Vielsalm losfietsen

Monument 3 et 6èmes Chasseurs Ardennais

Monument voor de slachtoffers van mei 1940 van het 3e en 6e Regiment van de Ardens Jagers. Het monument werd op zondag 12 juli 1953 onthuld. Opmerking : het 6CHA was een reserveregimentter verdubbeling van het 3e CHA. Tekst van het monument : ter ere van de officieren, onderofficieren en Ardense Jagers die voor het vaderland zin gestorven. InfoSalm : +32-80/8021.50.52. - www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Les Doyards

Les "Doyards" betekent in het Waals een aantal terreinen, die onder het oude regime een soort cijns betekende voor de parochie. (Douaiere was een vorm van inkomsten)Deze gronden in de diepte van Vielsalm, waar de rivier "le Glain" stroomt, werden onder water gezet in 1975 en vormt nu het "Lac des Doyards", momenteel het grootste meer in de provincie Luxemburg. De overlaat is een veiligheidssysteem, 10 meter breed, die in geval van forse watertoevoer, een doorstroomcapaciteit van 108 kubieke meter/sec. toelaat. Eveneens een doorvloeingsysteem, om het normale debiet stroomafwaarts te verzekeren. De oevers werden versterkt met afval van leisteen en stroomafwaarts, naast de overlaat, werden 12 000 kubieke meter niet steenhoudende gronden aangevoerd. Dit watergebied is zeer rijk op het vlak van flora en fauna. InfoSalm : +32-80/21.50.52. - http://www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Het hoofstraat en de kerk 'Saint Gengoux'

Op 10 mei 1940 deden de Belgische sprongstofspecialisten verscheidene gebouwen ontploffen, om het doorgaan van de Duitse vijandige troepen te vertragen. Op 10 mei om 6uur in de morgen ontplofte een bomb van 1,950 kg, die geplaats was op de nationale weg door de Belgische springstofspecialisten onderaan de kerk, en veroorzaakte ernstige schade aan het gebouw. Ten gevolge van de ontploffing liet de Duitse leger de volgende dag de kerktoren ineenstorten om de uitgraving van de weg op te vullen. Het huidig kerk werd gebouwd in 1956 in pseudo-gotische stijl. De torenspits rijkt 50m hoog. De klok bestaat drie wijzerplaten: de zuidelijke wijzerplaat laat jachttaferelen zien - de westelijke wijzerplaat stelt taferelen voor uit het christelijk leven - de noordelijke wijzerplaat stel de lokale geschiedenis voor. InfoSalm : +32-80/21.50.52. - http://www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

De Devèze Lijn

In het begin van de jaren 1930, besloot de Minister van Defensie, Albert Devèze, om een lijn van kleine betonnen versterkingen te bouwen : de Devèze liijn. Tussen 1933 en 1935 werden er drie honderd en negen kleine schuilplaatsen, genaamd "Fortin", gebouwd in de Ardennen. Twee honderd vier en zeventig van deze schuilplaatsen bevinden zich in de provincie Luxemburg. Dit defensiessystem had speciale soldaten nodig in een speciale eenheid die mobiliteit, snelheid en effectiviteit combineert ====> Het Regiment van de Ardense Jagers werd geboren. In 1936 verslechterde de internationale situatie. Belgïe besluit tot een strikt neutrale politiek en isoleert zich van zijn traditionele bondgenoten. De minister van Defensie Albert Devèze neemt ontslag in juni van het zelfde jaar. Maison du Tourisme : +32-80/21.50.52. - www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Ville-du-Bois

Ville-du-Bois (XVIde eeuw) dankt zijn naam waarschijnlijk aan een steenkolenhandelaar die midden in het bos is komen wonen. Men kan aan enkele huizen nog elementen zien van de XVIIde eeuw. Ondanks de recente veranderingen kunt u toch nog de typische Ardense indeling zien van de huizen. De leisteendaken bestaan uit leien van ongeveer 1 cm dik, afkomstig uit de steengroeven van Cahay. Het meest pittoreske gedeelte van het dorp is de « Tneu Ru », genaamde naar het beekje dat het dorp in tweeën deelt. InfoSalm : +32-80/21.50.52. – www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Poteau

Het gehucht Poteau nabij Vielsalm zou een vergeten dorpje tussen Vielsalm en Recht zijn, ware het niet dat hier zwaar gestreden werd in het Ardennenoffensief tijdens Wereldoorlog II. De Amerikaanse 14th Cavalry Group liep er op 18 december 1944 in de hinderlaag van de Duitse Kampfgruppe Hansen. Hier is ook een museum dat je alles over deze geschiedenis vertelt en nog veel meer over de Slag om de Ardennen.

Auteur:

Sint-Aldegondiskerk

De Sint-Aldegondiskerk is de parochiekerk van de tot de Luikse gemeente Sankt Vith behorende plaats Recht.

In 1496 was sprake van een kapel op deze plaats, welke in 1732 tot parochiekerk werd verheven. De huidige kerk is van 1925 en architect was Emile Deshayes. In het kerkgebouw zijn delen van de vroegere kapel van 1496 bewaard gebleven. Dit betreft het gotische koor en de ronde boog boven het ingangssportaal. In 1754 en 1771 vonden wijzigingen plaats. In 1771 werd ook de toren met achtkantige helmvormige spits gebouwd. Ook een aantal reliëfs en een stenen kruis werden in het nieuwe gebouw opgenomen.

Auteur:

Recht

Recht is een deelgemeente van Sankt Vith en ligt in het Duitstalig deel van België. Bijna iedereen is er tweetalig en spreekt er naast Duits ook Frans.

Recht werd voor het eerst vermeld in 670 in een oorkonde van de Abdij van Stavelot onder de naam Refta.

Auteur:

Born

Born is een Duitstalig dorp in de Belgische provincie Luik. Het hoort bij de gemeente Amel en heeft bijna 600 inwoners.

Born ligt aan de Vennbahn. Het grote spoorwegviaduct, de Freiherr von Korff-Brücke, verbindt de aftakking naar Vielsalm met de Vennbahn. Het werd in 1916 gebouwd, is 285 meter lang en telt 11 bogen. Het is 18 meter hoog.

Auteur:

Sankt-Vitus Kirche

De oude gotische parochiekerk, toegewijd aan de H. Vitus (Guido), werd op Kerstmis 1944 –net zoals de stad St. Vith – door bommen van de geallieerden verwoest. De nieuwe kerk is een wederopstandskerk in neoromaanse stijl. Zij bevat veel symbolen en verwijst naar de 600 jarige band van Sankt Vith met Luxemburg. De ten hemel strevende toren, de beelden van de evangelisten in de portalen, de imponerende christusfiguur in het koor, de beelden in de zijbeuken en de aarden reliëfs van de kruisweg zijn opvallende werken van Siegmund DOBRZYCKI. Dit is eveneens het geval voor de unieke plafondschildering op blauwe achtergrond in de viering. In het spel van kruisende lijnen en bogen stelt hij op een geslaagde en symbolenrijke wijze het universum en de alomtegenwoordigheid van God voor. Het tabernakel in het linkertransept symboliseert het brandende braambos. Het is een eigentijds werk van het kunstatelier van de abdij van Maredsous. Aan de herhaalde verwoestingen ontkwamen: de vroeggotische doopvont, de grafsteen van Friedrich von Rolshausen (+1517), de beelden van de heiligen Rochus, Eligius en Vitus, alsook de barokke beelden van de Madonna en de H. Jozef van de hand van Jon. PERCUT (+1726). Ook vandaag komen nog veel mensen op bedevaart naar de H. Vitus, de jonge martelaar en patroon van parochie en stad. Dit is vooral het geval gedurende het jaarlijkse Vitus-octaaf in de week van 15 juni met een processie, missen, voorlezingen, een sterrenbedevaart en de dagelijkse Vitus-zegen.

Auteur:

Sankt Vith

Sankt Vith is een stad in de provincie Luik. Zij behoort tot de Duitstalige Gemeenschap van België en telt ruim 9.000 inwoners. De gemeente wordt gerekend tot de streek Belgische Eifel, waarvan het de enige stad is, en ligt op 520 m boven de zeespiegel.
Met een oppervlakte van 146,93 km² is Sankt Vith na Büllingen de grootste gemeente van de provincie Luik. Daarnaast is de gemeente naast hoofdplaats Eupen de enige stad in de Duitstalige Gemeenschap.

Auteur:

Sankt-Katharina Kapelle

De oorsprong van de St.-Katharinakerk gaat terug tot in de 14de eeuw. Een oorkonde uit 1389 maakt gewag van een hospitaal met aanhorige hospitaalkerk en priesterhuis. De kerk onderging vele verwoestingen. De laatste verwoesting dateert van kerstmis 1944, toen zij –net als de hele stad St.Vith – onder een bommentapijt van de geallieerde strijdkrachten kwam te liggen. In maart 1948 werd een uitgebreide nieuwbouw aangevat. Deze diende ongeveer 10 jaar als noodkerk voor de stad. Sedert de renovatie in 1984 komt de kerk naar voor als een eenvoudige zaalbouw in Romaanse vorm, opgetrokken uit gekapte natuurstenen. De binnenruimte is sober modern met een passend tabernakel, kruisbeeld en Madonna. Een levensgroot standbeeld van de patroonheilige, de H. Katharina, werd gered uit het vorige gebouw. Een eenvoudig kruis verdient een bijzondere vermelding. Het werd in januari 1945 door een Amerikaanse soldaat uit de ruïnes van de stad geborgen. Gedurende 56 jaar verbleef het in een Sioux-reservaat tot het in 2001 door de Sioux-indianen teruggebracht werd. De heldere, gastvrije ruimte wordt graag gebruikt voor stille bezinning. Regelmatig vinden er godsdienstvieringen plaats.

Auteur:

Neundorf

Neundorf is een dorp in de Duitstalige Gemeenschap in België en deelgemeente van de stedelijke gemeente Sankt Vith. Neundorf telt, inclusief het gehucht Neubrück, 245 inwoners .
Neundorf ligt een drie kilometer ten zuidwesten van de kernstad Sankt Vith. In een omgeving van weilanden, bosjes en beboste percelen, vormt Neundorf een klein dorp gelegen in een valleitje dat is gevormd door het beekje Möderbach, dat een zijtak is van de Braunlauf. De afrit van de E42 bevindt zich op 2,5 km afstand van het dorpje. Neundorf ligt rechtstreeks aan de voormalige spoorlijn 163 , die in het noordoosten van het dorp over een viaduct spoorde, dat vandaag nog steeds het zicht bepaalt. Het hoogste punt, waarop de kerk zich bevindt, is ongeveer 460 m boven de zeespiegel.

Auteur:

Sint-Antoniuskerk

De Sint-Antoniuskerk is de parochiekerk van de tot de Luikse gemeente Sankt Vith behorende plaats Crombach.

In 1387 was er al sprake van de inwijding van een kapel. Van de huidige kerk stamt het gotische koor uit de 15e en 6e eeuw. Ook de toren is oorspronkelijk middeleeuws, maar deze werd in 1755 ofwel gerestaureerd, ofwel geheel herbouwd. Aan de noordzijde is een ingangsportaal van 1789. De oude delen zijn uitgevoerd in breuksteen, die witgekalkt is.

Auteur:

Crombach

Tot de deelgemeente Crombach behoren de kernen Hinderhausen, Hünningen, Neubrück, Neundorf, Emmels en Rodt.

In 1153 werd Crombach voor het eerst genoemd door de Abt van Stavelot-Malmedy als Grumbach. In 1387 werd een kapel ingewijd. In 1797 werd Crombach met omliggende kernen een zelfstandige gemeente, die in 1977 een deelgemeente werd van de fusiegemeente Sankt Vith.

Auteur:

Maldingen

In 1688 was sprake van een kapel, welke in 1776 door een kerk werd vervangen. De oude kapel werd tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd en in 1945 werd deze gesloopt.

Ten noordwesten van het dorp ontspringt de Braunlauf, welke in oostelijke richting naar de Our stroomt.

Auteur:

Dorftränke

Vroeger was de plaats waar het vee tweemaal per dag samenkwam om te drinken een belangrijke ontmoetingsplaats voor de dorpsbewoners. De vrouwen kwamen er samen om te wassen. Toen Maldingen in 1968 werd aangesloten op de waterleiding, werd dit sociale trefpunt een vuilnisbelt. De huidige generatie was deze plek helemaal vergeten. Samen met enkele bewoners heeft de dorpsgroep de plaats proper gemaakt. Nu is het een zalig rustig plekje om aangenaam te vertoeven.

Auteur:

Aldringen

Hoewel waarschijnlijk ouder, werd Aldringen voor het eerst schriftelijk vermeld in 1131, als Aljer. Er heeft een burcht gestaan, die echter geheel verdwenen is. Het adellijk geslacht Von Aldringen leeft nog voort in Luxemburg en Wenen. Ook Johann von Aldringen stamt uit dit geslacht.

Auteur:

Beho

Beho is een deelgemeente van Gouvy in de Waalse provincie Luxemburg, België, op de grens met de Duitstalige Gemeenschap en het Groothertogdom Luxemburg.
Naast Beho bestaat de deelgemeente uit de dorpen Deiffelt, Ourthe en Wathermal . Het gebied heeft ongeveer 600 inwoners.

Auteur:

De Bunker van Beho

Een bunker (fort of schuilkelder) is een militaire constructie in gewapend beton met één of meer ruimtes. De bewapening bestaat uit een of meer mitrailleurs en/of antitankkanon, soms zelfs met elektrische zoeklichten. De wapens beschieten de aanvallers door een speciale opening in de muur, het schietgat. Het garnizoen van een bunker varieert van 4 man voor de kleinste tot 20 man voor de grootste. Deze in Beho is van het grotere type en kon dus duidelijk een groter aantal soldaten herbergen. InfoSalm : +32 (0)80/21.50.52. - www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Station Gouvy

Station Gouvy is een spoorwegstation langs spoorlijn 42 en de voormalige spoorlijn 163 in de gemeente Gouvy. Het is een grensstation in de Belgische provincie Luxemburg bij de grens van het Groothertogdom Luxemburg.

Het station van Gouvy werd geopend op 20 februari 1867 door de Compagnie des chemins de fer de l'Est, die de lijnen van de Compagnie Guillaume-Luxembourg zou exploiteren. Op die dag werd de spoorlijn tot aan Rivage geopend, evenals het deel van spoorlijn 45 tussen Trois-Ponts en Stavelot. Het resterende deel van die lijn tot aan Malmedy zou pas in 1914 volgen. Tevens werd ook het resterende deel van spoorlijn 44 geopend tussen Spa en Stavelot. Zo werd een internationale verbinding tussen Spa en Luxemburg in dienst gesteld, die geheel door de Compagnie française des chemins de fer de l'Est geëxploiteerd werd.

Auteur:

De Spoorbrug – Gouvy Station

De springstofspecialisten van de Ardense Jagers blazen op 10 mei 1940 de spoorwegbrug op om het verkeer van de vijandelijke colonnes te blokkeren. De brug wordt in 1941 opnieuw opgebouwd. In 1944 brengen de Duitsers haar op hun beurt tot ontploffing. InfoSalm : +32 (0)80/21.50.52. -www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Gouvy

Gouvy is een dorp en gemeente in de Belgische provincie Luxemburg. De gemeente telt iets meer dan 5.000 inwoners.
Op het eind van het ancien régime werd Gouvy een gemeente. In 1823 werden bij gemeentelijke herindelingen in Luxemburg veel kleine gemeenten samengevoegd en Gouvy werd opgeheven en bij de gemeente Limerlé gevoegd. In 1823 waren de kernen Limerlé en Gouvy immers ongeveer even groot. Op 20 februari 1867 werd in de gemeente Limerlé, net ten oosten van het dorp Gouvy, het treinstation van Gouvy geopend op de nieuwe lijn lijn 42 tussen Trois-Ponts en Troisvierges. Op 26 oktober 1885 werd de lijn via Bastenaken naar Libramont geopend. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd deze lijn verlengd naar Sankt-Vith, zodat de Duitse bezetter oorlogsmaterieel kon aanvoeren naar het front in het zuidwesten.

Auteur:

Het orgel van de Saint-Paulkerk

Het orgel en de orgelkast van de Saint-Paulkerk zijn waarschijnlijk gebouwd door Dieudonné-Joseph Dell Haye (1725-1811), de Antwerpse orgelmaker waarvan de oom een beroemd orgelbouwer was in Rotterdam. Het instrument heeft een bijzondere stijl en wijkt duidelijk af van het normale Waalse 'orgellandschap'. Het lijkt op de kleine orgelkabinetten uit de 18e eeuw die men bij gegoede burgers vond en is verdeeld in twee delen. Het bovenste deel telt twee deuren die een decoratieve pijpengevel beschermen en tal van gesculpteerde elementen. Het onderste deel bevat het blaaswerk , gevormd door een wigvormige blaasbalg. Het bevat ook de tien registerkoorden en het klavier met 49 toetsen. Het geheel is bekroond met een uitspringende kroonlijst. Dit kleine uitzonderlijke ensemble is volledig authentiek, met uitzondering van het klavier, pijphouders, enkele verdwenen luiken en enkele pijpen. Geklasseerd op 29-03-1976 Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië (orgel en orgelkast)

Auteur:

Défense anti-chars

zoom Hier, bij "Les Trois Croix" (de drie kruizen) bevindt zich een dubbele rij betonnenpalen (ongeveer 174 palen); een paar waren hoger dan één meter. Zij werden net voor de Tweede Wereldoorlog opgericht, in de naïve hoop dat de vijandige tanks niet konden doorrijden.

Auteur: