Wikiloc | 20230703 GROEP T wandeling Tihange

Muur van Hoei

Helling in Huy, bekend uit de Waalse Pijl. Onderweg passeer je zeven kapellen, die de weeën van de Maagd uitbeelden. Tussen de derde en vierde kapel, in de fameuze chicane, wordt een stijgingspercentage van 19% ( in de binnenbocht zelfs 25%) gemeten
Gemeente: Huy
Lengte: 1300m
Hoogte verschil: 128m(Hoogte start: 76m - Hoogte finish: 204m)
Gemiddeld stijgingspercentage: 9.8%
Maximum stijgingspercentage: 19%

Auteur:

De collegiale kerk Notre-Dame

Van de romaanse collegiale kerk blijft enkel nog de grote crypte over. Die herbergt vandaag nog een weelderige schat met daarin onder meer de reliekschrijnen (12de eeuw) van Sint-Mengold en Sint-Domitiaan. Met de bouw van de huidige constructie in gotische stijl werd in 14de eeuw begonnen. Toch werden de werkzaamheden pas in de 16de eeuw voltooid met de plaatsing van Li Rondia, het grootste rozetvenster van Wallonië, en de realisatie van de prachtige geschilderde decoratie. Het koor van de kerk van Huy wordt geflankeerd door twee torens. De noordelijke toren herbergt de beiaard. De kerk onderscheidt zich ook door het zeer mooie portaal van Bethlehem, dat zich zuidelijk van de apsis bevindt. Het dateert uit de 14e eeuw en toont drie sènes van de Geboorte. Het is een van de mooiste portalen van Wallonië. Sinds een vijftiental jaar is een grootscheepse restauratie aan de gang. Monument geklasseerd door Koninklijk Besluit van 1/08/1933 Staat op de lijst met U.E. van Wallonië

Auteur:

Herenhuis, rue l’Apleit, 15

Een portaal met schuine verwijding en pilasters, gebouwd in baksteen en kalksteen, geeft toegang tot een binnenplein afgezet met vleugels. Het indrukwekkende herenhuis stamt uit de tweede helft van de 18e eeuw (1776). Het werd gebouwd met een grondplan in de vorm van een L. Het pand heeft een lage onderbouw in kalksteen. De voorgevel verheft zich daar boven en wisselt baksteen af met kalksteen, die de architecturale elementen benadrukken. Het gaat om omkaderingen met afgesneden hoeken die ritme geven aan de opeenvolging van negen traveeën van de gelijkvloerse verdieping en de zeven traveeën van de bovenverdieping waar twee vensters vervangen zijn door vakken met een kalksteendecor. De deuren en alle vensteropeningen hebben hun neoclassicistisch houtwerk behouden: ramen met stijlen die met stafwerk zijn versierd en bewerkt zijn met eivormige versieringen, cannelures, rozetten enz. Een Mansart-dak dat verlicht is met drie dakvensters, verheft zich boven de voorgevel. Daarmee vergeleken is de achtervleugel beduidend soberder en vertoont niet het kalksteendecors van de voorgevel. Bij het meubilair binnenshuis is een trap bewaard gebleven die de overgang rocaille-neoclassicisme toont, samen met marmeren neoclassicistische open haarden, met daarboven stuc of gesculpteerd hout in rocaille-stijl. Waar de twee vleugels samenkomen, bevindt zich een inspringend hoog massief van baksteen. Deze constructie, zichtbaar op vier niveaus (rue des Coucous), dateert uit de tweede helft van de 17e eeuw en is dus een eeuw ouder dan de twee vleugels die haar gedeeltelijk omgeven. Geklasseerd als monument op 11 juni 1969

Auteur:

Het huis Batta

Dit complex van gebouwen, in de 16e en 17e eeuw opgetrokken langs de oever van de Maas, bevat de oude refuge van de abdij van Val-Saint-Lambert, die voor 1235 over een dergelijk etablissement moest beschikken. Het hoogste volume is ook het oudste. Het bevat een woning die lateraal paalt aan een afgesloten tuin. De openingen in het pand van twee verdiepingen werd verschillende keren verbouwd. Er werd baksteen en kalksteen gebruikt op een onderbouw van grote houwstenen. Een lijst in tufsteen sluit de bovenverdieping af, die bekroond wordt met een hoog zadeldak in leisteen. Ruime renaissancekenmerken. De straatgevel werd herbouwd na de Tweede Wereldoorlog. Het interieur is verfraaid met een kapel die versierd is met stuc. Een haakse vleugel met slechts één niveau verlengt de woning. Hij werd iets later uitgebreid met een hoog vierkantig volume en in de hoek die gevormd wordt door deze twee elementen, met een vierkante toren. Men vindt er gedeeltelijk de decoratieve fries in tufsteen in terug,die hier bekroond is met pignons met gul versierde voluten. De vleugel die in het verlengde van de hoofdwoning werd gebouwd, dateert van de 17e eeuw. Hij gelijk vrij goed op de oudere volumes maar onderscheidt zich door het ingewerkte portaal dat vroeger leidde naar het jaagpad en de brug over de Maas. Het portaal heeft aan de kant van de Maas een vierkante toren waar een muur tegenaan leunt die het binnenplein afzet. Geklasseerd als monument op 12 november 1954

Auteur:

Het Leprozenhuis les Grands Malades

Al is de stichtingsdatum van dit gasthuis onzeker, feit is dat Sainte Yvette zich hier terugtrok op het einde van de 12e eeuw. Zij ligt aan de basis van de werken die werden uitgevoerd rond 1220 en die herinneren aan de Saint-Mort kerk. De overblijfselen zijn omringd door moderne gebouwen en een parking. Zij bestaan uit een grote zaal met vijf traveeën, ongetwijfeld een zogenaamde catterie. Zij is afgezet met twee puntgevelmuren die een dubbele blinde reeks boogjes vertonen op de gelijkvloerse verdieping en langs weerszijden een reeks blinde ramen. Dit centraal volume paalt aan twee galerijen, waarvan er een zijn reeks binde boogjes behield ter hoogte van een der puntgevelmuren. Deze galerijen zijn rechtstreeks bereikbaar via romaanse bogen die op zuilen rusten. Een van de laterale wanden toont nog de basis van de ramen van de bovenverdieping. Het geheel bestaat uit gemetselde kalkstenen voor de onderste gedeeltes en zandsteen voor de hogere gedeeltes. Andere gebouwen die waarschijnlijk bij het leprozenhuis of het oude huis van de prior hoorden, zijn grondig verbouwd in de loop der tijden en bleven gedeeltelijk behouden in de omgeving van de zaal. Geklasseerd als monument op 27 november 1989.

Auteur:

De Gabelle-toren

De Gabelle-toren (naar de naam van een belasting die destijds werd geheven op zout) maakt integraal deel uit van de versterkingen rond de stad die aangelegd werden op het einde van de 12e eeuw. De toren werd vrij gemaakt in 1989 en verrijst op een hoogte van ongeveer 1 meter. Hij staat langs de rechteroever van de Hoyoux, aan de rand van de 'thier de Gabelle'. Hij bestaat uit een verhoogde onderbouw in middelgrote kalksteen en een onregelmlatige ophoging in metselwerk. Hij wordt geflankeerd door resten van courtines die de verschillende torens verbonden. Geklasseerd als monument op1 oktober 1992.

Auteur:

Huis, rue des Frères Mineurs

Het belang van dit gebouw steekt in de ondergrond. Een ondergrondse zaal van 3 m op 4 m uit de 12e eeuw, zoals aangegeven op een keramiek, werd ontdekt in 1988. De wanden van deze zaal zijn bekleed met een pleisterspecie in okerkleur waarop de voegen van metselwerk zijn nagebootst of grafiti zijn aangebracht in de verse specie. Het interieur toont drie kelderramen, een nis en een trap in een van de hoeken. De bodem is roodachtig beton waarin men centraal het gat van een paal opmerkt en kleinere gaten op een rij langs twee van de wanden. Geklasseerd als monument op 27 juli 1993 (kelder).

Auteur:

Huis, rue du Marché 47

Dit pand, bestaande uit een hoofd- en een bijgebouw, heeft een neoclassicistische gevel uit de jaren 1770-1780, gebouwd in Maaskalksteen. Het heeft twee niveaus op een onderbouw in grote houwstenen. De gelijkvloerse verdieping is ingenomen door vijf grote ramen en een deur met een bovendrempel, versierd met sleutels met triglyfen. Elke travee is afgeboord met pilasters, die op de bovenverdieping verlengd worden met gecanneleerde pilasters met ionische kapitalen langs weerszijden van identieke ramen. Het zadeldak in leisteen is bekroond met een balustrade. Tot het einde van de 19e eeuw en de heraanleg van de weg, was een klein terras lateraal toegankelijk via een trap. Het was afgezet met stenen palen, verbonden door een ketting en gaf uit op de ingangsdeur. Het links gelegen bijgebouw geeft uit op een rondboog koetspoort met een sleutel met triglyfen. De bovenverdieping, lager dan het hoofdgebouw, vertoont drie ramen die lichtjes verbouwd werden in de eerste helft van de 20e eeuw. De achtergevel in geschilderde baksteen en kalksteen, is meer sober, met onregelmatig geplaatste ramen, omkaderd door oculi. Hij lijkt elementen te vertonen uit het einde van de 17e eeuw, die samen met de interne structuur van het gebouw, pleiten voor een samensmelting van de twee achterste gebouwen achter een schermgevel. Schoorstenen in marmer en stuc verfraaien de inrichting van het interieur. Geklasseerd als monument op 19 juni 1984

Auteur:

Huis, rue du Pont 18

Deze woning uit het einde van de 17e eeuw maakte oorspronkelijk deel uit van een groter geheel, dat ook nr. 18 omvatte. Het telt drie en een half niveau en maakt ruim gebruik van baksteen en kalksteen, wat typisch is voor de gevorderde Maasstijl. De gelijkvloerse verdieping, een commerciële oppervlakte, heeft haar oorspronkelijk karakter verloren, terwijl kleine wijzigingen werden aangebracht aan de openingen. Zo hebben enkel de ramen op het niveau van de kapconstructie nog hun kruisvensters.Grote kalkmodillons steunen in de gevel de kroonlijst en het zadeldak in leisteen. De achtergevel, waarvan het gelijkvloerse niveau en de overige niveaus werden gewijzigd, bestaat uit vakwerk met opvulling van wit gekalkte baksteen. Geklasseerd als monument op 26 november 1973.

Auteur:

De oude pastorie Saint-Mengold

Deze oude pastorie bestaat uit verschillende volumes uit de 17e en 18e eeuw, die uitgeven op een tuin die afgeboord is met een muur uit zand- en kalksteen en die waarschijnlijk dateert uit de middeleeuwen. De gevel die uitgeeft op de straat, is het resultaat van verschillende bouwfases, wat blijkt uit de verschillende toepassingen van kalksteen, breuksteen en baksteen. Aan de kant van de tuin bestaat de gevel uit duidelijk verschillende delen die van links naar rechts de data 1736, 1758 en 1734 vertonen. Het eerste volume, het belangrijkste, komt voort uit een verbouwing van een kern uit de 16e en 17e eeuw. Het bestaat uit twee en een half niveaus in kalksteen met erboven baksteen en een hoog zadeldak. Het bouwjaar, in twee gesplitst is aangegeven op de bovendrempel van de vensteropeningen. Het waren vroeger kruisvensters, net zoals deze van de bovenverdieping. Het tweede volume, smaller en minder hoog, staat iets naar achter. Het werd vooral met baksteen opgetrokken. De twee en een half niveaus hebben vensteropeningen die vroeger kruisvensters hadden. Ze zijn van elkaar gescheiden door lijsten in kalksteen. Het oudste volume, dat opnieuw iets naar achter staat ten overstaan van het vorige volume, is het minste hoge met enkel twee niveaus onder een zadeldak. Men ontdekt er twee tegen elkaar geplaatste deuren, kruisvensters en vensters met dwarslijsten. In de eerste twee volumes vindt men een salon met een plafond in stuc en mooie schoorstenen. Geklasseerd als monument op 25 juli 1988 (pastorie en oude muur)

Auteur:

Huis, rue des Tanneurs 23

Dit elegant gebouw, dat werd opgetrokken in de 16e eeuw met grote kalkhouwstenen, heeft twee en een half niveaus met een onderbouw en drie overeenstemmende traveeën. Met uitzondering van de dakvensters, hebben de vensteropeningen, die destijds kruisvensters hadden, hun bovendrempel in accoladevorm bewaard. Dergelijke bovendrempel sierde oorspronkelijk ook de deur. Een kroonlijst op kraagstenen ondersteunt het zadeldak. De achtergevel, met wit gekalkte bakstenen, is gedeeltelijk verborgen door een uitsprong die plaats biedt aan een trap uit de 18e eeuw, en door bijgebouwen. Geklasseerd als monument op 5 september xxxx

Auteur:

Hôtel de la Cloche

Het gebouw ontleent zijn naam aan de klok die de aankomst van reizigers en goederen uit Namen en Luik aankondigde. Het was een hotel tot aan de Franse Revolutie. Vanaf het midden van de 19e eeuw gaf het onderdak aan verschillende families. Op het einde van diezelfde eeuw werd het gebouw gerestaureerd. Het is een van de mooiste voorbeelden van Maas-architectuur uit het begin van de 17e eeuw, zoals het jaartal 1606 op het niveau van de gelijkvloerse verdieping aangeeft. Het wordt geflankeerd door een engelenhoofd tussen twee bustes, van een vrouw en een man. De hoofdgevel, met twee en een half niveaus, werd gebouwd in baksteen en kalksteen in twee fases, zoals de licht gebroken lijn aangeeft. De gelijkvloerse verdieping in metselwerk heeft een gebogen deur met daarboven een kruisvenster. Langs beide zijden bevinden zich drie of ier kruisvensters. De eerste verdieping telt acht vensters terwijl de bovenste halve verdieping verlicht wordt door zes omkaderde vensteropeningen. Aan de rechterzijde van de gevel bevinden zich vijf mascarons met een vrouwenfiguur, een mannenfiguur en drie groteske figuren. Een hoog zadeldak met dakvensters bekroont het gebouw. Het interieur onderscheidt zich door de aanwezigheid van een schoorsteen in zandsteen uit de 17e eeuw, een tweede schoorsteen met faiencetegels uit de 18e eeuw en een plafond met kleine gewelven. Geklasseerd als monument op 14 januari 1950

Auteur:

Het Kasteel van Bonne-Espérance

Het kasteel van Bonne-Espérance paalt aan het Maison Loumaye of Château Bodart, en domineert met zijn toren het omringende landschap. De voorganger van het huidige gebouw, waarvan helaas niets meer overblijft, wordt traditioneel toegeschreven aan de tempeliers. Men moet wachten tot het einde van de 16e eeuw voor een opvolger, die werd opgetrokken in kalksteen en rode, zwarte en witte baksteen, op een onderbouw in zandsteenblokken en bekroond met een dak in leisteen. Deze constructie met twee niveaus paalt aan een vierkante toren met vijf niveaus en een zeshoekige spits. Wapenborden in kalksteen die gedateerd zijn met het jaar 1588 of een maan- of zonmotief, smukken de toren op. De openingen in de hoofdgevel werden gewijzigd, vermoedelijk op het einde van de 19e eeuw. De koetspoort uit de 16e of 17e eeuw en een portaal in de laterale bijgebouwen geven toegang tot de achterzijde van het gebouw. Dat heeft een gevel met zeven arcades met meer recente vensteropeningen. In het westen onderscheidt een haaks staande en ingrijpend verbouwde constructie zich vanwege zijn toren in neo-Maasstijl. Deze stijl is ook deze van de stallingen en de voertuigloods, die werden opgetrokken met recuperatiematerialen. De gevel aan de straatzijde is verlengd met bijgebouwen die ook al grotendeels verbouwd werden. Het meubilair van het interieur van het kasteel bestaat vooral uit interessante schoorstenen. Geklasseerd als monument op 9 december 1991 (zonder bijgebouwen en toren in neo-Maasstijl)

Auteur:

Het huis Loumaye

Dit gebouw in Lodewijk XVI stijl, gekend onder de naam 'Bodart kasteel', naar de naam van de burgemeester van Hoei en heer van Perwez die het liet bouwen in 1779, bevindt zich in een park dat paalt aan het kasteel van Bonne-Espérance. Voor het gebouw bevindt zich een geplaveid plein dat toegankelijk is via een portaal dat de wapens van de familie Bodart draagt en paalt aan de woning van de tuinier en de bijgebouwen die gebruikt worden voor landbouwdoeleinden. Het is een woning in kalksteen en bepleisterde baksteen, op een onderbouw van blokstenen. Ze telt twee niveaus met een degressieve hoogte en een mansardedak met een centraal dakvenster, dat een fronton heeft met het jaartal. De ingang van de voorgevel is verfraaid met een bordes en een elegant portaal in de centrale travee, die net zoals de uiteinden van het gebouw is afgezet met pilasters die over de hele lengte van de gevel lopen. Opmerkelijk element: de deur is versierd met een opeenvolging van gesculpteerde putti en nog meer motieven. De gevel aan de zijde van het park gelijkt zeer op de voorgevel. Hij heeft echter geen bordes maar een deurvenster met leuning in siersmeedwerk op de bovenverdieping van de centrale travee. Het gebouw is opmerkelijk vanwege zijn Lodewijk XVI decoratie, bestaande uit schoorstenen, een trap, lijstwerk en houtwerk, maar ook doeken die de muren van de eetzaal en het salon opfleuren. Deze schilderijen tonen pastorale scènes en 'chinoiserieën'. Op de bovenverdieping zit een kapel verstopt achter wandkasten. Geklasseerd als monument en site (directe omgeving) op 23 oktober 1990

Auteur:

Het oude klooster van les Croisiers

Dit oude klooster paalt aan de rue des Larrons, die vroeger langs de heuvel van la Sarte naar de galg leidde. Het afgesloten gebied aan het hoge deel van de straat werd gebruikt als oefenterrein voor de kruisboogschutters, vandaar de naam coreau des 'Albastries'. Van het klooster dat gesticht werd in 1233-1234 - het moederhuis van de orde - zijn slechts enkele gebouwen kunnen ontsnappen aan de Franse Revolutie, namelijk het portaal en de oude brouwerij. De toegang tot het klooster gebeurde langs een rondboog portaal uit het jaar 1742, afgezet met Toscaanse pilasters die een kroonwerk ondersteunen waarop een gebogen fronton rust met omgekeerde consoles. Het gehamerde blazoen van de overste van de orde die in functie was op het ogenblik van de bouw, is te zien in een omkadering in rocaille stijl, met daarboven een kroon. De oude brouwerij uit het einde van de 17e eeuw, toont twee niveaus met afnemende hoogte. Ze is gebouwd met baksteen en kalksteen, de onderbouw en de horizontale lijsten kregen een laag muurkalk. De vensteropeningen, waarvan de asymmetrie meer opvalt aan de linkerzijde van de gevel, werden door de tijd heen verbouwd. Een mansardedak bekroont het geheel. Het interieur bevat een neoclassicistische trap uit het einde van de 18e eeuw. Een muur met dunne en vierkante houwstenen gaf de grens aan van het klooster. Hij is hier en daar versierd met wapenschilden of niskapellen. Geklasseerd als site op 16 augustus 1978 (rue des Larrons en coteau des Albastries) Geklasseerd als monument (met beschermingszone) op 13 mei 1998 (portaal, brouwerij en gemeenschappelijke omheiningmuur)

Auteur:

Het fort van Huy

De eerste versterkingen, die de Maas en de Hoyoux domineerden, zouden dateren uit de 11e eeuw. In de 12e eeuw werd een toren toegevoegd en in de 13e eeuw kwam er ook een kapel. Minder dan een halve eeuw later bouwde men de torens Antioche en Damiette. Rond het einde van de eeuw werd de versterking aanzienlijk vergroot door Jean de Flandre. Het aspect van de vesting in het begin van de 16e eeuw is te danken aan Erard de la Marck, maar dat is enkel nog te zien op gravures. De versterking werd opnieuw gewijzigd in de 17e eeuw. In die tijd werd ze voorzien van forten(Fort Rouge, Picard, Joseph en le Sart), die men bouwde tot het begin van de 18e eeuw. In 1715 bezegelde het verdrag van la Barrière de afbraak die een aanvang nam in 1717. In 1818 beslisten de Nederlanders om opnieuw een fort te bouwen, dat samen met Dinant, Namen, Luik en Maastricht, een verdedigingsgordel langs de Maas moest vormen. Het vroeg heel wat grondwerken om de vier belangrijkste bastions te bouwen. Zij werden met elkaar verbonden door courtines voor 17 m hoog. De bastions werden gebruikt als magazijnen en logies van de officieren, terwijl de courtines bestemd waren voor de gewone troepen. Het fort werd uit dienst genomen in 1834. Het werd een politieke gevangenis maar kreeg opnieuw een defensieve taak in 1880. Tijdens de twee wereldoorlogen werd het fort opnieuw gebruikt als gevangenis. In 12947 werd het een toeristische attractie en herbergt het Nationale Memoriaal van het Verzet. Geklaseerd als monument op 5 april 1972 (fort van Huy) Geklasseerd als site op 1 oktober 1976 (citadel en mont Picard) en 5 decembre 1983 (extensie op Ben-Ahin)

Auteur:

Het oude klooster van de Frères Mineurs

De Frères mineurs of Minderbroeders vestigden zich in de rue des Chevaliers (later rue Vankeerberghen) in 1234. Van deze oorspronkelijke kern rest slechts de kerk, die verbouwd werd tijdens de werken die plaatsvonden in de 17e eeuw. Na een reeks wederwaardigheden werd het gebouw aangekocht door de stad en werd in 1924 gerenoveerd door de architecten Gaspard en Schoenmackers. Het werd van toen af aan gebruikt voor culturele evenmenten en bood tevens onderdak aan het Musée de la Charte des libertés. De omheiningsmuur die de resten omvat van de stadstoren, vernield in 1764, bevat een barok portaal uit 1658. Het is bereikbaar via een bordes, dat verfraaid is met deels uitspringende halve zuilen met tamboeren en nissen. Het monumentaal aspect wordt benadrukt door een Toscaanse zuilengang, gebouwd in 1705, voor de ingang van de kerk en het klooster. De kerk heeft slechts twee beuken met een vakkenapsis. De bouw van de centrale beuk dateert van 1244 en de laterale beuk van de 14e eeuw. Dat is duidelijk zichtbaar door het verschil in gebruikte materialen. De beuken worden verlicht door vensters met spitsbogen. Sommige dateren van de 14e eeuw. Het klooster uit de 17e eeuw, gebouwd in Maasstijl, kleeft tegen de kerk aan. Het bevat drie vleugels die een kloosterhof met Toscaanse zuilen omringen. De sluitstenen en de aanzet van de bogen dragen opschriften en blazoenen. Boven de galerijen verrijst nog anderhalve verdieping met een dak, voorzien van met kruisvensters. Een van de vleugels wordt verlengd door een onregelmatig gebouw, het huis Pattard, opgetrokken in de 19e eeuw. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Auteur:

De kerk van Saint-Mengold

Dit gotisch gebouw dat uit gebruik werd genomen, werd opgetrokken met Maaskalksteen en zandsteen. Het kwam op de plaats van een ouder gebedshuis en zou grotendeels dateren van de tweede helft van de 15e eeuw, zoals vermeld op het gebinte van de toren. Die heeft een hoge achthoekige spits en wordt verlengd door drie onregelmatige beuken van vier traveeën, een drievakkig koor en een aanpalende sacristie uit de tweede helft van de 18e eeuw. Ook de afgesloten begraafplaats bij de kerk wordt niet meer gebruikt. De kerk kwam rond 1897 los te staan van de aangrenzende woningen. In het begin van de 20e eeuw werd ze gerestaureerd onder leiding van L. Schoenmaekers die het initiatief nam om de vensters van de laterale beuken te wijzigen. Een gotisch portaal met fijn lijstwerk en rozetten in reliëf op veelhoekige voeten geeft toegang tot het gebouw. Erboven, en lichtjes uit het centrum, bevindt zich een breed gotisch venster. Behalve de neogotsiche verbouwingen zijn alle vensters in dezelfde stijl. Interessant element: het interieur van het gebouw toont zuilen met zeer gestileerde bladeren. De vloer is bekleed met tal van grafstenen die getuigen van het enthousiasme dat de rijke inwoners van Hoei hadden voor deze kerk, die ook het graf en later het grafmonument van Saint Mengold herbergt. Het meubilair bestaat vooral uit stukken uit de 18e eeuw, waarvan er enkele bewaard worden in de schatkamer van de collegiale kerk. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Auteur:

Collegiale kerk Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Hoei

De Collegiale Onze-Lieve-Vrouw en Domitianus van Hoei is een kerk in de Belgische stad Hoei. Het is een collegiale die toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw en de heilige Domitianus van Hoei, aan de rechteroever van de Maas.In augustus 1377 wijdde prins-bisschop Jan van Arkel het koor in terwijl men nog verder werkte aan de dwarsbeuk en de westelijke toren. De romaanse kerk verdween geleidelijk en de crypte werd gedempt maar herontdekt in 1906. De beschildering van het gewelf vermeldt het jaar 1523, aangevuld met het woord Rode tussen twee gekruiste degens. Het is een verwijzing naar de heldhaftige verdediging van de stad Rodos door christelijke ridders, die de stad en het eiland uiteindelijk op 1 januari 1523 moesten verlaten. Beschilderde gewelven zijn een kenmerk van meer gotische kerken in de Maasvallei.

Auteur:

Collégiale de Huy

Dit fort werd op 15 maart 1311, toen men begon met bouwen, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw door de prins-bisschop Thibaut de Bar. Het koor werd afgewerkt in 1377 en in 1536 was het fort af. Het gebouw is een prachtige mix van stralend gotisch werk uit de 14e eeuw en flamboyante elementen uit de 15e eeuw. Aan de buitenkant valt meteen het enorme vierkante plan op, waar ooit een toren boven prijkte, die in 1803 afbrandde. Twee andere torens staan aan de zijkanten van het koor. Het stralende, grote roosvenster, Li Rondia, werd door de meester R. Julin van nieuwe ruiten voorzien (buitendiameter: 9 m, binnendiameter: 6 m). In de rechtse zijbeuk voert een trap naar de Romaanse crypte van de kerk, gebouwd door Théoduin de Bavière (1066). Over de halfronde centrale apsis waakt een groot, laat 12e-eeuws beeld van Christus aan het kruis.

Auteur:

Fort de Huy

Het fort van Hoei is een fort aan de oever van de Maas. Het domineert het dorp Hoei in de provincie Luik in België op de plaats van het oude Li Tchestia, een van de 'vier wonderen' van Hoei.

Auteur:

Musée Communal De Huy, Espace De La Charte De Libertés De1066

"Alles wat te maken heeft met menselijke activiteiten in de streek van Huy, van de prehistorie tot nu. Archeologie - geschiedenis - schone kunsten - kunstnijverheid - folklore
Architectuur Beschrijving
Oud minderbroedersklooster dat in de 13de eeuw werd opgericht en in de 17de eeuw in Maaslandse stijl werd heropgebouwd Geklasseerd gebouw"

-Museum / informatiecentrum

Auteur:

Tibetaans Instituut Yeunten Ling

Ontdek de wereld van een Tibetaans instituut en een echte Tibetaanse tempel. Yeunten Ling is gevestigd in Château du Fond l’Évêque, een prachtige en serene locatie. Een prachtige stupa, een vredesmonument, en een groot Boeddha-beeld prijken op het gazon van het oude kasteel. De tempel is het belangrijkste gebouw. De tempel is gemaakt volgens de regels van de Tibetaanse kunst en respecteert de traditionele regels van de architectuur en versiering. De tempel biedt plaats aan max. 700 mensen. Het instituut is het gehele jaar toegankelijk en organiseert elke zondag een bezoek met gids (om 13.30 u, reserveren niet nodig, aanmelden bij de ontvangst om 13.15 u). Dat is een uitstekende gelegenheid om meer te weten te komen over het boeddhisme in het algemeen en over de activiteiten van het instituut.

-Museum / informatiecentrum

Auteur:

Recreatiepark Mont Mosan

"Mont Mosan" een berg amusement. De zeeleeuwenshow, de zeehonden, de papegaaien, een grote speeltuin, de kindertuinen, de minizoo, de minigolf, ponyritjes, educatieve uiteenzetting over zeezoogdieren, springkastelen, restaurant, enz... Kom naar Mont Mosan voor een ontspannende dag met de familie of in groep.

-Vrijetijd
-Recreatiecentrum

Auteur:

Fort Van Huy

De rots die neerkijkt op de samenvloeiing van Maas en Hoyoux is altijd een strategische plaats geweest. Op deze plaats was achtereenvolgens een gevangenis en een garnizoen gevestigd. In de oude opslagplaatsen van het Nederlandse fort dat in 1818 werd gebouwd, vindt u vandaag het interessante Museum van het Verzet en de Concentratiekampen. Toegankelijk te voet of met de kabellift.

-Gebouwenerfgoed
-Donjon, toren, belfort
-Historische site
-Natuurerfgoed
-Panorama, belvedère, landschap
-Herinneringstoerisme (militair erfgoed…)
-Militaire geschiedenis

Auteur:

20230703 GROEP T wandeling Tihange - Hoei

Author

Trail stats

Itinerary description

Waypoints