030 Utrecht Bunnik

Langs het jaagpad en forten
Start: Utrecht NS Eind: Bunnik NS (andersom kan natuurlijk ook)
We waren nieuwsgierig hoe het "nieuwe station" in Utrecht eruit zag. Na de vele metamorfosen die het terrein heeft ondergaan staat er nu een modern complex met veel glas dat naar Hoog Catharijne voert. Dat heet tegenwoordig Mall. Utrecht laat het breed hangen met zijn station zijn mall en ook het torenhoge muziekcentrum Vredenburg.
We verlaten het complex om naar de Oude Gracht te lopen, want het is ons doel om de Kromme Rijn te gaan volgen en het graggie is daartoe het voorspel. Het wemelt hier van de winkeltjes en kroegjes. Het oude centrum met de dom (staat volledig in de steigers) is mooi bewaard.
We lopen pal zuidwaarts lang de werven om in Tolsteeg de Rijn op te pikken. Het riviertje slingert zich onder de vele wegen naar rustig "vaarwater". We passeren de gevangenis en het stadion. De oude rondweg, heet Waterlinieweg. En die naam is terecht. Aan de oostkant is Utrecht het vergeven van forten en lunetten, die destijds deel uitmaakten van de Hollandse waterlinie, de "nieuwe" wel te verstaan, want de oude liep veel westelijker en omvatte de stad Utrecht niet. Eind 18de eeuw lagen de plannen klaar en Napoleon had er ook wel oren naar, maar tja het kost allemaal geld. Uiteindelijk besloot Koning Willem I in 1815 tot aanleg van deze linie. Omdat bij Utrecht de heuvelrug loopt, is het tamelijk lastig om de boel onder water te zetten. Om dat te compenseren moesten er dus extra verdediging werken worden gebouwd. Er ontstaat een dubbele keten: een bij die rondweg met een aantal Lunetten en een iets oostelijker met de forten Rhijnauwen en Vechten (ten noorden en ten zuiden van de Oude Rijn). Al die spullen zijn in de loop van de 19de eeuw gebouwd en voortdurend naar de laatste inzichten van de technologie aangepast. Uiteindelijk is het hele gebied vier keer gebruikt en eigenlijk totaal overbodig gebleken met de komst van de vliegtuigen. Al de werken zijn heel goed bewaard gebleven en maken deel uit van het Unesco werelderfgoed.
We bezoeken fort Vechten (dat is namelijk toegankelijk) en zwerven ook nog even naar Fort Fectio. Het is een oud Romeins Castellum uit de eerste eeuw en maakte ook deel uit van de verdedigingsgordel die Limes heette. De geschiedenis herhaalt zich, maar dan wel Noord-zuid in plaats van Oost west. Dat Fectio komt van het riviertje de Vecht die hier aftakte van de Rijn, en dat riviertje vinden we iets noordelijker hier nog steeds. Utrecht is er groot mee kunnen worden vanwege de handel met Amsterdam en de Zuiderzee verbinding.
We sluiten de betonreeks af met een pad langs bunkertjes. Het zijn in feite schuilplaatsen voor de artillerie soldaten. Destijds liep hier een loopgraven stelsel. Bedenk dat hier tussen de twee forten Rhijnauwen en Vechten een open (niet ondergelopen) terrein moest worden verdedigd.
Tijdens de wandeling lopen we ook langs Nieuw (19de) en Oud Amelisweerd (18de eeuw). Het zijn belangrijke landgoederen voor de Utrechter met twee mooie "huizen". Je kunt er prachtig lopen en het is volstrekt begrijpelijk dat men het bosgebied hier met hand en tand verdedigt tegen boskap ten behoeven van die A27 verbreding (dat deden we een kleine vijftig jaar geleden ook al, maar toen moest er wel gekapt).
We lopen terug naar de Kromme Rijn en passeren Kasteel Rhijnauwen, dat wil zeggen het gebied waar vroeger (middeleeuwen) een kasteel was, Nu staar er een 19de eeuws Huis Rhijnauwen met mooie poort en het theehuis. Het Huis is een StayOke jeugdherberg (de oudste! van NL).
We lopen het pad uit tot in Bunnik. Als je goed om je heen kijkt, zie je tussen de bomen mooie huizen/buitens staan. Het is nu eenmaal een populair gebied. Bunnik zelf is ook oeroud natuurlijk, maar het plaatsje moet het vooral van zijn omgeving hebben en minder van zijn interne schoonheid. Er lopen hier veel wegen en sporen. We maken er gebruik van door hier op de trein te stappen richting Novio Magus.