233. Tram: Driebergen Zeist - Wijk bij Duurstede

Langs de Warande en Landgoederen naar Dorestad

Begin: NS station Driebergen Zeist Eind: Bushalte Steenstraat Wijk bij Duurstede
Een bijzondere spoorlijn liep er van Doorn naar Wijk bij Duurstede. Het lijntje liep over landgoed Sandenburg, waar het prachtig lopen is, maar voordat we daar zijn eerst het stuk vanaf NS Driebergen naar Doorn lopen, want dat stuk maakte deel uit van de grotere lijn naar Arnhem.
Het is een typisch Warande gebied, waar het ene landgoed na het andere landgoed elkaar opvolgen. Vaak werden stukken grond door rijkaards van bestaande Kasteelgronden afgekocht om er te gaan wonen of er een opleidingsinstituut te gaan vestigen. Zowel de katholieke als de protestantse kerken hebben hier flink aangekocht. We passeren De Reehorst in Driebergen met de Lievegoed University (Antroposofisch), waarvan in februarie2015 een hoofdgebouw is afgebrand. Vervolgens komen we langs Beukenstein en het Seminarie waar Schaepman het hooggeleerde hoofd was. Het seminarieterrein werd aangekocht van het landgoed Sparrendaal (kasteel staat er nog) en is nu woongebied voor de rijkeren.
We lopen dwars door Driebergen centrum naar De Horst, waar je kunt vergaderen en natuurlijk prachtig kunt lopen. Via de Arnhemse Bovenweg passeren we dan Het Grote Bos van Kerk en Wereld, waar ik vroeger met mijn ouders kampeerde en in de caravan mijn eindexamen HBS-B in 1968 voorbereidde. Het is verboden gebied, maar als je wilt kun je door de hekken glippen.
We raken in Doorn en passeren landgoed Beukenrode en de vermaarde Marinierskazerne, waar je niet door kunt, maar wel de stormbanen van de commando’s kunt zien. De boel gaat daar dicht en verhuist naar Vlissingen. We steken in Doorn de akelig drukke N225 over (daar liep de tram) om naar Huize Doorn te gaan. Het staat op oeroude gronden en was vroeger een waterburcht. Toen Keizer Wilhelm II, de oorlog had verloren in 1918 vluchtte hij naar het neutrale Nederland en vroeg asiel aan. Dat kreeg hij en hij verhuisde naar Kasteel Amerongen. Inmiddels kocht hij Huize Doorn op en liet 59 treinwagons aankomen om zijn optrekje in te richten. Zijn eerste vrouw stierf, maar alengs huwde hij een ander een leefde tot 1941 voort en werd met veel tam-tam door de Nazis begraven. Wilhelm hield van bomen kappen en hij was in staat eigenhandig zijn hele domein te ontbossen. Dat is nu allemaal weer aangepland. Het Huis staat vol keizerlijke spullen, die na de oorlog allemaal zijn opgeeist door de Staat de Nederlanden. Wilhelms nazaten proberen het bezit nog steeds terug te krijgen, want het was toch met eerlijk geld gekocht.
Met wat geluk verlaten we het terrein via een groot hek wat open kon en komen zo op de terreinen van Sandenburg. In feite bevinden zich hier meerdere landgoederen en is het huidige neogotische complex van 1861. Het trammetje liep vanaf de Van Sandenburglaan dwars door de landerijen en sloot bij Cothen weer aan op de provinciale weg. Vlak bij Sandenburg vinden we kasteel Walenburg, en het Donjon wat er van over is, is echt oud. Het dateert van de 13de eeuw en is in het bezit van de Van Lynden Van Sandenburgs. Die familie woont er al zo’n 250 jaar.
We steken de Langbroekerdijk over en zig-zaggen door het prachtige natuurgebied van Groenestein door laantjes en weilanden naar het Kromme Rijnpad. De tram die op de N229 liep laten we voor wat het is, want we volgen de Kromme Rijnloop naar Wijk bij Duurstede (Dorestad), een stad met een ongekende historie die teruggat tot de Romeinse tijden, want Wijk gaf via de Rijn toegang tot het noorden (Amere, Ijsselmeer).
We eindigen de tocht op Markt, het hart van Wijk.