CANGAS. Entroido polo Morrazo

Praias de Santa Marta, Liméns, Nerga, Viñó, Barra, Melide; e, de volta, a de Temperáns. Faros: os de punta Saburide, o de punta Robaleira (perfectamente pintado de vermello con liñas brancas que contrasta coas cores naturais do mar, das Cíes, do ceo: diversas tonalidades de verdes, azuis e ocres, que o converten nunha marabilla visual) e o de cabo Home. A aldea de Donón, que pertence a extensísima parroquia do Hío, co seu xacemento do Facho (sX ac - s VII ac) onde moraba o deus Berobreo. Furnas, cantís, vistas dos arquipélagos das Cíes e de Ons, da Costa da Vela, da ría de Vigo, a cidade e a súa contorna ata monte Ferro.

XACEMENTO ARQUEOLÓXICO NO FACHO DE DONÓN.
Santuario do Deus Berobreo e o Facho.
No extremo occidental da Península do Morrazo, o Monte do Facho acolleu ao longo de séculos distintas expresións da vida na comarca, que o son tamén da Historia de Galicia.
En primeiro lugar, desde o s. X a.c. ata o s. VII a.c., existiu un poboado na ladeira este do que a penas temos información salvo a do seu excepcional tamaño. A partir do s. VI a.c. xorde o castro galaico, poboado fortificado que subsistirá ata o século I a.c. Del aínda podemos ver parte das murallas, o foso, as pedras que conformaban as súas vivendas e que hoxe cobren as ladeiras do monte, os vertedoiros de lixo nas marxes do poboado ou a topografía actual do monte que deriva tanto da construcción mesma do poboado como da configuración natural.
Posteriormente, un santuario levantado sobre o cumio vai a recoller as vellas crenzas de quen vivira no castro para dotalas, ao longo dos séculos II ó IV d.C., dun novo carácter, agora marcado polo proceso de asimilación da cultura latina na rexión do imperio romano chamado Gallaecia. Finalmente no século XVIII constrúese o posto de vixiancia costeira con fins militares do cal pervive a garita.
Apareceron 161 altares, no que fai casei dous mil anos debeu de ser un bosque de aras levantadas sobreo cumio do monte.