Beekvalleien en venen in Malchamps

In de omgeving van Spa is er voor de wandelaar veel te beleven aangezien deze plaats zich in het hartje van de blauwe Ardennen bevindt. Beken en de valleien waar ze door lopen, zorgen voor fraaie plaatjes, maar ook het veengebied van Malchamps is een voltreffer. Enkel heeft deze wandeling een Vlaams karakter omdat deze punten versnipperd zijn door de talrijke verharde wegen die deze buurt kruisen.

Het beginpunt van de wandeling bevindt zich bij de kleine vlieghaven Spa-La Sauvenière waar het op deze zondag toch een klein beetje zoeken was naar een geschikte parkeerplaats. Normaal gezien is er voldoende plaats, maar op deze zonnige februaridag was klaarblijkelijk heel België gaan wandelen. De eerstvolgende kilometer laat zich perfect omschrijven in één woord: rechtdoor. Na de eerder saaie eerste kilometer duik ik het bos in en gaat het gestaag naar beneden waar ik het spoor van een beek volg. Persoonlijk vond ik dit het mooiste stuk van de wandeling.

De volgende halve kilometer gaat het over verhard wegdek om daarna opnieuw het bos op te zoeken. Het gaat langzaam naar omhoog, maar niet voor lang. Na een kleine vijf kilometer gaat het langs weilanden opnieuw naar beneden. Nu breekt helaas het meest saaie stuk van de wandeling aan en gaat het een dikke anderhalve kilometer over verhard wegdek door een residentiële buurt. Dit is een verbindingsstuk naar het domein van Berinzenne en er valt niet aan te ontkomen. Het enige lichtpuntje in deze wandelduisternis is dat de meters omhoog over verhard wegdek gaan en daarom relatief gemakkelijk te doen.

Na 7,5 kilometer wordt het asfalt gelukkig verlaten voor het bos om de bron van de Garisart, een beekje, te bezoeken. Dit stuk is wellicht het moeilijkste van de gehele wandeling omdat sommige hellingen toch wat steil kunnen zijn. De meters omhoog worden vergezeld met het kabbelend beekje als metgezel en dat maakt veel goed. Het gebeurt regelmatig dat paden worden onderbroken door rijwegen en dat is ook hier het geval. Auto's en drukke wegen zijn nooit ver weg bij deze wandeling, dus als je op zoek bent naar rust, is dit niet de meest geschikte wandeling.

Na ruim tien kilometer beland ik bij het domein van Berinzenne waar ook het veen van Malchamps zijn thuis vindt. Het domein beschikt over een museum en ook een uitkijktoren van vierentwintig meter hoog die uitkijkt over dit veengebied. Dit gebied is nat aan de voeten en daarom zijn er knuppelpaden die soms letterlijk kilometers lang zijn. Ze kunnen wel een opknapbeurt gebruiken, want het gebeurt regelmatig dat er planken ontbreken of een stuk van het pad (half) is verwoest. Dit is een mooi natuurgebied en dat hebben andere wandelaars ook gezien, want het kan hier soms best wel druk zijn.

Bij het monument ter nagedachtenis van een neergeschoten Engels vliegtuig kies ik de minder populaire route en de rust keert weer helemaal terug. Af en toe ziek ik groepjes wandelaar opduiken, maar slechts heel sporadisch. Het knuppelpad bevindt zich hier ook in zijn slechtste staat en ik moet regelmatig links of rechts in het veen stappen, waar water verraadt dat het een natte winter was. Het levert me ook wat natte voeten op, maar bij dit heerlijk zonnetje is dat snel vergeten. De laatste kilometer gaat opnieuw door bos waar de wandeling na net geen zestien kilometer is afgerond.

Bij de inleiding zei ik dat de wandeling een Vlaams karakter heeft en het typisch versnipperde landschap van Vlaanderen ben ik opnieuw tegengekomen hier. Deze wandeling heeft enkele mooie landschappen zoals watervalletjes, beekvalleien en het veengebied van Malchamps. Om daar te geraken, stap je regelmatig over verhard wegdek en vooral in het midden duurde dat net iets te lang naar mijn goesting. Een mooie wandeling, maar wel erg versnipperd en druk.