Άγραφα - Χειμερινή ανάβαση στο Μπορλέρο

Περίπου στο 6ο χιλιόμετρο του επαρχιακού δρόμου Μούχας-Μπελοκομίτη (που κινείται περιμετρικά της λίμνης Πλαστήρα) στρίβουμε αριστερά σε διασταύρωση, με κατεύθυνση τον οικισμό των Ζυγογιαννέικων ή Κέδρος (υπάρχει πινακίδα στη διασταύρωση).
Λίγο πιο πάνω και πριν την πρώτη δεξιά φουρκέτα του δρόμου, αναγκαζόμαστε να σταματήσουμε, μιας και το χιόνι έκανε την εμφάνισή του, καθιστώντας απαγορευτική την οδήγηση.
Είμαστε σε υψόμετρο λίγο κάτω από τα 1.000 μέτρα και ξεκινάμε την «άχαρη» πορεία στο χιονισμένο δασικό δρόμο.
Μετά από 700 μέτρα αφήνουμε τον δρόμο που οδηγεί στα Ζυγογιαννέικα και στρίβουμε αριστερά σε δευτερεύοντα δασικό χωματόδρομο, ο οποίος καταλήγει στο ορειβατικό καταφύγιο στη θέση «Ελατάκος», όπως θα δούμε παρακάτω.
Μετά από 2 χλμ., φτάνουμε στο σημείο όπου θ’ αφήσουμε τον χωματόδρομο και -επιτέλους- θ’ ανηφορίσουμε στ’ αριστερά μας σε δασωμένη πλαγιά.
Μέχρι στιγμής, έχουμε διανύσει 2,7 χλμ. χιονισμένων δασικών δρόμων σε 1 ώρα περίπου και είμαστε σε υψόμετρο 1.250 μέτρων.
Προορισμός μας το καταφύγιο «Ελατάκος» (υπάρχει σχετική ταμπέλα στην αρχή του μονοπατιού, το οποίο έχει την κωδική ονομασία «Κ1»).
Ακολουθώντας την υποδειγματική σήμανση (την οποία έχει επιμεληθεί ο ΕΟΣ Καρδίτσας) μέσα στο εκπαιδευτικό ελατοδάσος Μπελοκομίτη, προσεγγίζουμε μετά από 45’ και 1,7 χλμ. πορείας το όμορφο καταφύγιο στη θέση «Ελατάκος», σε υψόμετρο 1.456 μέτρων.
Στη συνέχεια, κινούμαστε για λίγο στο τελευταίο κομμάτι του δασικού δρόμου και γρήγορα μπαίνουμε σε μονοπάτι.
Στα 800 μέτρα μετά το καταφύγιο, το μονοπάτι στρίβει απότομα αριστερά κάνοντας ένα καγκέλι, στην κορυφή του οποίου (και λίγο πιο πέρα) βρίσκεται μια πετρόχτιστη πηγή, η Περδικόβρυση.
Μετά από 10' βγαίνουμε στο αλπικό κομμάτι του βουνού, λίγο πάνω από τα 1.560 μέτρα υψόμετρο.
Μπροστά μας ορθώνεται η Πετσαλούδα (1.771 μ.), την οποία αποφασίζουμε να παρακάμψουμε από τα αριστερά.
Από εκεί πηγαίνει και η χάραξη του μονοπατιού, μόνο που εμείς κινηθήκαμε πιο ψηλά, τραβερσάροντας τη νότια πλαγιά της Πετσαλούδας, ενώ το μονοπάτι ακολουθεί τη γραμμή μιας χαράδρωσης, με την κατάληξη, όμως, να είναι κοινή, σ’ ένα μικρό διάσελο (της Χούνης) ανάμεσα στις κορυφές Πετσαλούδα και Σουφλιστάρα (1.765 μ.).
Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να τραβερσάρουμε προσεκτικά μια επικλινή πλαγιά, η οποία λόγω του βορινού προσανατολισμού της ήταν παγωμένη.
Μαγεμένοι από τη χειμερινή ομορφιά των κορυφών που μας περιβάλλουν, φτάνουμε στις περίφημες «Πόρτες των Αγράφων», ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στα βράχια που οδηγεί προς τον τελικό προορισμό μας, τον επιβλητικό κώνο του Μπορλέρου, που υψώνεται ορθόστητος μπροστά μας.
Οι «Πόρτες» είναι σε υψόμετρο κοντά στα 1.700 μέτρα. Από εκεί και μετά, και για 600 μέτρα θα κατηφορίσουμε χάνοντας περίπου 100 μέτρα υψομετρικής.
Στην αρχή θα χρειαστεί να τραβερσάρουμε μια απότομη πλαγιά, όπου το μαλακό χιόνι και το σαθρό πεδίο που κρυβόταν ύπουλα από κάτω μας δυσκόλεψαν πολύ.
Το πεδίο ομαλοποιείται καθώς φτάνουμε στις χαρακτηριστικές συστάδες οξιών που σπάνε τη μονοτονία του έλατου.
Περνάμε τον χωματόδρομο που κυκλώνει τη βάση του κώνου της κορυφής και ξεκινάμε την τελική ανάβαση από την απότομη αριστερή ράχη.
Το χιόνι είναι σκληρό κι έτσι παίρνουμε γρήγορα ύψος. Ένα μικρό παγωμένο βράχινο πέρασμα είναι το τελευταίο εμπόδιο για την κορυφή.
Έτσι, μετά από 5 1/2 ώρες φωτογραφιζόμαστε δίπλα στο κολωνάκι της κορυφής του Μπορλέρου, μιας από τις χαρακτηριστικότερες κορυφές του ορεινού συμπλέγματος των Αγράφων.
Επιστροφή από τα ίδια