چشمه مرتضي علي طبس

فصول سردتر سال فرصتی مناسب برای دیدار از مناطق کویری ایران است، مناطقی بکر و زیبا که در سرزمین ما کم نیستند ولی کمتر شناخته شده و مورد توجه قرار گرفته اند.
زمستان امسال (92)در تعطیلات چند روزه آخر بهمن فرصتی پدید آمد تا به اتفاق دوستان خوبم محمد جوادی و کوروش نعمت الله دیداری از مناطق کویری اطراف طبس داشته باشیم که مناطقی خاص و غیر منتظره بودند. این سفر البته به مناطقی دیگر از شرق ایران ( نایبند، بیرجند،نشتیفان،قائن، خواف ، گناباد، ...،سبزوار،نیشابور، شاهرود و نهایتا بسطام)گسترش پیدا کرد. در اینجا اما به معرفی منطقه چشمه مرتضی علی که در نزدیکی طبس قرار د ارد خواهم پرداخت.
شرق طبس کوههایی دارد که دیدنی هایی عجیب را در دل خود دارند،یکی از آنها چشمه مرتضی علی است . اگرحدود 30 کیلومتر از طبس به سمت شرق برانیم بعد از عبور از روستای خرو ( که البته تا اینجای مسیر یعنی 28 کیلومتر آسفالت است) و طی کمتر از دو کیلومتر مسیر خاکی به محوطه ای باز می رسیم که می توان ماشینها را پارک نمود. اینجا ابتدای مسیر ی است که دیگر باید پیاده طی شود.
دره در ابتدا پهن تر است و پیاده روی در کف آن از کنار رودی انجام میشود . هر چه جلوتر می رویم دره باریکتر می شود و به دفعات می بایست از رودخانه عبور کرد، تا جاهایی که دیگر کلا مسیر از آب پوشیده شده است، کفش مناسب البته پیمایش را راحت تر می کند. در دیواره‌های بلند دره، حفره‌ها و کانال‌هایی دیده می‌شود که با نظم خاص و حساب شده‌ای بنا شده‌ اند که خانه گبر نیز نامیده می شوند.
کمی بیش از دو کیلومتر پیاده روی در این دره که دیواره هایی بلند و زیبا دارد ما را به چشمه هایی جوشان از دل سنگ می رساند . چشمه هایی با آب گرم و هم با آب سرد! می توان پاهای خود را همزمان در آبهایی سرد و گرم نهاد ، چشمه آبهایی که اختلاف دمای آنها به ده درجه نیز می رسد.
حالا دیگر دره تنگ و دیواره هایی بلند دارد. مسیر را ادامه می دهیم تا کمتر از یک کیلومتر بعد ما را با شگفتی بعدی خود روبرو کند: طاق عباسی که یادگاری از دوره صفویه است و من البته کاربردش را نفهمیدم...