Algarve - Andorra, Stage 39: Guillena - Castilblanco de los Arroyos (Via de la Plata/GR100)

Na een lange nacht zijn we blij weer daglicht te zien als we buiten het hotel staan om een nieuwe etappe te beginnen. Alle spullen ingepakt, de sleutel ingeleverd en de voorbereide route weer starten op de telefoon. Dat is samen met een goed ontbijt de start van de dag. We lopen het dorp door langs winkeltjes en terrasjes. Veel, vooral oudere, mensen staan te kwebbelen op de stoep en in deuropeningen van de kleine zaakjes. Iedereen is hier zo vriendelijk op straat. Hola, buenos dias, bon Camino! Graçias señor y señora! Leuk om de route zo te starten. Zelfs de honden geven het sneller op dan normaal als we bij het verlaten van het dorp een kat aaien die in het zonnetje ligt te snoezen. We steken de Rivera de Huelva over en lopen achterlangs de laatste huizen van het dorp via een bedrijventerrein het groen in. Tussen oude olijfbomen stijgt het pad licht. De rest van de etappe zal deze blijven stijgen, maar nergens lijkt de route steil te gaan worden. De olijfbomen staan in bloei. Duizenden witte kleine bloemetjes kleuren de takken. We komen snel hoger en hebben mooi uitzicht over het dal waar we vandaan komen. We zien Guillena, de lange rechte weg die we gisteren gelopen hebben en in de verte de Sevilla toren liggen. De grote stad lijkt alweer zó ver weg. Rechts zien we nog steeds de olijfbomen met verderop zwarte heuvels vol zonnepanelen. Links is een geel graan veld, met een schitterend verlaten kasteel, ooit strategisch geplaatst aan de rand van het dal.
Na ongeveer 7,5 kilometer lopen we door een hek en verandert het landschap van de boomgaarden en akkers in een bosachtig gebied met veel eiken, gras en tal van bloemen. Het geel van de fijne bloemetjes van de Etna brem, het wit van de Citrus Ladanifer uit de zonneroosjes familie, en het zacht paars van de paarse salie. Soorten waar we nog nooit van gehoord hebben, maar die hier veelvuldig voorkomen. Schitterende planten die in dit droge klimaat floreren. Hoe we hoger komen, des te droger het landschap wordt. De paden zijn zanderig. Op wat vogels na zien we enkel af en toe een hagedis wegschieten. Het verbaast ons dan ook langs het pad een bord te zien met een pijl met de bordjes “Agua, eau, water, boДa, wasser”, alsof er een beach bar is. We zijn nieuwsgierig en volgen het. We gaan door een draaipoortje en komen uit in een schitterende glooiende bloemenweide met een afgezet stukje onder hoge bomen. Middenin staat een ouderwetse waterpomp, die koud water oppompt. Heerlijk om even de handen af te koelen. We proeven het, en het smaakt beter dan het kraanwater hier in Spanje dat erg naar chloor smaakt. Het opgepompte water zal vast drinkwaterkwaliteit zijn, maar we hebben genoeg bij ons, dus voor de zekerheid drinken we maar niet te veel. Er is weinig zo vervelend als darmklachten tijdens het lopen van een trektocht…
Het smalle pad wordt langzaam breder, loopt langs een paar boerderijen en komt uit op een onverharde weg. Deze volgen we totdat we uitkomen op een asfalt weg die we zo’n 2,5 kilometer volgen tot het dorp Castilblanco de los Arroyas, het eindpunt van deze etappe. Gelukkig loopt er een smal pad langs de weg, en tussen de bloemen en bomen, langs weiden met schapen en paarden is het helemaal niet verkeerd lopen. De etappe is met 18 kilometer maar een korte, dus we zijn bijtijds bij het hotel. Een schitterend groot gebouw dat ooit vast heel statig was, nu vooral charmant, met een smaakvolle kamer met hoge ramen, met zelfs daglicht in de badkamer. Een mooie plek voor een late lunch, en daarna nog even het dorp in. Het was weer een mooie etappe! Eentje waardoor je nieuwsgierig wordt naar de tocht van morgen.