Vijf Provincies Tour

Download

Author

Bert2

127 36 684

See more trails from this author

Trail stats

Distance: 68.47 mi
Elevation gain: 2,139 ft
Technical difficulty: Very difficult
Elevation loss: 2,139 ft
Max elevation: 681 ft
TrailRank: 23
Min elevation: 180 ft
Trail type: Loop

Coordinates: 2363
Uploaded: January 27, 2019
Recorded: January 2019

Be the first to clap

near Linsmeau, Wallonia (Belgique)

Viewed 87 times, downloaded 5 times

Itinerary description

Pittige fietstocht doorheen vijf Belgische provincies: Waals-Brabant, Vlaams-Brabant, Luik, Limburg en Namen. Sommige weliswaar voor een klein gedeelte, maar toch is het een opmerkelijk gegeven. Het is een route met zorg uitgestippeld, hoofdzakelijk op rustige verharde landbouwverkavelingswegen en autoluwe andere verharde wegen. Ideaal voor racefiets-wielertouristen die goed willen doorrijden en niet gestoord zullen worden door gevaarlijke fietspaden langs lintbebouwing, op heel dit traject zijn namelijk geen fietspaden, behalve het Ravel-traject langs de Maas. Bij het naderen van de Maasvallei worden we beloond met grandiose vergezichten op de Condroz en de Maasvallei zelf. Het is aangenaam fietsen langs de Maas tussen Andenne en Ombret-Rawsa. Het is een zware rit, enkel bedoeld voor geoefende fietsers. Deze tocht heeft geen eigen bewegwijzering.

View more external

Waypoints

Eglise Saint-Etienne de Seilles

De kerk van Saint-Etienne (Seilles) In Seilles kan u de kerk van Saint-Etienne bewonderen. Dit romaans-classicistische gebouw bestaat uit kalksteen, zandsteen en schist en dateert uit de elfde eeuw. Het was niet altijd een kerk. De massieve toren diende voordien als schuiloord en verdediging van de dorpsbewoners in tijden van oorlog. Dat is nog te zien aan de kijkgaten en aan de dikte van de muren.

Auteur:

Château de Seilles

Het Kasteel van Seilles (Seilles) Het kasteel zou wel eens uit de elfde eeuw kunnen dateren. Het is in ieder geval van vóór 1340. Het bestaat uit een lang woongedeelte van kalksteen uit de zestiende en de negentiende eeuw. Het gebouw wordt geflankeerd door twee ronde torens en paalt in het noorden aan een vierkante hoeve. Het ligt in een park met een hoge muur rondom en is toegankelijk langs een neogotische bakstenen poort.

Auteur:

Fontaine aux chats

De kattenfontein (Andenne) De kattenfontein staat op het kruispunt van de vier hoeken, «des quatre coins» genoemd, aan de avenue Reine Elisabeth. Hij werd besteld door apotheker Masy bij wie Craco logeerde tijdens zijn verblijf in Andenne. De onderkant van de fontein is trouwens getooid met koppels opgerolde slangen rond een schaal waar ze hun gif in spuwen. Dit herinnert aan de esculaap die symbool staat voor het apothekersvak. Boven de drie bekkens met graatmagere katten tegenover elkaar staan zes zuilen. Deze zuilen dragen een sokkel met nog eens vier paren katten met open muil. Eén troont bovenop de fontein.

Auteur:

La Grande Ours et la Petite Ours

"La Grande Ourse et la Petite Ourse" (Seilles) Het beeldhouwwerk van de grote beer en de kleine beer is van de hand van Louis NOEL. Het kreeg in december 2003 een plaats op de rotonde met de rijksweg RN 921 en de rue de la Station in Seilles. Dit volledig bronzen beeldhouwwerk is drie meter hoog en weegt 1,5 ton. Het werd aangebracht door de Directie Landschapsintegratie en Patrimonium (Direction de l’Intégration Paysagère) van het Ministerie van Uitrusting en Vervoer. Voor de financiering zorgden het Waals Gewest (MET-Ministère de l’Equipement et du Transport), de stad Andenne en het mecenaat van François Van Belle. Het ontwerp voor dit beeldhouwwerk dateert al uit 2002 en de uitvoering nam een jaar in beslag. De heer Noël is ook de kunstenaar die het beeld van het kind en zijn beer maakte dat sinds 2006 te zien is naast de kiosk op de place des Tilleuls in Andenne. Info: Louis Noël – Rue de Raveli 10 – 5580 Jemelle Andere brochures over het erfgoed en de geschiedenis, musea en ontdekkingen, en de wandelingen in de natuur zijn ook verkrijgbaar bij de Toeristische Dienst van de Stad van Andenne. Logos CGT + Ville + OT Office du Tourisme de la Ville d’Andenne – Place des Tilleuls, 48 – 5300 Andenne – +32 (0) 85 84 96 40 – www.andennetourisme.be Editeur responsable : Sandrine Cruspin – 5300 Andenne / 2009 • Crédits photos : Office du Tourisme de la Ville d’Andenne.

Auteur:

De fontein met de monsterdieren (Andenne)

Dit derde werk van Arthur Craco stond in de tuinen van het Château Noël, langs de avenue Roi Albert in de richting van Andenelle. Aan de rand van het bekken stonden vier monsterdieren (een dier met de kop van een leeuw, het lichaam van een geit en de staart van een slang), die water spuwden in een groot bekken. In het midden van dat bekken staat een ander, kleiner bekken op vier zuilen met telkens een buldog.

Auteur:

Eglise Saint-Pierre dite des Sarrasins d'Andenelle

De kerk van Saint-Pierre (Andenelle) De kerk met toren dateert uit de twaalfde eeuw. Dit opmerkelijk monument van de Maaslandse architectuur is opgetrokken uit roodachtige zandsteen en behoort tot de oudste van de streek. Het onderging aanpassingen in de zeventiende eeuw (andere binnenzuilen), in 1853 (verplaatsing van de ingangsportiek van noord naar west), in 1860 (bouw van de dwarsbeuk), in 1875 (verplaatsing van de portiek naar het noorden, wegens de aanleg van de weg Andenne-Haillot), en in 1923 (bouw van de zijbeuken). Het is fout om te denken dat ze in een diepte werd opgetrokken. In die tijd bevond zich ze op dezelfde hoogte als de weg en het plein. De ingang lag gelijkvloers, via een grote deur aan de voet van de toren, langs de kant van de beek. Maar bij de aanleg van de ‘route du Fond’ van Haillot, werd het stuk weg opgehoogd en lag de ingang van de kerk enkele trappen lager.

Auteur:

De kerk van Saint-Germain in Ben

Het gebouw, omringd door een ommuurd kerkhof, bestaat uit een romaanse toren opgetrokken in kalksteenblokken, verlengd met een schip uit de 18e eeuw en een gotisch koor, beide gebouwd met zandsteen en kalksteen. De toren heeft een portaal uit de 18e eeuw en is bekroond met een achthoekige spits, die na een brand in 1960 werd herbouwd. Het schip met drie traveeën, dat er kwam in de 18e eeuw, heeft een onderbouw die bestaat uit recuperatiematerialen van de 16e of 17e eeuw. Het koor ten slotte, uit de 13e of 14e eeuw, onderscheidt zich door de aanwezigheid van steunberen die, net zoals de hoge en smalle vensters, de vijf delen van de apsis gestalte geven. Een sacristie, opgetrokken in kalksteenblokken, geeft uit op de zuidelijke gevel van het koor. De apsis is aan de binnenzijde opgesmukt met muurschilderingen. Het plafond van het schip dateert uit het midden van de 18e eeuw. Het meubilair bestaat uit tal van stukken uit de periode 15e-18e eeuw. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Auteur:

Sucrerie de Wanze

De suikerfabriek van Wanze (Tiense Suikerraffinaderij) staat al sinds 1812
vlak bij de Maas. Aan het einde van de 19e eeuw was dit de grootste suikerfabriek in Europa.
De opslagsilo's zijn zichtbaar zodra je de gemeente binnenkomt en tijdens de bietenoogstperiode
hangt hier een typische geur.

Auteur:

Fort de Huy

Het fort van Hoei is een fort aan de oever van de Maas. Het domineert het dorp Hoei in de provincie Luik in België op de plaats van het oude Li Tchestia, een van de 'vier wonderen' van Hoei.

Auteur:

Het oude gasthuis van Oultremont

Deze oude residentie van kanunniken dankt haar naam aan Gérard d’Oultremont, die haar herbouwde in de 16e eeuw, ter vervanging van een ouder gebouw dat dezelfde functie had. Het gasthuis verrees langs de drie zijden van een binnenplein dat gedomineerd wordt door een toren. De grootste vleugel heeft op verschillende plaatsen openingen die in de 18e eeuw werden gewijzigd en architecturale elementen die versierd zijn met mensenhoofden. Het is toegankelijk via een toegang in de hoogte die ondersteund wordt door vier rondboog arcades. Hij leidt naar een gevel in baksteen en kalksteen met drie en een half niveaus op een hoge onderbouw in grote houwstenen. Hij onderscheidt zich door de aanwezigheid van een bas-reliëf van de Maagd met het Kind uit de 17e eeuw. De gelijkvloerse verdieping heeft een deur met een gotisch lijstwerkpatroon, een van de karakteristieken van het gebouw. De bovenste verdiepingen tonen een gelijkaardige compositie, onder een zadeldak in leisteen. De gevel die uitgeeft op het binnenplein beschikt maar over weinig openingen en is verlengd met een kleine afronding naar de cirkelvormige toren waarvan de laatste verdieping een achthoekige, licht uitspringende vorm heeft. Een galerij met twee arcades en een Toscaanse zuil, wellicht van latere datum, maakt de verbinding met de vleugel rechtover het hoofdgebouw. De achtergevel geeft uit op de tuinen. Deze vleugel, vroeger hoger en voorzien van een toren, beschikt slechts over één verdieping. De puntgevel is voorzien van een fontein uit het einde van de 18e eeuw of het begin van de 19e eeuw. Het huidige gebouw biedt onderdak aan het Maison du Tourisme Pays de Huy, Meuse-Condroz. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Auteur:

De collegiale kerk Notre-Dame

Van de romaanse collegiale kerk blijft enkel nog de grote crypte over. Die herbergt vandaag nog een weelderige schat met daarin onder meer de reliekschrijnen (12de eeuw) van Sint-Mengold en Sint-Domitiaan. Met de bouw van de huidige constructie in gotische stijl werd in 14de eeuw begonnen. Toch werden de werkzaamheden pas in de 16de eeuw voltooid met de plaatsing van Li Rondia, het grootste rozetvenster van Wallonië, en de realisatie van de prachtige geschilderde decoratie. Het koor van de kerk van Huy wordt geflankeerd door twee torens. De noordelijke toren herbergt de beiaard. De kerk onderscheidt zich ook door het zeer mooie portaal van Bethlehem, dat zich zuidelijk van de apsis bevindt. Het dateert uit de 14e eeuw en toont drie sènes van de Geboorte. Het is een van de mooiste portalen van Wallonië. Sinds een vijftiental jaar is een grootscheepse restauratie aan de gang. Monument geklasseerd door Koninklijk Besluit van 1/08/1933 Staat op de lijst met U.E. van Wallonië

Auteur:

Woning, rue du Pont 26-28

Dit pand uit het begin van de 18e eeuw telt drie niveaus van baksteen en natuursteen. De gelijkvloerse verdieping werd volledig verbouwd tot commerciële oppervlakte in 1987-88, toen vernieuwingen ook de achterzijde van het gebouw wijzigden. Andre wijzigingen betreffen, maar eerder beperkt, de zes traveeën van de vensteropeningen die hun kruisconstructie zijn kwijtgespeeld. De gevelmuur die vrijkwam tijdens werken in de jaren 1980 bewaart ter hoogte van hetgelijkvloerse niveau een grote ovalen maar dicht gemetselde oculus met een omkadering in kalksteen. Geklasseerd als monument op 24 augustus 1989

Auteur:

Huis, rue du Pont 18

Deze woning uit het einde van de 17e eeuw vormde oorspronkelijk een geheel met nr. 16. Ze bestaat uit drie en een half niveau en er werd ruim gebruik gemaakt van baksteen en kalksteen, wat typisch is voor de gevorderde Maasstijl. De gelijkvloerse verdieping getuigt van verbouwingen en heeft de voorgevel van een apotheek uit de 19e eeuw. De vensteropeningen tonen de evolutie doorheen de tijd. Hun steunen werden verlaagd en de kruisvensters zijn verdwenen. Grote kalkmodillons steunen de kroonlijst en het zadeldak in leisteen. De achtergevel, waarvan het gelijkvloerse niveau eveneens werd gewijzigd, bestaat uit vakwerk, opgevuld met wit gekalkte baksteen. Het paalt aan moderne bijgebouwen. Geklasseerd als monument op 26 november 1973.

Auteur:

Huis, rue Sous-le-Château 42

Dit gebouw, dat in het midden van de 16e eeuw werd opgetrokken met grote kalkhouwstenen, heeft een elegante gevel van twee en een half niveaus met een onderbouw. Met uitzondering van de wijzigingen op het niveau van de deur en misschien de venster rechts van de deur, beschikken de vensteropeningen nog over hun bovendrempel in accoladevorm, die steunt op zuiltjes. Zij hebben ook een waterlijst die steunt op een console in piramidevorm. Een kroonlijst op kraagstenen vormt de basis van het zadeldak. Deze gevel heeft nog een andere geïnspireerd in dezelfde straat, op de hoek van de rue Saint-Remy. Geklasseerd als monument op 11 augustus 1981

Auteur:

De toren van Oultremont

Deze toren is het laatste restant van een statig herenhuis dat toebehoorde aan de graven d’Oultremont, maar dat afgebroken werd in de laatste jaren van de 19e eeuw tijdens belangrijke wegenwerken. Deze gedeeltelijke afbraak had als gevolg dat sommige materialen dienden vervangen en dat openingen moesten gewijzigd worden. De toren met vijf vlakken staat sindsdien tegen een gebouw uit de 19e eeuw. De toren bestaat uit een onderbouw met een niveauverschil en met verschillende niveaus baksteen en kalksteen, voorzien van horizontale banden. Hij heeft een bolvormig dak boven een verdieping die lichtjes uitspringt. Een tegel met de wapens van de familie d’Oultremont smukt de voorgevel op, boven een cartouche met het jaartal 1559. De ramen, waarvan het aantal varieert van de ene tot de andere kant, beschikken over een gotisch lijstwerkpatroon en bovendorpels in accoladevorm. Het lijstwerkpatroon omkadert ook de openingen van het gebouw van drie niveaus dat aan de toren paalt. Zij zijn kunstig bewerkt en voorzien van motieven met mensenhoofden. De toegangspoort en het venster in het dak van leisteen zijn pastiches van modellen uit de 16e eeuw. Geklasseerd als monument op 10 november 1955.

Auteur:

De Bassinia

De in zijn soort unieke fontein of Bassinia die verrijst in het midden van de Grand-Place, de vroegere marktplaats, is volgens de volkstradities één van de vier parels van de stad, samen met de Rondia (het roosvenster van de kathedraal), de Tchestia (ket kasteel) en de Pontia (de brug over de Maas). Het oudste gedeelte van het bassin is een cirkelvomige bronzen kom die dateert uit het begin van de 15e eeuw. Hij wordt aangevuld met vier torentjes die afwisselen met beeldjes rond een centrale toren. Dat detail is ook afgebeeld op het wapen van de stad. De personages stellen Mengold en Domitien voor, de beschermheiligen van de stad, Sainte Catherine die haar naam heeft gegeven aan de parochie waar zich de bron bevindt die de fontein van water voorziet, en een ridder, waarschijnlijk een van de graven van Huy. De beeldjes hebben een duidelijk gotische allure, net zoals de vorm van deze komfontein. De centrale toren van de fontein werd op het einde van de 16e eeuw bekroond met de bronzen wachter van het belfort. In de eerste helft van de 18e eeuw werd het bronzen bassin aangevuld met vier reservoirs in steen. Het geheel is afgewerkt met vier bogen in smeedijzer in rocaillestijl met bovenaan een tweehoofdige bronzen arend. De huidige reservoirs in steen en de arend zijn het resultaat van restauratiewerken die werden uitgevoerd in de loop van de 19e eeuw. De fontein wordt momenteel onderzocht door archeologen. Vandaag kan men via een plexiglas de funderingen zien. De restauratie van de fontein werd toevertrouwd aan de IRPA. Geklasseerd op 01-08-1933. Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië

Auteur:

Huis, rue des Frères Mineurs

Het belang van dit gebouw steekt in de ondergrond. Een ondergrondse zaal van 3 m op 4 m uit de 12e eeuw, zoals aangegeven op een keramiek, werd ontdekt in 1988. De wanden van deze zaal zijn bekleed met een pleisterspecie in okerkleur waarop de voegen van metselwerk zijn nagebootst of grafiti zijn aangebracht in de verse specie. Het interieur toont drie kelderramen, een nis en een trap in een van de hoeken. De bodem is roodachtig beton waarin men centraal het gat van een paal opmerkt en kleinere gaten op een rij langs twee van de wanden. Geklasseerd als monument op 27 juli 1993 (kelder).

Auteur:

De kerk van Saint-Mengold

Dit gotisch gebouw dat uit gebruik werd genomen, werd opgetrokken met Maaskalksteen en zandsteen. Het kwam op de plaats van een ouder gebedshuis en zou grotendeels dateren van de tweede helft van de 15e eeuw, zoals vermeld op het gebinte van de toren. Die heeft een hoge achthoekige spits en wordt verlengd door drie onregelmatige beuken van vier traveeën, een drievakkig koor en een aanpalende sacristie uit de tweede helft van de 18e eeuw. Ook de afgesloten begraafplaats bij de kerk wordt niet meer gebruikt. De kerk kwam rond 1897 los te staan van de aangrenzende woningen. In het begin van de 20e eeuw werd ze gerestaureerd onder leiding van L. Schoenmaekers die het initiatief nam om de vensters van de laterale beuken te wijzigen. Een gotisch portaal met fijn lijstwerk en rozetten in reliëf op veelhoekige voeten geeft toegang tot het gebouw. Erboven, en lichtjes uit het centrum, bevindt zich een breed gotisch venster. Behalve de neogotsiche verbouwingen zijn alle vensters in dezelfde stijl. Interessant element: het interieur van het gebouw toont zuilen met zeer gestileerde bladeren. De vloer is bekleed met tal van grafstenen die getuigen van het enthousiasme dat de rijke inwoners van Hoei hadden voor deze kerk, die ook het graf en later het grafmonument van Saint Mengold herbergt. Het meubilair bestaat vooral uit stukken uit de 18e eeuw, waarvan er enkele bewaard worden in de schatkamer van de collegiale kerk. Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Auteur:

Huis, rue des Augustins, 15

Dit gebouw, opgetrokken in het midden van de 18e eeuw op een oudere kern, staat op de hoek van de rue l’Apleit en de rue des Augustins. Daardoor heeft het een onderboken gedeelte ter hoogte van de gelijkvloerse verdieping. De twee en een halve verdieping, die oprijzen boven een onderbouw met dikke houwstenen, maken ruim gebruik van baksteen en kalksteen. Stroken van dit materiaal bakenen de verdiepingen af terwijl de omkaderingen van de vensteropeningen verdergaan tot het niveau van de dakconstructie, verlicht met ovalen oculi. Ter hoogte van het onderbroken gedeelte zijn er steunmuren die grenzen aan de gevel. Het dakniveau, waarvan praktisch alle vensters dichtgemetseld zijn, bestaat uit houwsteen en baksteen onder muurkalk. Een eternit zadeldak bekroont het geheel. Het meubilair binnenshuis bevat een open haard in stuc uit de 18e eeuw. Geklasseerd als monument op 14 mei 1984

Auteur:

Huy

Hoei is een Belgische stad en gemeente, gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren de Maas, de Hoyoux en de Mehaigne, in het arrondissement Hoei in de provincie Luik. Hoei telt ruim 21.000 inwoners.
De eerste nederzetting op de locatie van de huidige stad Hoei ontstond rondom een Romeins castrum op de rechteroever van de Maas. Eén van de eerste christelijke missionarissen in het gebied was in de 6e eeuw Domitianus van Hoei, volgens de legende bisschop van Maastricht, die in Hoei begraven is . De oudste schriftelijke vermelding van Hoei dateert uit de 7e eeuw.

Auteur:

Maison, rue du Marais, 137 à Tihange

Het gebouw, waarschijnlijk uit de 17e eeuw, vormde oorspronkelijk één geheel maar is nu opgesplitst in twee woningen. Elk van de twee delen is opgetrokken in Maasstijl met een overlopende puntgevel en een zadeldak met dakpannen. Het nr 137, iets kleiner, bestaat uit twee niveaus van baksteen en kalksteen, gescheiden door een lijst. Een trap ter hoogte van de onderbouw leidt naar de deur - vermoedelijk uit de eerste helft van de 19e eeuw - meer recent dan de vensteropeningen. Het zijn allemaal elementen die ook te zien zijn in het aanpalende huis. De gelijkvloerse verdieping wordt verlicht door kruisvensters gekoppeld aan kruisvensters met een rechte bovendrempel die steunen op een ontlastingsboog. Een kruisvenster verlicht de bovenverdieping. De steunen, boven- en onderdrempel, worden verlengd door lijsten in kalksteen. De achtergevel werd ingrijpend verbouwd. Geklasseerd als monument op 27 november 1989

Auteur:

Tunnel van Corphalie

De tunnel van Corphalie is een spoortunnel in Ampsin, een deelgemeente van Amay. De tunnel heeft een lengte van 371 meter. De dubbelsporige spoorlijn 125 gaat door deze tunnel.
Net naast het westelijke tunnelportaal lag het station Corphalie, op grondgebied van de gemeente Hoei.

Auteur:

Kerncentrale Tihange

Wist je dat de Tilapia vis gekweekt wordt in een viskwekerij op het terrein van de kerncentrale van Tihange. Tilapia's zijn sinds enkele jaren ook in Europa zeer populair als consumptievis. Tilapia's stellen weinig eisen aan de waterkwaliteit, behalve een minimumtemperatuur van 20 graden Celsius. En die temperatuur heb je in het opgewarmde koelwater van de kerncentral van Tihange.

Auteur:

Abdij van Flône

De stichting van de abdij gaat terug tot 1075, toen drie lekebroeders zich hier terugtrokken op een stuk gerond, hen geschonken door Hendrik I van Verdun, prinsbisschop van Luik. De monniken kanaliseerden het riviertje de Flône, bouwden enkele watermolens, en stichtten een herberg voor reizigers over de heerweg van Tongeren naar Aarlen.

Auteur:

De abdij van Flône

De abdij van Flône, gesticht in de 11e eeuw, heeft een architectuur die grotendeels herbouwd is in de 17e eeuw en ook een opmerkelijk orgel en een mooie orgelkast. Die werden besteld bij de Mechelse orgelmaker Karel Dillens in de eerste jaren van de 18e eeuw. De fabrikant was vooral actief in het noorden van het land en dit orgel heeft dan ook een uniek karakter in de Maasstreek. Het instrument staat op een oksaal uit de tweede helft van de 17e eeuw, palend aan de voorgevel van de kerk. Het heeft twee kasten: een grote met de pijpen van het Hoofdwerk en de echo, en een kleinere repliek, het Rugpositief, verwerkt in de balustrade. De twee kasten zijn gebouwd op dezelfde manier. Zij hebben een centrale toren en laterale torens, gescheiden door velden. Bladeren van acanthus en distels, andere vegetale elementen en cherubijnen vormen het grootste deel van de decoratie die het geheel siert. De kleinere kast is iets overvloediger versierd. Het instrument onderscheidt zich op technisch vlak door de aanwezigheid van, onder meer, drie klavieren en een van de zeldzame Frans geïnspireerde voetklavieren die bewaard zijn gebleven in onze streek. De meest kenmerkende eigenschap is evenwel het behoud van de meerderheid van de originele interne onderdelen. Ze zijn stom vandaag maar werden nooit aangepast aan de heersende smaak, iets wat nochtans veel voorkomt bij dit soort werken. Geklasseerd op 01-08-1933 Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië (orgel en orgelkast)

Auteur:

Comments

You can add a comment or review this trail