Aksığın'dan Kayaüstü Yaylası ve Tepecik Köyü'ne ( 2023 02 )

Yuvacık barajının kenarından geçerken civara neredeyse kar yağmamış gibi geliyor insana, havada onaylarcasına günlük güneşlik henüz.

Aksığın’da aracımızdan ayrılıyoruz. Daha ilk adımlarımızda bozulmamış bir kar örtüsü karşılıyor bizi. Çoğu zaman olduğu gibi gene peşimize takılan birkaç köpekle birlikte, altımızdaki vadinin karşı tarafında kalan Kazandere ve Kungul Dağı’na birer bakış atıp köyün son evlerini de geride bırakıyoruz. Kar henüz diz boyu ama biz yükseldikçe varlığını daha çok hissettiriyor. Önde iz açanların peşinde bir tren katarı gibi tek sıra ilerliyoruz böyle zamanlarda.

İlk yol ayrımımız Kazandere sapağında. Biz buradan sola, Kayaüstü’ne doğru dönüyoruz. Hemen 100 m gitmeden de bu sefer sağa, yamacı enlemesine keserek yukarıya doğru devam ediyor yolumuz. Artık kar diz boyunu geçiyor. Bununla beraber ekip olarak hazırlıklıyız, botlarımızın üzerindeki kar tozlukları ayaklarımızı büyük oranda koruyor.
Parkurun tam yarısında yükseklik olarak da çıkacağı en yüksek noktayı görüyor. 1140 m yükseklikteyiz ve bir süre yatay bir geçiş yaptıktan sonra Kayaüstü Yaylası’nı oluşturan birkaç eve doğru alçalmaya başlıyoruz. Çok iyi durumda olmasalar da kapıları açık bu evler içinde bulunduğumuz şartlarda yemek molası vermek ve soluklanmak için idealler, çıkarken bulduğumuz gibi bırakmak şartıyla.

Biz yemeğimizi yerken dışarıda harika bir güneş açıyor. Bununla beraber yaylaya adını veren ve az ileriden İzmit Körfezi’ne bakan kayalara vardığımızda yoğun bir kar yağışı bizi sarıp sarmalamaya başlıyor. Çok oyalanmadan Tepecik Köyü’ne inen kısa ama dik patikanın yolunu tutuyoruz. Kısa bir süre için ikiye bölünen ekipte geride gelenleri önde gidenlerin hazırladığı bir kartopu sağanağı bekliyor bu bölümde :)

Tepecik de bizi bekleyen aracımızla buluşuyoruz. Geldiğimiz havadan eser yok, ana yol bile kar yağışı nedeniyle kapanmak üzere. Kar küreyen araçlar vızır vızır çalışıyor. Gene de bu Ümit le Gülcan’ın çifte doğum gününü kutlamamıza engel olmuyor :)