334 Tilburg Drunen (Buurtsporen)

Begin: Bushalte Koningshoeve Tilburg Eind: Bushalte Rubenslaan (Drunen)

Langs Kanaal en Natuur
In 1881 liepen tussen Koningshoeven en Waalwijk de eerste trammetjes. Het was allemaal bedoeld om Tilburg als industriestad te gerieven. Voordat de eeuw voorbij was, werd het stuk bij Koningshoeven alweer gesloten. Het is hier dat we de wandeling beginnen, waarbij we het spoor eigenlijk niet volgen, maar meer langs de natuurgebieden lopen.
Om het eerste ophaalbruggetje van het kanaal te kunnen nemen moeten we iets zuidelijk onder de A58 door. Daar kunnen we nog net een blik werpen op de enorme Abdij van de Trappisten. Behalve bier kun je hier ook rust krijgen.
We volgen over fraaie jaagpaden het Wilhelminakanaal richting Tilburg. We onderscheiden diverse bruggen: de oudjes, die van de rondwegen en die van de snelwegen. Aan het kanaal zijn zijkanaalhavens gegraven, die voor Tilburg het industriegebied oost vormen maar ook recreatieve havens (Piushaven). Eigenlijk is het op deze manier best afwisselend lopen. Het kanaal zelf wordt niet zo druk bevaren, maar er zijn plannen om het weer wat op te krikken.
Om in het noorden te geraken, moeten we toch wel door Tilburg Noord. Bij de Von Weberstraatbrug kruisen we het oude tramtracé, waar verder niets van over is, maar dat wel voert naar de Noorderbossen met de bijbehorende Noorderplas. Dit gebied ligt wel op de schop (nov 2017), maar als je buiten de hekken blijft kun je er normaal langs lopen.
We passeren een oude TV toren, die nu volhangt met GSM apparatuur. We komen aan bij de Udenhoutseweg, waar het lijkt alsof je aan de noordzijde er niet in kunt. Dat blijkt gewoon te kunnen. Het pad buigt en kronkelt zich naar het noorden en loopt prachtig naar Loon op Zand. Omdat hier vanwege de zandverstuivingen de boel hoog was, werd hier ook vroeg gewoond. Er is een (Wit) Kasteel met een rijk verleden en die zandverstuivingen zijn er nog steeds. Het dorpje heeft een kleine kern met pomp en kroeg en via de Waalwijksebaan betreden we het Natuurpark van de Loonse en Drunense duinen. Het is er wonderschoon, zelfs als je zoals ik, er aan de westkant over het fietspad langsloopt. Je kunt er een dagtocht aan besteden om dit gebied rond te struinen.
We passeren de IJsbaan (gewoon een mooi ven) dat ter hoogt van de Efteling ligt, daar liep ook het spoortje. We lopen als het ware de binnenbocht via de rand van Waalwijk naar Drunen. Ook hier een prachtig natuurterrein net ten zuiden van Waalwijk (Plantoon). We lopen over hoge wallen naar het westen. Die beboomde wallen zullen bedoeld zijn om de woongebieden te beschermen tegen het stuivende zand. Het levert mooie paden op.
Om in Drunen te komen, moeten we over het afwateringskanaal. Drunen was bekend om haar schoenen, de scheepsschroeven van Lips en het land van Ooijt. Het is allemaal weg. Nu is vooral dat park de trekpleister van het dorp. We passeren de Lamebertuskerk en het neoclassicistische raadhuis en volgen de Grotestraat (veel winkeltjes) naar de bushalte.