Congo aan de Amblève (originele wandelingen)

De Amblève is een pittoreske rivier in de Ardennen en vormt het hart van deze wandeling. Bij het aanleggen van een spoorlijn werd er veelvuldig gebruik gemaakt van werkkrachten uit Congo waar deze wandeling zijn naam heeft aan ontleend. Het gaat voornamelijk door bos, maar bestaat ook uit een mooie passage langs de Amblève waar planten weelderig tieren. Het slotstuk gaat langs het Corniche-pad dat ruim honderd meter boven de Amblève loopt.

Stoumont is in de zomer populair als vakantieplek voor wandelaars en fietsers en dat is op deze zaterdag goed te merken. De kerk van Stoumont beschikt gelukkig over een ruime parking, maar zelfs dan is er niet veel plek meer over om de wagen te parkeren. De kerk is dus de startplek van deze wandeling en via enkele boerderijen en weilanden gaat het gestaag naar omhoog waar het bos de gastheer is van deze wandeling. Deze wandeling kent een groot natuurgehalte aangezien de route amper over verharde wegen gaat. Een tweetal keer wordt er een ietwat drukkere weg overgestoken, maar voor de rest is dit een erg groene wandeling. Het merendeel gaat door bos, maar de passage langs de Amblève en het slotstuk kennen ook mooie passages door velden en (soms) overwoekerde paden. Aangezien het in het begin naar omhoog gaat, kan ik hier genieten van enkele mooie vergezichten over de streek.

Deze wandeling is zeker niet moeilijk, maar beschikt wel over talrijke hoogtemeters die meestal over erg goed begaanbare paden gaan. Na ongeveer twee kilometer volgt er een sterke daling die zo'n achthonderd meter later wordt opgevolgd door een al even sterke stijging. Ondertussen wacht er nog een fraai bruggetje over een kleine beek, maar dit is enkel geschikt voor een fotostop aangezien het beekje aan de linkerkant wordt gehouden op deze route. Na de stevige klim gaat het alsnog via een bruggetje over de beek en gaan de volgende kilometers door bos. Op ongeveer vijf kilometer moet ik even zoeken naar de juiste route, maar het kleine pad is na wat speurwerk vrij snel gevonden. Vervolgens daalt het pad sterk naar beneden en dien ik toch soms op te letten bij sommige stroken die flirten met dubbele cijfers qua dalingsgraad.

Na ruim zes kilometer tref ik de Ruisseau de Targnon aan, een fraai beekje dat even later in de Amblève stroomt. Deze beek volg ik enkele honderden meters totdat ik bij een betonnen brug kom waar ik richting de Amblève stap. Hier bevind ik me in het hart van de vallei van de Amblève dat baadt in een oase van rust en groen. Planten en bloemen zijn hier in overvloed aanwezig en kunnen soms voor wat overlast zorgen op het smalle pad. De Amblève is vlakbij en dit zorgt voor een sereniteit die ik zelden tegenkom op een wandeling. Wat mij betreft is dit ook het mooiste gedeelte van de wandeling. De enige onruststoker op deze groene oase is de spoorweg die aan de overkant van de Amblève loopt en waar af en toe een trein passeert. De passage naast deze fraaie rivier duurt ongeveer drie kilometer. Eerst dus door velden, maar later gaat het door bos, maar het parcours blijft nu over het algemeen vrij vlak. Even later zie ik ook de imposante spoorwegbrug in de verte die de vallei van de Amblève overspant.

Na ongeveer elf kilometer wordt de vallei van de Amblève verlaten en wordt er een bocht gemaakt om terug naar Stoumont te stappen. De klim gaat over een breed pad en is daarom erg goed te doen. Hier zie ik enkele mooie vergezichten en ook het Chateau de Froidcour, een kasteel dat ruim één eeuw oud is. Het loont de moeite om even het uitgestippelde pad te verlaten en om het kasteel van wat dichterbij te inspecteren om een betere blik op te vangen van dit imposante bouwwerk.

Even later wacht het Corniche-pad dat evenwijdig met de Amblève loopt, weliswaar ruim honderd meter boven de vallei. Dit pad is vrij smal en combineert met weinig moeite de ene bocht na de andere. Links van het pad gaat het steil naar beneden en dit zorgt toch voor een klein beetje berggevoel in de Ardennen. Het pad is zo'n tweetal kilometer lang en ondanks de geringe breedte goed bewandelbaar. Wandelaars met hoogtevrees kunnen dit pad echter beter vermijden want de afgrond gaat soms loodrecht naar beneden.

Het laatste gedeelte is goed voor enkele mooie panorama's, maar voor het zover is, moet ik de laatste steile helling van de dag bezweren. Ook hier gaat het weer over goed bewandelbare paden waardoor het hoogteverschil met relatief gemak overwonnen kan worden. Op het slotstuk wordt het bos verruild voor het groen van de lokale golfclub en hier krijg ik een mooi panorama te zien over het glooiende landschap. Waar ik vorige week in Ouren diverse windmolens te zien kreeg, blinken windmolens nu uit in afwezigheid. Na vier uur wandelen begroet ik de kerk van Stoumont opnieuw en is de wandeling van ruim vijftien kilometer voltooid.

Deze wandeling wordt op de website van Originele Wandelingen toegedicht met drie blokjes qua zwaarte, maar dat is een erg genereuze beoordeling. Ik heb andere wandelingen van drie blokjes gedaan en daarmee vergeleken, is deze route een gezondheidswandeling. Dat neemt echter niet weg dat er wel sterke dalingen en beklimmingen zijn op deze route, maar quasi altijd over erg goed begaanbare paden. Het bosrijke karakter van dit traject weet zich niet te onderscheiden van andere wandelingen in de Ardennen, maar de passage langs de Amblève doet dat wel. Ook het bergpadje van Corniche zorgt voor een alpijns gevoel met een beetje zin voor overdrijving. Geen bijzondere wandeling dus, maar wel een leuke.