Bıçkıdere'den Paşasuyu'na ( 2015 03 )

Hava kapalı ama sıcaklık yürümek için ideal. Uzmanların tahminleri tutarsa öğleden sonra küçük bir sağanağımız var. Bıçkıdere Göleti kenarında, Gölkay Park tesislerinde gün ile ilgili küçük bir bilgilendirmeden sonra başlıyoruz yürüyüşe. Suyun üzeri pürüzsüz ve ne varsa yeryüzünde içine yansıtıyor. Kıyı boyunca adım attıkça küçük su kuşlarını ve birkaç yabani ördeği ürkütüyoruz.

Yerler biraz ıslak , biraz da çamur. Yağışların yükselttiği gölet kabına sığmamış ve normal zamanlarda yürüyerek geçtiğimiz düzlükleri tamamen kaplamış. Kenarlarda gezinen birkaç Akkuyruksallayan kuşu ise bu durumdan hiç de şikayetçi gözükmüyor.

Küçük hangarları andıran seraların arasından kıvrılarak ilerliyoruz. Anlaşılan Bıçkıdere'nin suladığı verimli topraklar seracılık için cazip seçenekler sunuyor. Önümüz sıra kaçan hızlı bir sincap ta bunun farkında olmalı...

Parkurun hemen hemen üçte birini geçtikten sonra derenin solunda kalan yamaç boyu yükselip tarihi su yoluna ulaşıyoruz. Bu noktadan itibaren tarihi ve doğal güzelliğiyle parkur çok daha çekici bir hale geliyor. Yol boyu bize eşlik eden Arap sümbülleri, çuhalar ve papatyalar Batıhan'ın deyişiyle "yolumuzu renklendiriyor". Bazı noktalarda küçük ağaç ve çalılar su yolunun üzerini yoğun şekilde kapamışsa da geçişe hiç bir zaman engel olmuyor.

Birbiri ardına sıralanan, birinin altından diğer ikisinin üzerinden geçtiğimiz kemerler ise 2000 yıllık tarihi simgeleyen birer anıt gibi. Günün en üzücü bölümü ise su yolunun yaklaşık 200 metrelik bir bölümü üzerine vurulan orman yolu. Tarihi bir kalıntı üzerine hangi amaç ve cesaretle böyle bir tahribatın yapılmış olduğu merak ve endişe konusu.

Yağmur parkuru bitirip aracımıza varmamızı bekliyor. Gene de biz hazırlıklıyız. Seyyar tentelerimiz yemek için gerekli hazırlıkları yapmamıza izin veriyor. Semaverdeki çaya ise ancak iki ayrı defa demleyerek doyabiliyoruz.