Algarve - Andorra, Stage 38: Sevilla - Guillena (Via de la Plata/GR100)

Het moest er toch van komen, vandaag laten we de heerlijke stad Sevilla achter ons. We hadden met gemak nog een aantal dagen hier kunnen blijven, maar de Via de la Plata lonkt, dus vanochtend staan we weer op het midden van Plaza de España en beginnen we etappe 38, verder het binnenland van Spanje in. We beginnen in het mooie Parque de Maria Luísa. De kioskjes beginnen net open te gaan en de straatmuzikanten installeren zich. Het is nu, rond half tien, al aardig druk op straat met Spanjaarden en toeristen. Eenmaal buiten het park lopen we richting de grote kathedraal van Sevilla. De grote bougainville- en orchidee bomen kleuren de straten roze en zacht paars. Dit is een schitterende tijd om de stad te bezoeken. Een bocht verder moeten we uitkijken voor trams, maar op deze brede straat is plek voor wandelaars, fietsers, paard en wagen én trams. Er volgt een groot plein met een fontein en weer een brede straat. Dit deel van Sevilla is erg open, andere wijken zijn weer een stuk smaller, met een wirwar aan steegjes. Bij de kathedraal, waar één van de drie begraafplaatsen van Columbus is, buigen we af richting de rivier en we lopen langs een grote arena, Plaza de Toros de la Real Maestranza de Cabellaria de Sevilla. Dat is een hele mond vol, maar het is ook niet zo maar een arena. Het is een stierenvechters arena uit 1761, de grootste van Spanje. Stierenvechten wordt zeker in het binnenland van Spanje nog gretig beoefend. Het werd al beoefend toen de Romeinen het hier voor het zeggen hadden, maar zij maakten voornamelijk salto’s over boze stieren. De moren hebben het bevechten van de stieren te paard rond 1100 naar Spanje meegenomen. Hierbij overleeft de stier het niet. Dit wrede stukje machtsvertoon wordt beoefend in een wel heel mooi gebouw. Deze ronde, strak geel en wit geschilderde arena verhult goed wat binnen de muren gebeurd.
We steken de straat over en lopen een stukje langs de kade voordat we de rivier oversteken en door de straten van een iets nieuwer, maar nog steeds oud stadsdeel naar de rand van de bebouwing lopen. Aan de rand, vlak bij de Torre Sevilla lopen we over een grote parkeerplaats, steken we een kanaal over en lopen we gelijk het groen in. Het ene moment sta je midden in de stad, het volgende loop je over een weiland, langs een kanaal, amper 4,5 kilometer nadat we aan de andere kant van het centrum vertrokken. Zo graag als dat we nog even in de stad zouden willen blijven, zo fijn is het toch ook om de drukte en rumoer van de stad achter ons te laten. Heerlijk om weer tussen de bebouwing uit te zijn. Net als de laatste kilometers voor Sevilla, volgen we ook hier weer een nieuw stuk route dat niet op de kaart staat, dus we moeten het doen met de schelp en gele pijlen als route aanduiding. Deze is gelukkig keurig bij elke afslag aangegeven. We lopen een stuk langs het kanaal, en buigen dan af, langs een oude verlaten boerderij, richting autoweg. We gaan nog een paar grote wegen onderdoor voordat we het stadje Santiponce bereiken. Aan de rand van de plaats zien we tussen de gele velden met klaprozen een groot 14e eeuws klooster liggen. We hadden er graag rondgekeken, maar we moeten nog wat boodschappen doen in het dorp en even verderop ligt nóg een oudheid die we graag willen bezoeken: de ruïnes van de oude Romeinse stad Itálica. Een belangrijke stad uit de 3e eeuw voor Christus en de eerste Romeinse stad op het Iberisch schiereiland. Het grootste gedeelte van de stad is nog niet opgegraven, maar een amfitheater waar 25.000 mensen konden genieten van wat de Romeinen daar uitspookten (het werd gebruikt voor gladiatorgevechten, het naspelen van veldslagen en jachtspelen met wilde dieren) is blootgelegd en open voor het publiek. Het is een fervent school uitje: zeker 20 bussen vol jeugd lopen verbazingwekkend nieuwsgierig en vrolijk door het bouwwerk. Het is ook erg indrukwekkend om in het midden van de cirkel te staan waar zo’n 2.000 jaar geleden de duim omhoog of naar beneden ging… Interessant om te zien.
Na deze gezonde dosis geschiedenis vervolgen we onze weg. Eerst een stuk langs een drukke weg, al snel tussen de weilanden. Één lange rechte weg van zo’n 7,5 kilometer strekt zich voor ons uit. Het is een glooiende, onverharde weg tussen de akkers, dus het loopt makkelijk. Het graan hier in Spanje gaat snel. Van de week schreef ik nog over het groene graan, hier zijn ondertussen de graanvelden al geel. De wegen zijn ook stoffig en kurkdroog. Af en toe komt er over omgeploegde velden een draaikolk stof voorbij. Het lijkt wel hoog zomer.
De kilometers schieten goed op, en we zijn al snel in Guillena, waar we vannacht verblijven. Achter het plaatsje zien we de heuvels waar we morgen door zullen lopen al liggen. Verder van de grote stad, en verder van de drukte. We zijn weer benieuwd. Vanavond niet op de camping, campings zijn er de komende etappes helaas niet meer, maar in een hotel. Niet zo rustiek als gehoopt, we hebben geen raam en een erg summiere aankleding, dus we zullen genoeg rust krijgen om morgen weer fit op pad te gaan!