Beken en bossen rondom Maboge

Je kan me altijd wakker maken voor een goeie Ardennenstapper en dat deed dus mijn wekker vandaag voor een lus rondom de beken en bossen van Maboge. Dit is een gehucht van La Roche-en-Ardenne dat zich in het hartje van het Parc naturel des deux-ourthes bevindt. Het is dus geen verrassing dat de Ourthe regelmatig zijn opwachting maakt bij deze wandeling, naast een heleboel andere beken.

Er is een gratis parking van vijftig plaatsen in Maboge, maar ik zet mijn wagen aan de kant op een grasveldje vlakbij de Ourthe waar sportvissers de nobele kunst van het zitten en niks doen uitoefenen. Hier heb ik voldoende plaats, terwijl ik even later zie dat bij de andere parking alles volstaat. Bij de eerste kilometer volg ik meteen de Ourthe bij het plaatselijke strand en ben ik bij een kleine helling al meteen de weg kwijt. Eerst denk ik dat ik naar rechts moet en wanneer dit verkeerd blijkt te zijn, ga ik rechtdoor. Opnieuw fout, want ik moet eigenlijk de helling opnieuw dalen om terug naar de Ourthe te gaan die hier een scherpe meander maakt. De afdaling hier is niet lang, maar wel behoorlijk steil en vraagt toch oplettendheid. Dat doet de volgende kilometer naast de Ourthe ook, want het pad ligt er hier soms schots en scheef bij.

Na bijna twee kilometer word ik uitgenodigd om de steilste klim van de dag te nemen en met een hellingsgraad van boven de twintig procent stelt hij niet teleur. De wandeling is nog geen half uur ver en de zweetfabriek op mijn voorhoofd draait overuren. Dit wordt geen gemakkelijke wandeling denk ik dan, maar het zwaarste - en eveneens mooiste - stuk van de wandeling zit er dan op. De volgende kilometers brengen me door het bos, maar de paden worden hier breder en minder steil. Na één uur maakt het bos plaats voor een passage op een plateau waar ook enkele weides zijn. Hier is het wel even opletten, want ik moet links afslaan, maar het veldpaadje is afgezet met een kleine omheining waar ik moet overstappen en door een weide gaan.

Het duurt niet lang of ik beland opnieuw in naaldwoud en deze keer volg ik bij mijn afdaling een beek die ik even later moet oversteken. Er volgt nu een kleine, maar stevige klim door het bos waar de paden niet duidelijk te volgen zijn. Markeringen op de bomen verraden echter dat hier nog mensen komen, waarschijnlijk specimens van het jagende soort. Een gestage klim door het bos brengt me uiteindelijk bij de Route d'Ortho waar ik aan mijn rechterzijde een klein containerpark aantref. Het korte stukje op de autoweg is snel vergeten wanneer ik na driehonderd meter opnieuw door open landschap stap. Op dit stuk volg ik een hele tijd de GR57 die naar La Roche-en-Ardenne gaat.

Dit is niet het favoriete gedeelte van mijn wandeling, want het gaat over relatief brede paden langs velden en bosrand naar beneden en dat is niet mijn favoriete wandellandschap. Ik zal het niet als saai bestempelen, maar erg opwindend is de omgeving hier niet. Na de lange afdaling arriveer ik rond 13,5 kilometer in La Roche-en-Ardenne waar er op dit weekend een carnavalsoptocht plaatsvindt. Gelukkig op de hoofdstraat waar ik niet moet zijn, want ik neem het pad naast de Ourthe. La Roche is een pittoresk stadje waar je zeker moet halt houden, maar vorig jaar was ik hier al twee keer dus had ik niet veel reden om hier opnieuw te stoppen. Bovendien wil ik de carnavalsdrukte zeker ontlopen.

De asfaltwegen rond La Roche zijn helaas het minst leuke gedeelte van deze wandeling en vanaf nu volgt deze wandeling het traject van de Eislek Trail. Een oude bekende voor mij aangezien ik die vorig jaar ook twee keer deed: één keer toen ik erop uittrok om te gaan packraften en twee maanden later toen ik de Eislek Trail deed. Ik kijk dus niet echt uit naar dit gedeelte van de wandeling, maar gelukkig voor mij vallen de volgende kilometers supergoed mee. De venijnige helling na vijftien kilometer niet, want de derde en laatste grote helling van de dag doet me toch een paar keer pauzeren. Daarna gaat het over brede paden door het bos en klimt het traject langzaam.

De echte natuurlijke schoonheid kondigt zich na negentien kilometer aan wanneer er zich een onwaarschijnlijk watervalletje voor mijn ogen ontvouwt dat letterlijk door de tuinen van omwonenden gaat. De afdaling naar deze beekvallei heb ik dus al eerder gedaan, maar nog nooit zo mooi als nu. In deze late winter is er veel water en dat geeft deze omgeving meteen een andere atmosfeer dan ik gewend ben. Vooral de beverdam is een fraai stukje architectuur van moeder natuur. Nadeel is wel dat het hier soms behoorlijk modderig kan zijn, ook omdat ze hier aan het werken waren.

Na ruim twintig kilometer volg ik niet langer de pijltjes van de Eislek Trail (een witte golf in een donkerblauwe rechthoek), maar wel gele bordjes maar dan moet ik wel even goed opletten. Bij het oversteken van een beek is er even later een pad verscholen waar ik naar links moet om een beek te volgen. Dit is geen veel gebruikt pad en dat maakt het einde van deze wandeling een klein beetje avontuurlijk. Het kleine bospad loopt soms schuin en ook boomwortels durven wel eens opduiken. Maar ik heb veel liever deze paden dan de brede boswegen bij het midden van deze wandeling. Wanneer het pad ophoudt en ik de wandeling bijna afrond, ben ik zelfs teleurgesteld. Dit mocht zeker wat langer duren, maar het mocht niet zijn.

Deze wandeling is voorzien van vele bossen en beken, maar rond La Roche toch ook wel tamelijk veel asfaltwegen en brede bospaden die minder interessant zijn. Als wandelaar is dit zeker een interessant pakket, maar uit eigen ervaring weet ik dat er interessante routes in deze regio zijn dan deze wandeling. Als je echter nog nooit in La Roche bent geweest, is dit wel een boeiende route om te doen aangezien het veel moois van deze omgeving laat zien. Dit is zeker geen moeilijke route, maar houd wel rekening met drie steile hellingen en een eerste half uur dat wat moeilijker is.