Algarve - Andorra, Stage 57: La Calzada de Béjar - Fuenterroble de Salvatierra (Via de la Plata/GR100)

Spanje is opgedeeld in 17 autonome regio’s en 2 autonome steden die ieder een eigen regering en parlement hebben. Alle deze regio’s hebben eigen regels en wetten. Wij hopen niet met de wetgevers te maken te krijgen, maar het is wel handig om te weten dat de regels voor wildkamperen ruimer zijn dan in eerdere regio’s waar we doorheen liepen. Hier is het toegestaan om je tentje voor een nacht op te zetten als het niet op privé terrein en buiten natuurparken is. Mocht het nodig zijn, zou het dus kunnen, maar als het even gaat staan we toch liever op een camping of slapen we in een auberge. Vandaag beginnen we aan de eerste hele etappe door Castilië en León. Twee en een kwart keer het formaat van Nederland, maar met maar 2,4 miljoen inwoners bijna 16 keer dunner bevolkt. Het zullen dus rustige wandeldagen worden, waarbij de meeste dorpjes nauwelijks groter zullen zijn dan waar we vannacht overnacht hebben, met veel uitgestrekte landbouw gronden en hopelijk enkele bossen. Het dorp is in ieder geval rustig vanochtend. Als we de deur uitlopen horen we het geklepper van de ooievaars tegenover ons op de kerktoren, en het dorp loopt grotendeels leeg en zal nog rustiger zijn tot vanavond, als er weer een nieuwe lichting wandelaars aankomt. Wij lopen ook aan de noordkant het dorp uit, een onverharde weg op tussen vers groene weilanden. Elk seizoen heeft zijn eigen kleur bloemen en we zijn van de witte naar de gele en nu velden vol paarse bloemen gegaan. Van distels tot de winde en de wikke, allen kleuren ze de velden paars. De weg is eerder modderig dan stoffig en loopt lekker door. Vandaag is de lucht niet strak blauw zoals we gewend zijn, maar het is behoorlijk bewolkt. De toppen van de bergen om ons heen zijn gehuld in de grijze wolken. Of eigenlijk de topjes, hier zijn ze alweer een stuk lager en heuvelachtiger dan gisteren. Hopen dat we het droog houden. Het is één lange rechte weg tot aan Valverde de Valdelacasa zo’n 8,5 kilometer verderop. We lopen nog iets verder dan het kleine dorpje om een pauze te maken. Hierna volgt weer een stuk langs een kleine weg, dus we lopen even een pad op om een plekje te vinden voor de stoeltjes, of ehm, tegenwoordig één stoeltje en een isomatje, want eentje is inmiddels gesneuveld. De etappe tot nu toe ging zo snel, dat we een lange pauze moeten nemen om niet te vroeg bij de auberge aan te komen. Maar we hebben genoeg te doen, nu een bestelling van nieuwe schoenen niet helemaal verloopt zoals verwacht en we tevergeefs aardig wat telefoontjes in het Spaans proberen te voeren. Na de pauze klaart het steeds meer op, al blijft het gelukkig een stukje koeler dan afgelopen dagen. Het is een asfaltweg, maar wel een hele mooie. We klimmen langzaam naar het volgende dorp Valdelacasa. Onderweg zien we fel gekleurde bijeneters in de bomen, een Algerijnse zandloper (een groene hagedis met een rode kop) en een (ook weer) paarse orchidee en blauwe en zacht roze lupines. En ook hier weer veel geel bloeiende brem. Het is een schitterend stuk. Aan de andere kant van het dorp stijgt de route nog even door en komen we langs een grote open mijn. Het blijkt een wolfraammijn te zijn. Bekend van de gloeilamp, maar het wordt ook veel in de industrie gebruikt. Hiervoor wordt een behoorlijk grote heuvel afgegraven, voor zover we kunnen zien zo’n beetje de laatste heuvel van onze tocht vandaag. Vanaf hier kijken we echt de Spaanse hoogvlakte in. Het is een uitgestrekt vlak stuk, zonder dat we een heuvelrug aan de andere kant zien en we zullen aardig wat etappes nodig hebben om deze vlakte te doorkruisen. De laatste kilometers lopen weer vlak tussen weilanden door. De mooie Spaanse koeien kunnen hier genoeg drinken uit de waterplassen op de velden. Een aardig contrast met hun soortgenoten kilometers terug, die op een stuk drogere gronden stonden. Meestal kunnen we over paden lopen, af en toe over de weg en het duurt niet lang voordat de huizen van Fuenterroble de Salvatierra opdoemen. Een dorpje zoals waar we vanochtend vertrokken, maar dan in een stuk vlakker landschap. Een oudere dame veegt de bankjes langs de straat schoon, op het terras van het dorp zitten de ondertussen bekende medewandelaars en om het hoekje, aan de rand van het dorp, ligt onze auberge, zo’n 100 meter vanaf het ‘centrum’. Weer zo’n leuk plaatsje, waar we straks nog een klein rondje door zullen lopen als na half 7 bij de kleine pelgrimwinkel terecht kunnen. Opnieuw een fijn plekje voor ongetwijfeld weer een goede nachtrust!