Betekomse Beemdenwandeling

Het stond in de sterren geschreven dat dit in een natte wandeling ging worden. De hevige regenval heeft paden getransformeerd tot modderbaden en Frank Deboosere bestelde voor zijn pensioenfeestje een extra dosis regen. Daarom koos ik voor een korte wandeling om niet urenlang in de regen te lopen.

Deze wandeling heb ik geplukt van de dienst Toerisme van Vlaams-Brabant waar je ook de GPX-coördinaten kan terugvinden. Op de website wordt aangeraden om te starten bij de kerk van Betekom, maar het startpunt volgens de GPX-coördinaten is echter vlakbij de ring van Aarschot waar de Demer wordt overgestoken. Hier parkeerde ik mijn wagen aan de pechstrook en maalde ik al gauw de eerste meters naast de Demer. De eerste ruime kilometer naast de Demer is rustgevend, maar die trend wordt niet verdergezet wanneer ik dit pad verlaat. Nu is het tijd om verhard wegdek te verkennen om na ruim 2,5 kilometer bij het Vorsdonkbos te belanden. Normaal gezien zijn deze straatgedeeltes het absolute minpunt van een wandeling, maar met al die regen ben ik blij om eens niet door modder te gaan.

Maar modder mag op zo'n oervlaamsche wandeling natuurlijk niet ontbreken en die krijg ik in overvloed bij het Vorsdonkbos. Dit is een broekbos dat is uitgerust met trilvenen. De website van Natuurpunt leert me dat trilvenen een vrij zeldzaam natuurverschijnsel zijn. Hun uitleg luidt als volgt: "Plassen kunnen namelijk langzaam aan bedekt raken met een drijvend plantentapijt, wat we een drijftil noemen. Naarmate zo'n drijftil omvangrijker en steviger wordt en zich aan de oevers vastzet, spreken we van een trilveen". De open gebieden die je hier aantreft, doen dan weer herinneren aan de turfputten die hier vroeger werden gegraven. Kortom, een leuke passage die na 1,2 kilometer weer wordt verlaten.

Het volgende stuk brengt me opnieuw naar de Demer, maar ik volg de rivier niet lang. In een lappendeken van akkers en velden trek ik langs de site de Puttenberg naar het centrum van Betekom en dit gedeelte van de wandeling telt helaas weer een heel aantal meters over verhard wegdek. In deze natte tijden zeker geen probleem, maar als je op zoek bent naar een natuurwandeling is dit wellicht niet het landschap dat je zoekt. Dat landschap duikt na 6,5 kilometer wel op, want hier vertoeven de beemden die hun naam geven aan deze wandeling. Beemden zijn graslanden die zich bevinden in een beekvallei en de beek - eigenlijk rivier - van dienst is deze keer de Laak. Hier wijk ik ook van de route af en opteer ik voor de voetpaden naast de Laak in plaats van de grotere paden die de originele wandeling opstelt.

Dit is meteen ook mijn favoriete gedeelte van de wandeling, want het landschap straalt puurheid uit en je zal hier ook niet snel andere wandelaars aantreffen. Een slingerend graspad naast de Laak brengt me terug naar de levende wereld. Ik had via verschillende voetwegen ook rechtstreeks naar het jaagpad naast de Demer kunnen wandelen, maar ik besloot om de originele route terug op te pikken. Dat had ik misschien beter niet gedaan, want de wandeling wordt weer een betonbijtertje na acht kilometer.

Gelukkig niet voor al te lang, want een veldpad brengt me terug naar de Demer waar ik nog even stevig aan de slag moet om de geïmproviseerde natuurtrap te nemen om terug op de dijk te komen. Eenmaal hier aanbeland, is het nog achthonderd meter stappen om deze wandeling na tien kilometer af te ronden. Het laatste uur heb ik geen last meer gehad van regen en dit smaakte toch wel naar meer.

Deze korte wandeling weet vooral te bekoren bij het beemdenlandschap waar ik gelukkig van de originele route ben afgeweken om verreweg het mooiste landschap van deze route aan te treffen. Regelmatig stuit ik op verhard wegdek, maar deze passages duren nooit langer dan een kwartier. Toch is er te veel beton aanwezig om deze wandeling aan te bevelen als natuurwandeling, hoewel de Betekomse beemden en Vorsdonkbos beslist fraaie natuursites zijn. Maar in deze regenachtige periode maak ik er geen punt van en heb ik toch kunnen genieten van deze route.