Gent Edegem

Geraard Duivelsteen

Eén van de plaatsen waar gedacht werd het paneel van de Rechtvaardige Rechters te vinden, was het Geraard Duivelsteen. Het vermoeden is dat het paneel in een openbare plaats verborgen is nadat het gestolen werd. Aangezien dit één van de openbare plaatsen was dichtbij het Sint-Baafs, en meer specifiek zeer dicht bij de Veyt-kapel waar toen het Lam Gods zich bevond, werd dit gebouw meermaals doorzocht. De "onbekende sleutel" die men in de woonst van A. Goedertier vond (de hoofdverdachte van de diefstal) paste echter niet op een van de deuren van dit gebouw.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Bisdomplein

Vanop deze plaats, tussen het standbeeld van de gebroeder Van Eyck en de Vijtkapel werd tijdens de nacht van de diefstal van De Rechtvaardige Rechters door twee oudere dametjes een lichtschijnsel gezien dat opnieuw verdween. Zij vermoedden geen kwaad en verwittigden de politie niet. Ze waren op weg naar hun woonst aan het Bisdomplein. De Vijtkapel was de plaats waar toen het originele schilderij hing. Nu hangt er een copy. Je kan de Vijt-kapel herkennen aan het witte lam dat op een van de vensters geschilderd is.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Werregarenstraat

Graffiti spuiten is illegaal en de straffen die ervoor worden uitgedeeld, zijn niet mals. Als je tijdens het spuiten betrapt wordt, riskeer je acht dagen tot 1 jaar cel en een geldboete die varieert tussen 130 en 10.000. En toch blijkt dit allesbehalve ontmoedigend te werken. Menige gevel werd in de loop der jaren van een kleuriger kleedje voorzien, de een al keuriger dan de ander. Om het wildspuiten binnen de perken te houden, besloot het Gentse stadsbestuur - op voorzet van schepen Rudy Van Quaquebeke - in 1996 een aantal gedoogzones voor graffiti te voorzien. Het Werregarenstraatje is er een van. Meneer Van Quaquebeke had zijn medeschepenen zodanig enthousiast weten te maken voor zijn plannen dat het stadsbestuur niet enkel 2 straten en een aantal urinoirs aan de graffitischrijvers schonk, maar die mensen er ook prompt een paar potten verf gratis en voor niets bijgaf. Uiteraard konden de artiesten daar niets mee aanvangen, want graffiti dient gespoten te worden. Graffiti lijkt je misschien een hedendaagse plaag, maar aan het begin van onze tijdrekening was men al vertrouwd met het fenomeen. Jaja, onze Romeinse voorvaderen hadden de gewoonte om de muren met van alles en nog wat te bekladden. Uiteraard gebruikten ze daar geen verf voor, ze krasten wel lustig hun naam (Julius was here), hun beroep, commentaren van politieke aard, vloekwoorden of de aanbeveling voor een of andere prostituee in de muren. Het woord graffiti is dan ook afgeleid van het Italiaanse graffiari, wat zoveel wil zeggen als inkrassen. De schreeuwerige tekeningen die nu ons straatbeeld sieren, stammen echter niet uit de Romeinse tijd. Deze vorm van graffiti is overgewaaid uit het New York van de jaren 1960. De straatbendes aldaar gingen de verveling tegen door met de viltstift in de aanslag de muren van de metro vol te schrijven (zowaar een perfecte manier om je territorium af te bakenen). Al gauw moesten ook de metrostellen zelf eraan geloven. Maar omdat een viltstift nu eenmaal niet indrukwekkend genoeg was, schakelde men over op spuitbussen met verf. Er werd lustig gespoten alsof het niets was. Zoetjesaan begonnen de graffitischrijvers zichzelf als artiesten te profileren. En zoals elke goede artiest betaamt, wilden ze uiteraard hun werk ondertekenen. Maar omdat graffiti nu eenmaal in de criminele, want illegale, sfeer zit, was het nogal hachelijk om je eigen naam onder je kunstwerk te zetten. Daarom koos men voor een soort handtekening die men binnen het jargon een TAG noemt. De eerste die met dit idee op de proppen kwam, was een jonge Griek die zijn werk steevast ondertekende met zijn codenaam TAKI 183. Vandaar het woord taggen. Mocht je over een week of twee opnieuw door dit straatje lopen, dan zal het er helemaal anders uitzien. Bijna elke dag zijn hier graffitischrijvers aan het werk die duchtig de ene laag verf boven de andere aanbrengen. Voel je het zelf kriebelen? Laat je dan volledig gaan, want hier mag het!

Auteur: Vizit
Meer informatie

Belfort van Gent

Het Belfort fungeerde als uitkijktoren en werd vrolijk bevolkt door een handvol wachters en schalmeiers. In geval van brand of ander gevaar moesten deze mannen de stormklok luiden, met name de Klokke Roeland. De wachters werden later stuk voor stuk door stenen exemplaren vervangen. Je kunt er nog een viertal zien staan op de hoeken van het Belfort, ter hoogte van het uurwerk. In de volksmond werden deze illustere figuren de gemeentenaarkes genoemd, omdat ze het symbool waren van het vroegere Gemeentekrediet. Een populairdere benaming is evenwel de kannenschijters. De reden daarvoor zou de volgende zijn: de onverdroten kerels die er de wacht hielden, moesten zon dikke 200 trappen beklimmen alvorens ze op post waren. Daar aangekomen begon het lange wachten... Omdat de shiften die ze moesten draaien soms wel het klokje rond gingen, kon het voorvallen dat een of meerdere mannen met een volle blaas te kampen kregen. Aangezien het tegen de beroepsethiek indruiste de post te verlaten en omdat het ook bijzonder onverantwoord was om met een gespannen blaas 200 trappen naar beneden te lopen, vlug het gevoeg te doen om vervolgens weer 200 treden te trotseren (tegen de tijd dat men terug op post was, kon de helft van de stad platgebrand zijn), kregen de wachters aan het begin van hun werkdag een lege kan mee naar boven. Tegen de tijd dat ze de begane grond weer bereikten, was de kan al vaak niet meer zo leeg... Vandaar de benaming de kannenschijters.

Auteur: Vizit
Meer informatie

Melle

Bij de Jozefieten in Melle - bekend om hun geloof in de sport als pijler van de opvoeding - werd voor het eerst op Belgisch grondgebied voetbal gespeeld. In 1863! Een Ierse leerling, Bernard Morrogh, kwam terug uit vakantie met een echte lederen voetbal en de eerste spelregels. Toen was dat nog half voetbal, half rugby!

Auteur: RouteYou Info
Meer informatie

Sint-Baafskathedraal

Ooit was de Sint-Baafskathedraal niet meer dan een kleine parochiekerk. Van de oorspronkelijke, in 942 gewijde kapel blijft echter niets meer over. De oudste restanten zijn twee Romaanse beuken in de crypte. Ze dateren uit 1150. Als Keizer Karel in 1540 de vlakbij gelegen Sint-Baafsabdij laat afbreken om er het Spanjaardkasteel op te trekken, vinden de monniken én hun relikwieën (waaronder een bot van de bovenarm van Sint-Bavo) hier in de kerk een onderkomen. Door de oprichting van het bisdom Gent wordt de kerk in 1561 automatisch een kathedraal (kathedra =zetel van de bisschop). Binnenin de kathedraal kunt u tientallen kunstschatten bewonderen. Naast onder meer de overweldigende rococo-preekstoel uit 1745 en een prachtige Rubens vindt u er het belangrijkste werk van de Vlaamse kunstgeschiedenis: De Aanbidding van Het Lam Gods van de Gebroeders Van Eyck.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Temse Brug

De brug is met haar 365m lengte de langste brug van België en de laatste vaste, bovengrondse oeververbinding naar de zee toe. Links en rechts van de vaargeul geeft een meetlat op de pijlers de hoogte aan van de brug ten opzichte van de waterspiegel. Aan de kant van Temse bevinden zich twee monumentale beelden : "De Schelde" en "De Golven", gebeeldhouwd door Karel Aubroeck.

Auteur: nijs9
Meer informatie

Durme meersen

Driekwart eeuw later is de dijk verzwaard en verhoogd en staan er geen bomen meer. Op de achtergrond zien we nu de kerk van Elversele. Hier en daar wordt nog wat wilgen- (Salix ssp.) en vlierstruweel (Sambucus nigra) gevonden. De dijk is volledig bedekt met brandnetels (Urtica dioica) en riet (Phragmites australis). Tot de jaren veertig-vijftig bleven de hooilanden bestaan, maar intussen was de Durme ten gevolge van verzanding sterk toegeslibd waardoor de sluizen minder goed functioneerden. Het gevolg was dat er zware pompmachines moesten geplaatst worden om het gebied droog te krijgen. Hierdoor keek men anders aan tegen deze hooilanden (fotoset 32). De weg naar akkerbouw lag open. Het grootste deel van de hooilanden is intussen ingenomen door maïsteelt (fotoset 23). Het lichtgekleurde perceel op de achtergrond bij Charlier wordt nog als hooiland gebruikt.
(Bron:
Auteur: Routen
Meer informatie

De Notelaer

Tegen de dijk aan en omgeven door broeken pronkt het geklasseerde Notelaer-gebouw tussen notelaars, lindebomen en paardenkastanjes. De Notelaer werd van 1790 tot 1974 gebouwd als jachtpaviljoen/belvedère in het hertogelijk domein van de familie d'Ursel en staat nu open voor het grote publiek. Op het Notelaersdomein bevindt zich het Scheldemuseum, het bosleerpad en een literair dijkpad. Contactgegevens: -De Notelaer -2880 Bornem -Notelaerdreef 2 -Tel: 03 889 69 20

Auteur: Routen
Meer informatie

Provinciaal Domein Den Blakken

Het 9,7 hectare grote Provinciaal Domein Den Blakken is een promotiecentrum voor sierteelt, rozenteelt en parkbomen. Begin 1900 werd er een buitengoed met lusthuisje aangelegd, in 1931 een villa in Normandische landhuisstijl en bijhorend park. Vanop het gezellige terras van deze villa Les Mélèzes, nu een taverne-restaurant, heb je een prachtig uitzicht op de plantentuin errond. Den Blakken is sinds 1993 eigendom van de Provincie Oost-Vlaanderen. Contactgegevens: -Provinciaal domein Den Blakken -9230 Wetteren -Wegvoeringstraat 308 -Tel: 09 366 31 04

Auteur: Routen
Meer informatie

Graventoren Rupelmonde

In het jaar 1544 was er een echte ketterjacht aan de gang. Vooral in Leuven was die sterk. Mercator verbleef op dit moment in Rupelmonde omdat hij de erfenis moest regelen betreffende zijn overleden grootoom Gijsbrecht de Cremer. Op verzoek van de procureur-generaal van de Raad van Brabant werd hij aangehouden op laste van ketterij en werd hij opgesloten in het oude kasteel van Rupelmonde.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Priester Poppemuseum

Priester Poppemuseum Edward Poppe (Temse, 18/12/1890-Moerzeke, 10/6/1924) was vanaf zijn priesterwijding in 1916 achtereenvolgens onderpastoor op de Sint-Coletaparochie in Gent (1916-1918), directeur van de Zusters Sint-Vincentius a Paulo in Moerzeke (1918-1922) en geestelijk begeleider van de cibisten (geestelijken die hun legerdienst vervullen) in Leopoldsburg (1922-1924). Als begenadigd godsdienstpedagoog wist hij de eucharistische stroming binnen de Kerk te voorzien van een opvoedkundige methode, die tussen de twee wereldoorlogen een merkwaardige katholieke heropleving in Vlaanderen op gang bracht. Als bezieler van de Eucharistische Kruistocht heeft hij bovendien een hele generatie kinderen gevormd, voor wie hij het gebedenboekje Bij de Kindervriend (vertaald in 16 talen) schreef. Zijn proces tot zaligverklaring werd in 1966 bij de Congregatie der Riten in Rome ingeleid. De Kerk verklaarde hem eerbiedwaardig op 30 juni 1986 omwille van zijn heldhaftige beoefening van de deugden. Op zondag 3 oktober 1999 werd hij officieel zalig verklaard te Rome door paus Johannes Paulus II. Zijn geboortehuis, eigendom van de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw, werd gerenoveerd en op 18/12/1990 ingewijd als museum. De gedenksteen boven het venster en het Mariabeeld, vervaardigd door E.H. August Nobels, werden in 1934 aangebracht t.g.v. de Poppefeesten in Temse (herdenking 10de verjaardag van zijn overlijden). Het museum is toegankelijk van half juni tot half september op zaterdag, van 14 tot 16 u. Groepsbezoeken zijn heel het jaar mogelijk na aanvraag bij de gemeentelijke dienst Toerisme (tel. 03-771 51 31, toerisme@temse.be ).

Auteur: Stichting Open Kerken
Meer informatie

Parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Petrus en Paulus

Waasmunster wordt de moederparochie van het Waasland genoemd. Het werd namelijk reeds omstreeks 800 na Christus gekerstend(4). Met de oprichting van de abdij van Roosenberg aan de oevers van de Durme werd het één van de kerkelijke centra van het Waasland. De huidige Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Petruskerk zou terug gaan tot de 12de eeuw maar werd in 15de-begin van de 16de eeuw verscheidene malen verbouwd in gotische stijl. De robuuste westertoren zou uit 1430 dateren. Kerkplein 9250 Waasmunster Vanaf 1745 was er een congregatie van Mariazusters in Waasmunster. Zij legden zich voornamelijk toe op zieken- en armenzorg. Vanaf 1822 betrokken zij het klooster in de Kerkstraat. Tussen 1981-1985 werd er een volledig nieuw klooster gebouwd naar ontwerp van de Nederlandse Benedictijn Hans Van der Laan. De kapel in neobarokke vormgeving uit 1877 werd behouden. Kerkstraat 14 9250 Waasmunster

Auteur: Stichting Open Kerken
Meer informatie

Sint-Gertrudiskerk

De oude kerk uit de 12de/13de eeuw is afgebroken. In 1866 werd de nieuwe kerk ingewijd. Ze kreeg twee zijbeuken, een ingebouwde westertoren en een hoge middenbeuk. Een reeks zuilen met apostelbeelden scheidt de hoofdbeuk van de zijbeuken. De stijl is eclectisch, hier ook “Rundbogenstil” genoemd: een combinatie van romaanse, gotische en byzantijnse elementen. Het decor is neogotisch. Erin bevinden zich schilderijen van J. Pauwels (Christus dood op de schoot van zijn moeder), Bertolotti (Hemelvaart van Maria), J.B. Paggi (Christus, de apostelen en St.-Bernardus) en een paneel toegeschreven aan Hugo Van der Goes (Miraculeuze Mis van St.-Gregorius). De patroonheilige St.-Gertrudis van Nijvel is aanwezig op twee schilderijen van De Riemaecker, maar ook (met haar zus Begga en nicht Wilfretrudis) op de doopvont. Bekijk verder het hoofdaltaar met retabel, het gerestaureerd orgel en een reeks beelden, kandelaars en wijwatervaten die nog uit de oude romaanse kerk voortkomen.

Auteur: Wizpr.guide
Meer informatie

Hoofdrolspeler in het Sigmaplan

Bergenmeersen is een heel geschikte plek om extreem hoogwater gecontroleerd op te vangen. Als springtij samenvalt met een noordwesterstorm op zee stroomt een grote hoeveelheid Scheldewater landinwaarts (ongeveer 1 à 2 keer per jaar). Het water stroomt dan over de overloopdijk in Bergenmeersen. Op andere plaatsen, waar mensen wonen, vermindert daardoor de kans op overstromingen.

Auteur: Agentschap voor Natuur en Bos
Meer informatie

Middeleeuwse site

Stond er ooit een middeleeuws 'kasteel' in Bergenmeersen? Het archeologisch onderzoek tijdens de werken in 2012-2013 werd een brede, cirkelvormige gracht ontdekt die het oude vermoeden bevestigt. Uit historische bronnen weten we dat men die plek vroeger 'motte' noemde, een oud woord voor kunstmatige heuvel. Bij de werken in Bergenmeersen heeft men hiermee rekening gehouden. Achter de sluis zijn, in plaats van één, twee kreken gegraven die een bocht maken rond de archeologische site. De site werd bovendien versterkt met breuksteen zodat ze niet wegspoelt.

Auteur: Agentschap voor Natuur en Bos
Meer informatie

Vlaamse uitvinding voor waterberging en natuur

Deze sluis laat bij elke vloed een deel van het getij binnen zo ontstaan er zeldzame zoetwater slikken en schorren. Bij eb stroomt het water terug naar de Schelde. Wist je trouwens dat een gecontroleerd overstromingsgebied met gereduceerd getij, zoals Bergenmeersen, een Vlaamse uitvinding is? Het concept werd tien jaar geleden aan de Universiteit Antwerpen ontwikkeld. Aan het bouwen van deze sluis ging een grondige studie vooraf zodat precies de juiste hoeveelheid water binnenstroomt bij vloed.

Auteur: Agentschap voor Natuur en Bos
Meer informatie

Mira-brug

Deze brug is gekoppeld aan de film Mira. Mira is een drama van Fons Rademakers gebaseerd op het boek 'De teleurgang van den Waterhoek' van Stijn Streuvels. Het gat Waterhoek lijkt dankzij de bouw van een brug naar de Schelde eindelijk uit zijn isolement te geraken. Mira film laat zien hoe het oubollige gehucht met deze modernisering omgaat. Met speciale aandacht voor de vrijgevochten boerin Mira (Willeke van Ammelrooy). Zij ziet zich gedwongen een keuze te maken tussen twee jongemannen (Jan Decleir en Luc Ponette) die beide om haar gezelschap vragen. 'Mira' was een van de eerste producties uit de bloeiperiode van de Nederlandse cinema aan het begin van de jaren '70. Dit was een decennium waarbij bloot niet langer geschuwd werd. De critici hadden hier nog zo hun bedenkingen bij, maar het seksueel verlichte publiek stroomde massaal toe.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Paviljoen De Notelaer

Het paviljoen De Notelaer, gelegen aan de Scheldedijk en op wandelafstand van het kasteel d’Ursel, behoorde toe aan de adelijke familie d’Ursel. Beneden woonde vroeger de veerman en was er een herberg. Op de bovenverdieping was de hertogelijke ontvangstruimte. Nu kan je het bezoeken met een audiogids. Proef ook de Notelaeretaart, een ware huisspecialiteit, in het cafétje. Dit is de ideale plek om even uit te rusten op het tuinterras. Meer informatie vind je op www.notelaer.be

Auteur: Toerisme Vlaanderen
Meer informatie

Kasteel Wissekerke

In de 10de eeuw stond op de plaats van het huidige kasteel een waterburcht, die deel uitmaakte van een versterkingsgordel aan de Schelde; De kelder uit de 15de eeuw en de toren uit de 16de eeuw de oudste restanten; In 1981 werden het kasteel, het imposante poortgebouw, de oude duiventoren en de elegante hangbrug over de parkvijver beschermd als monument; Het vormt vandaag het decor voor culturele activiteiten (concerten, tentoonstellingen), vergaderingen en recepties; Begeleide groepsbezoeken op aanvraag.

Auteur: Toerisme Vlaanderen
Meer informatie

Brouwerij Huyghe

Brouwerij Huyghe bestaat sinds 1654 en is in het Gentse de oudste actieve brouwerij. In 1902 verhuisde Leon Huyghe, die gehuwd was met een brouwersdochter, vanuit Poperinge naar Melle om er in de brouwerij te werken. Vier jaar later kocht hij de brouwerij en werd het bedrijf Den Appel gedoopt. In 1938 werd de naam van de brouwerij veranderd in brouwerij Leon Huyghe. Begin de jaren '80 werd de brouwerij nieuw leven ingeblazen onder impuls van Jean de Laet, gehuwd met Annie Huyghe. De kleine plisbrouwerij evolueerde naar een moderne hoge-gistingsbrouwerij. Er werden op korte tijd veel verschillende bieren op de markt gebracht en geexporteerd naar het buitenland. Momenteel exporteert brouwerij Huyghe naar 36 landen. De Delirium Tremens, een goudkleurige tripel van 9% alc. vol., is het paradepaardje van de brouwerij. Het werd door bierkenners ooit bekroond als zijnde het beste bier ter wereld.

Voor bijkomende informatie klik hier.

Auteur: tovpubliek
Meer informatie