Dagstapper Velm

Uit de Dagstappergids 2 voor Limburg komt deze wandeling die me naar de rand van Limburg brengt waar ik op de grens van Limburg, Vlaams-Brabant en Luik door het Haspengouw trek. In een periode wanneer alles tot bloei komt zijn de vele veldwegen en fruitplantages een aangename metgezel op deze wandeling. De vele verharde wegen zijn dat helaas veel minder.

Deze wandeling begint in het centrum van Velm, een deelgemeente van Sint-Truiden. Hier is er een uitgebreid plein om op te parkeren, maar deze wandeling kan ook als stationsstapper worden gedaan. Na acht kilometer passeer ik namelijk het station van Landen en je kan hier dus ook vertrekken. De eerste tien kilometer volg ik de GR564 Loonse Route die in Lommel begint en in Hoei eindigt. De eerste tien kilometer zijn daarom ook de mooiste van deze wandeling. De aanlooproute duurt ongeveer één kilometer om het centrum van Velm te verlaten en dan zit ik middenin de natuur. Middenin is misschien wat overdreven, want deze wandeling gaat hoofdzakelijk over veldwegen en verharde wegen die de fruitplantages kruisen. Af en toe duikt er ook eens een holle weg op, maar helaas zijn de verharde wegen toch wel in de meerderheid.

Het eerste echte stukje natuur vertoont zich na vijf kilometer bij De Beemden. Dit is een klein natuurgebied dat kunstmatig is aangelegd in de jaren zestig toen zeven kunstmatige wijers werden aangelegd met de bedoeling om er visvijvers van te maken. Slechts één wijer fungeert nu als visvijver, de andere wijers doen dienst als een natuurlijke biotoop voor de lokale flora en fauna. Een mooi stukje natuur, maar omdat het amper 6,5 hectare groot is, ben ik er ook al even snel voorbij. Dan is het een tweetal kilometer wandelen tot de volgende groene long en dat is het stadspark van Landen. Hier is ook het lokale stadhuis gevestigd, maar ook hier geldt dat deze groene passage snel voorbij is.

Na een klein tochtje door de stationstunnel van Landen wordt de natuur naar de achtergrond verdreven en zijn het meer de verharde wegen die deze wandeling typeren. Het is nooit over drukke straten, tenzij ik door het centrum van een dorp ga, maar dat duurt nooit lang. Na 13,9 kilometer is het wel even opletten. Mijn kaartje zegt namelijk dat op dit punt de wandeling over onbekend terrein gaat en ik zie een doodlopende straat met slechts een klein stukje zogenaamd onbekend terrein. Ik waag het erop en ik zie dat ik over een landbouwweg ga dat eindigt in een veld. Ik kan hier weliswaar verder, maar het veld staat hier net niet onder water. Hier en daar zijn er nog plassen waar ik voorzichtig kan om navigeren. Houd er rekening mee dat in een regenachtige of winterperiode dit gegarandeerd onder water staat en je best een kleine omweg maakt.

Vanaf kilometer vijftien bevind ik me in het typische landschap van het Haspengouw met tal van boomgaarden en fruitplantages. Af en toe kan ik genieten van een klein doorsteekpaadjes, maar meestal wandel ik over kleine betonnen wegen die deze boomgaarden met elkaar verbinden. Rond kilometer achttien is er de spreekwoordelijke uitzondering waar ik terug over veldwegen wandel. Opnieuw zegt mijn kaartje dat ik over onbekend terrein ga wandelen, maar deze keer kies ik wel voor een omweg. De te volgen weg gaat niet over een pad en dat zie ik niet zitten. Dus maak ik een kleine omweg van ongeveer een halve kilometer.

De lange betonwegen rechtdoor bezorgen me weinig wandelinspiratie, maar zijn wel populair als fietspaden. Het begint eerlijk gezegd toch wel wat eentonig te worden zodat ik regelmatig op miijn app kijk hoeveel kilometer ik nog moet doen. Nooit een goed teken... Het mooie weer maakt dit gedeelte van de wandeling nog draaglijk, maar het moge wel duidelijk zijn dat het eindgedeelte van deze wandeling verreweg het saaiste stuk is van deze route. Helaas.

Het mooie weer vandaag heeft me meer geïnspireerd dan de route. Het landelijk gelegen Velm beschikt over mooie landschappen, maar er is te weinig natuur om deze wandeling boeiend te houden. De vele boomgaarden en fruitplantages zijn leuk om te zien, maar worden te veel vergezeld door kleine betonwegen om het boeiend te houden. Toch is de lenteperiode een mooie tijd om de streek van Haspengouw te ontdekken, al zou ik het wel doen met een kleinere route met minder verharde wegen.