szlak niebieski; Żółwia i Dinozaura; Bałtów - Janowiec

rowerowy szlak niebieski; Żółwia i Dinozaura; Bałtów - Janowiec
Bałtów – 6,0 km – Pętkowice – 9,1 km – Potoczek – 5,1 km – Tarłów – 3,4 km – Zęborzyn – 9,4 km – Solec nad Wisłą – 7,1 km – Boiska – 9,5 km – Chotcza – 2,5 km – Borowiec – 4,1 km – Lucimia – 5,9 km – Janowiec
Długość: 62 km
Kolor szlaku: niebieski
Stopień trudności: trasa łatwa

Szlak wiedzie przez malownicze zakątki ziemi świętokrzyskiej, mazowieckiej i lubelskiej. Regiony te stanowią swoistą enklawę pierwotnej przyrody i mają duże walory krajobrazowo-turystyczne. Trasa rozpoczyna się w miejscowości Bałtów przepięknie położonej w dolinie rzeki Kamiennej, gdzie odkryto ślady dinozaurów, biegnie przez teren Bałtowskiego Parku Jurajskiego i kończy się w Janowcu gdzie znajdują się okazałe ruiny jednego z najznakomitszych zamków renesansowych. W Solcu nad Wisłą łączy się z czarnym szlakiem rowerowym „Opole Lubelskie-Solec nad Wisłą”, zaś w miejscowości Kłudzie z „Małopolskim Przełomem Wisły”.



Ciekawe miejsca na szlaku:

Bałtów – miejscowość położona w dolinie rzeki Kamiennej. Niewątpliwie atrakcją turystyczną jest „Park Jurajski”, w którym obejrzeć można 40 dinozaurów w naturalnej wielkości. Wart obejrzenia jest także pałac książąt Druckich-Lubeckich z XIX w. i stuletni zabytkowy młyn wodny.

Borowiec - rezerwat żółwia błotnego oraz stary młyn wodny.

Chotcza – miejsce walki partyzanckiej o przyczółek na lewym brzegu Wisły podczas II wojny światowej. Warta zobaczenia jest zabytkowa kaplica wystawiona w miejsce spalonego kościoła.

Janowiec – pierwsze wzmianki o Janowcu pochodzą z początku XIV w. Janowiec leży u stóp wysokiej skarpy na lewym brzegu Wisły, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły. W Janowcu znajdują się ruiny jednego z najokazalszych renesansowych zamków w Polsce wybudowanych przez Firlejów w XVI w. Na terenie zamku znajduje się muzeum zamkowe, nieduży skansen budownictwa dworskiego. Wart zobaczenia jest także kościół pw. Św. Małgorzaty. W Janowcu znajduje się połączenie promowe do Kazimierza Dolnego.

Kazimierski Park Krajobrazowy został powołany w 1979 r. Zajmuje on obszar 13670 ha, zaś otulina 25000 ha. Obejmuje fragment Płaskowyżu Nałęczowskiego i Równiny Bełżyckiej oraz piękny przełom Środkowej Wisły i wschodni skraj Równiny Radomskiej. Różnice wysokości między dnem doliny Wisły a krawędzią płaskowyżu dochodzą do 90 m. Na stromych zboczach przełomu odsłonięte zostały białe, wapienne skały podłoża. Sam płaskowyż pocięty jest gęstą siecią lessowych wąwozów, dochodzących do 30 m głębokości. Szczególną osobliwością geomorfologiczną parku jest wspaniała, 90-metrowej wysokości, niemal pionowa skarpa nadbudowana lessem, wznosząca się ponad ujściem rzeki Chodelki do Wisły, w rejonie wsi Dobre. Skarpa jest objęta szczególną ochroną jako rezerwat przyrody. Kazimierski Park Krajobrazowy jest rejonem występowania wielu źródeł wód powierzchniowych. Najpiękniejsze z nich znajdują się w dnach wąwozów w rejonie wsi Rogów. Szata leśna pokrywa ok. 20% powierzchni parku. Lasy liściaste porastają przede wszystkim zbocza wąwozów i nie tworzą na ogół większych zwartych kompleksów. Najcenniejsze florystycznie są niewielkie fragmenty muraw stepowych, które zachowały się na skarpie w Dobrem, w rejonie Męćmierza, na wzgórzu Albrechtówka, na Górze Trzech Krzyży i na skarpie w rejonie Janowca. Gdzieniegdzie można tam jeszcze spotkać tak rzadkie i ciekawe rośliny jak: wisienka stepowa, zawilec wielkokwiatowy, miłek wiosenny, oman wąskolistny, ostnica włosowata. W świecie zwierząt Kazimierskiego Parku Krajobrazowego na szczególną uwagę zasługują owady stepowe, występujące na skarpie w Dobrem oraz ptaki doliny Wisły. Na jednej z piaszczystotrawiastych wysp wiślanych utworzono rezerwat przyrody chroniący stanowiska lęgowe takich ptaków jak: ostrygojad, rybitwa białoczelna, mewa czarnogłowa, sieweczka obrożna.

Kłudzie – przeprawa promowa, prom kursuje codziennie od godz. 7 do 19, w niedziele od 8 do 19.

Lucimia – osada nadwiślańska słynąca z wikliniarstwa.

Pętkowice – kościółek pw. Św. Teresy.

Solec nad Wisłą– historia samego Solca sięga VIII i IX wieku. Najstarszy dokument pochodzi z 1136 roku. W latach 1325-1538 siedziba królów. Do końca XVIII w. Był składem i portem przeładunkowym zboża, płynącego głównie z folwarku starostwa soleckiego, majątków cystersów wąchockich, świętokrzyskich bernardynów i iłżeckiego klucza biskupów krakowskich. W 1412 r. Władysław Jagiełło nadał Solczanom prawo hurtowej i detalicznej sprzedaży soli. Zamek solecki, usytuowany na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, oddzielony od Solca głębokim wąwozem strzegł nieopasanego murami miasta, przepraw wiślanych oraz komory celnej w pobliskim Kamieniu. Warte zobaczenia są kościoły: 1. Murowany kościół p.w. Najświętszej Marii Panny wystawiony w XV w. przez Kazimierza Wielkiego; 2. Kościół i dawny klasztor oo. Reformatów wzniesiony został w 1626 r. z fundacji Krzysztofa Zbaraskiego; 3. Kościół cmentarny p.w. Św. Barbary datowany na koniec XVI w.

Tarłów – osada z trzema kościołami : Św. Trójcy ze słynnym stiukiem „Taniec ze śmiercią”, kościół narodowo-katolicki Św. Ducha oraz ruiny XVIII wiecznej synagogi.

Zemborzyn – kościół pod wezwaniem św. Mikołaja.

Więcej informacji:
www.naleczow.org.pl