Algarve - Andorra, Stage 16: Mazagón - Matalascañas

Na twee heerlijke dagen op ons camping plekje met oceaan zicht, vertrekken we vanochtend voor een etappe nagenoeg volledig over het strand. Rond half negen lopen we de camping af en via trapjes en vlonders naar het zand. De kust zullen we blijven volgen tot de strandplaats Matalascañas zo'n 26 kilometer verderop. De zon is net boven de horizon en het is onverwachts helder vanochtend. Er was regen voorspeld, maar zo te zien valt deze verderop. Een mooi lang stuk strand ligt voor ons. Er zijn een paar vroege wandelaars, maar vooral veel vissers hier op het eerste stuk. Hoge hengels staan in het zand. We zouden er onderdoor passen, maar voor de zekerheid lopen we er toch maar omheen. Het strand is bezaaid met prachtige schelpen. Bukken met een rugzak om ze op te rapen is zwaar, en we proberen de vaart er een beetje in te houden. Geen idee hoe het gaat zijn voor de knieën en enkels om zo'n lang stuk door het zand te lopen. Maar het is net hoog water geweest en het harde zand loopt prima door. Na een paar kilometer komen we niemand meer tegen. We zijn alleen op het brede strand met het geluid van de bulderende golven en enkele overvliegende meeuwen. Heerlijk om alleen op zo'n uitgestrekt strand te lopen. Het uitzicht vóór ons verandert nauwelijks, de tijd lijkt even stil te staan. En toch schieten de kilometers aardig op. We kijken achterom en zien in de verte nog steeds de hoge kranen in de haven van de vorige etappe. Aan de overkant hiervan ligt Punta Umbria, een havenplaatsje bekend van Operation Mincemeat en de recente bioscoopfilm hierover. Dit is het strand waar de Brit aanspoelde tijdens WW2 om de nazi's om de tuin te leiden. Voor ons zien we langzaam in de verte het begin van Matalascañas, ook al zijn we pas halverwege de tocht. We maken na 15 kilometer een uitgebreide pauze aan de voet van de hoge geel en rood kleurige zanderige kliffen die op dit stuk weer behoorlijk boven de zee uittorenen. Lekker in de zon met uitzicht op zee zetten we met het brandertje een kop koffie en genieten we van onze boterham. Dit is weer zo'n momentje dat we ons onwijs gelukkig prijzen dat we dit kunnen doen samen! Genieten...
Na de pauze hebben de benen en voeten even moeite met opgang komen, maar al snel hebben we de vaart weer te pakken. Hoe dichter we bij Matalascañas komen hoe meer vissers, wandelaars en fietsers we tegen komen. Ook vliegt de een na de andere parasailor tussen ons en de rotsen langs. Een mooi plekje om op zaterdag te vliegen! Eenmaal bij het stadje lopen we langs grote hotels en appartementen aan een kleine boulevard. In de zestiende eeuw is hier een omgekeerde toren in het zand gebouwd door koning Philip II, de Torre la Higuera, een verdegingstoren tegen de Turkse en Noord-Afrikaanse zeerovers, die nog steeds te zien is. Alle verdere bebouwing stamt uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Verdere uitbouw van deze toeristenplaats is stopgezet, omdat de plaats omringt wordt door het natuurgebied de Doñana. Een groot watergebied waar we morgen langs lopen. Vandaag zijn we toch wel blij dat de etappe er hier opzit. Het lopen over het strand is schitterend, en als je door blijft lopen over het harde zand goed te doen, maar het is wel wat zwaarder voor spieren en pezen die je normaal niet zo veel gebruikt. Maar helemaal de moeite waard!