OLVW - Oostende 170km

Werregarenstraat

Graffiti spuiten is illegaal en de straffen die ervoor worden uitgedeeld, zijn niet mals. Als je tijdens het spuiten betrapt wordt, riskeer je acht dagen tot 1 jaar cel en een geldboete die varieert tussen € 130 en € 10.000. En toch blijkt dit allesbehalve ontmoedigend te werken. Menige gevel werd in de loop der jaren van een kleuriger kleedje voorzien, de een al keuriger dan de ander. Om het ‘wildspuiten’ binnen de perken te houden, besloot het Gentse stadsbestuur - op voorzet van schepen Rudy Van Quaquebeke - in 1996 een aantal gedoogzones voor graffiti te voorzien. Het Werregarenstraatje is er een van. Meneer Van Quaquebeke had zijn medeschepenen zodanig enthousiast weten te maken voor zijn plannen dat het stadsbestuur niet enkel 2 straten en een aantal urinoirs aan de graffitischrijvers schonk, maar die mensen er ook prompt een paar potten verf gratis en voor niets bijgaf. Uiteraard konden de artiesten daar niets mee aanvangen, want graffiti dient gespoten te worden. Graffiti lijkt je misschien een hedendaagse plaag, maar aan het begin van onze tijdrekening was men al vertrouwd met het fenomeen. Jaja, onze Romeinse voorvaderen hadden de gewoonte om de muren met van alles en nog wat te bekladden. Uiteraard gebruikten ze daar geen verf voor, ze krasten wel lustig hun naam (‘Julius was here‘), hun beroep, commentaren van politieke aard, vloekwoorden of de aanbeveling voor een of andere prostituee in de muren. Het woord ‘graffiti’ is dan ook afgeleid van het Italiaanse ‘graffiari’, wat zoveel wil zeggen als ‘inkrassen’. De schreeuwerige tekeningen die nu ons straatbeeld sieren, stammen echter niet uit de Romeinse tijd. Deze vorm van graffiti is overgewaaid uit het New York van de jaren 1960. De straatbendes aldaar gingen de verveling tegen door met de viltstift in de aanslag de muren van de metro vol te schrijven (zowaar een perfecte manier om je territorium af te bakenen). Al gauw moesten ook de metrostellen zelf eraan geloven. Maar omdat een viltstift nu eenmaal niet indrukwekkend genoeg was, schakelde men over op spuitbussen met verf. Er werd lustig gespoten alsof het niets was. Zoetjesaan begonnen de graffitischrijvers zichzelf als artiesten te profileren. En zoals elke goede artiest betaamt, wilden ze uiteraard hun werk ondertekenen. Maar omdat graffiti nu eenmaal in de criminele, want illegale, sfeer zit, was het nogal hachelijk om je eigen naam onder je kunstwerk te zetten. Daarom koos men voor een soort handtekening die men binnen het jargon een TAG noemt. De eerste die met dit idee op de proppen kwam, was een jonge Griek die zijn werk steevast ondertekende met zijn codenaam TAKI 183. Vandaar het woord ‘taggen’. Mocht je over een week of twee opnieuw door dit straatje lopen, dan zal het er helemaal anders uitzien. Bijna elke dag zijn hier graffitischrijvers aan het werk die duchtig de ene laag verf boven de andere aanbrengen. Voel je het zelf kriebelen? Laat je dan volledig gaan, want hier mag het!

Auteur: Vizit
Meer informatie

Belfort van Gent

Het Belfort fungeerde als uitkijktoren en werd vrolijk bevolkt door een handvol wachters en schalmeiers. In geval van brand of ander gevaar moesten deze mannen de stormklok luiden, met name de Klokke Roeland. De wachters werden later stuk voor stuk door stenen exemplaren vervangen. Je kunt er nog een viertal zien staan op de hoeken van het Belfort, ter hoogte van het uurwerk. In de volksmond werden deze illustere figuren de ‘gemeentenaarkes’ genoemd, omdat ze het symbool waren van het vroegere Gemeentekrediet. Een populairdere benaming is evenwel ‘de kannenschijters’. De reden daarvoor zou de volgende zijn: de onverdroten kerels die er de wacht hielden, moesten zo’n dikke 200 trappen beklimmen alvorens ze op post waren. Daar aangekomen begon het lange wachten... Omdat de shiften die ze moesten draaien soms wel het klokje rond gingen, kon het voorvallen dat een of meerdere mannen met een volle blaas te kampen kregen. Aangezien het tegen de beroepsethiek indruiste de post te verlaten en omdat het ook bijzonder onverantwoord was om met een gespannen blaas 200 trappen naar beneden te lopen, vlug het gevoeg te doen om vervolgens weer 200 treden te trotseren (tegen de tijd dat men terug op post was, kon de helft van de stad platgebrand zijn), kregen de wachters aan het begin van hun werkdag een lege kan mee naar boven. Tegen de tijd dat ze de begane grond weer bereikten, was de kan al vaak niet meer zo leeg... Vandaar de benaming ‘de kannenschijters’.

Auteur: Vizit
Meer informatie

Sint-Baafskathedraal

Ooit was de Sint-Baafskathedraal niet meer dan een kleine parochiekerk. Van de oorspronkelijke, in 942 gewijde kapel blijft echter niets meer over. De oudste restanten zijn twee Romaanse beuken in de crypte. Ze dateren uit 1150. Als Keizer Karel in 1540 de vlakbij gelegen Sint-Baafsabdij laat afbreken om er het Spanjaardkasteel op te trekken, vinden de monniken én hun relikwieën (waaronder een bot van de bovenarm van Sint-Bavo) hier in de kerk een onderkomen. Door de oprichting van het bisdom Gent wordt de kerk in 1561 automatisch een kathedraal (kathedra =zetel van de bisschop). Binnenin de kathedraal kunt u tientallen kunstschatten bewonderen. Naast onder meer de overweldigende rococo-preekstoel uit 1745 en een prachtige Rubens vindt u er het belangrijkste werk van de Vlaamse kunstgeschiedenis: De Aanbidding van Het Lam Gods van de Gebroeders Van Eyck.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Gravensteen van Gent

Het Gravensteen: nergens anders ter wereld staat een massieve burcht als deze middenin het stadscentrum. Wie Gent bezoekt zonder het in 1180 opgetrokken Gravensteen binnen te gaan, verdient duimschroeven, de vergeetput of misschien zelfs de guillotine (voor het laatst gebruikt in 1861), alle binnenin te bezichtigen. Terwijl u, vanop het vroegere neerhof van de graaf, naar het Gravensteen staat te kijken, zou u bijna vergeten dat u zich in de 21ste eeuw bevindt. Maar Gent is een levende stad, die niet alleen zijn historisch erfgoed bewaart, maar ook de blik naar de toekomst richt. Getuige daarvan het spinnenweb, een overblijfsel van een internationale kunsthappening, en net als de burcht zelf gemaakt om de eeuwen te trotseren.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Temse Brug

De brug is met haar 365m lengte de langste brug van België en de laatste vaste, bovengrondse oeververbinding naar de zee toe. Links en rechts van de vaargeul geeft een meetlat op de pijlers de hoogte aan van de brug ten opzichte van de waterspiegel. Aan de kant van Temse bevinden zich twee monumentale beelden : "De Schelde" en "De Golven", gebeeldhouwd door Karel Aubroeck.

Auteur: nijs9
Meer informatie

Sint-Simon en Judaskerk van Gentbrugge

De kerk van Gentbrugge is de Sint-Simon en Judaskerk. Het is omringd door een uitgestrekt kerkhof aan de Schelde. Het zal je opvallen dat dit een uitzonderlijk grote kerk is. Dit is niet toevallig. Bij de heropbouw van de kerk aan het eind van de 19de eeuw (de voormalige kerk werd gesloopt in 1868) was dit gebied een sterke industriepool aan het worden. En industrie brengt tal van arbeiders met zich mee. In die tijd was er een zware strijd tussen het socialisme en de Kerk. Deze kerk moest het opkomende socialisme weerstand bieden.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Kerkhof van Gentbrugge

Hier is ook de laatste rustplaats van Napoleon De Pauw. Dit is de meestergast van Lieven Bauwens, de man van die het design van de weefmachine ging stelen in Engeland en deze naar Gent bracht. Volgens een bron uit die tijd zou hij de zoon zijn van een incestueuze verhouding van Lieven Bauwens en diens eigen zuster. Bron: http://www.grafzerkje.be/pages/RONDLEIDING/GENTBRUGGE06.html

Auteur: Dromos
Meer informatie

Grote Markt

Op de Grote Markt is elke tien jaar de groter Ros Beiaard Ommegang (2010,2020,2030,...). Dan komt het Ros Beiaard weer van stal. En dat gebeurt dus maar om de 10 jaar. Wist je dat de 4 "heemskinderen" die op het paard zitten vanzelfsprekend kinderen van Dendermonde moeten zijn. Maar daar bovenop moeten het 4 opeenvolgend geboren broers zijn, zonder daartussen een zus. De folkore rond deze gebeurtenis is erkend door UNESCO en staat op de Worldheritage List.

Auteur: Dromos
Meer informatie

Albert I-monument

Het Koning Albertmonument werd opgericht op initiatief en met steun van de oudstrijdersverenigingen van de Eerste Wereldoorlog. De boorden van de IJzer werden als plaats hiervoor gekozen om de grote rol die de stroom tijdens deze oorlog speelde. Het gedenkteken dateert uit 1938 en is een ontwerp van Julien de Ridder. De beeldhouwer is Karel Aubroeck. Het monument is cirkelvormig en heeft een diameter van 30m. Twintig zuilen van baksteen uit de IJzervallei dragen een ringbalk van 100m omtrek, boven een kruisvormig terras. Boven op de ringbalk is een wandelgang met oriëntatietafels, die een prachtig uitzicht over de IJzervlakte biedt. Het monument werd in 1973 – 1974 grondig gerestaureerd. De eerste zondag van augustus wordt hier het Nationaal Huldebetoon aan Z.M. Koning Albert I en de helden van de IJzer gehouden. Ter gelegenheid van de herdenking van de Groote Oorlog werd onder het monument een nieuw bezoekerscentrum gebouwd en ingericht. In het interactieve centrum 'Westfront Nieuwpoort' is een permanente tentoonstelling over de onderwaterzetting te bezichtigen, alsook een jaarlijkse tijdelijke tentoonstelling. Extra info: Het monument zelf is dagelijks te bezichtigen en gratis toegankelijk.

Auteur: Westtoer's bezienswaardigheden
Meer informatie

Onze-Lieve-Vrouwekerk

De huidige kerk van Leffinge is in neogotische stijl gebouwd in 1877. 20 jaar vroeger had men de vorige kerk, die zeer bouwvallig was, afgebroken. Het ging om een bakstenen kerk met een achtkantige toren, die (herop)gebouwd werd na het Beleg van Oostende. Deze kerk was de gereduceerde versie van de laatmiddeleeuwse bakstenen hallenkerk die terugging op een grote romaanse kerk. Opmerkelijk is dat deze romaanse kerk al de afmetingen had van de huidige kerk, het was dus een zeer grote kerk voor die periode. Leffinge was dus niet alleen een wereldlijk maar ook religieus centrum in de wijde omgeving. De oorspronkelijke romaanse kerk werd waarschijnlijk gebouwd rond het midden van de 10de eeuw, ze werd bediend door een kleine groep van priesters, daarvan getuigen vandaag nog steeds de twee pastorieën in het dorp: de 'zuidpriestragie' en de 'westpriestragie'. De kerk werd al vermeld in 988 in een pauselijke bulle en rond 1060 in de verhalen van de mirakeltochten met de lichamen van de heilige Lewinna en Ursmarus. In het verhaal van de tocht met de heilige Lewinna wordt er verteld hoe de bewoners van Leffinge eerst eerder wantrouwig stonden tegenover deze "nieuwe" heilige (het ging immers om een soort van "introductietocht"). Enkele wonderen later waren de Leffingenaren, waaronder ene Boldredus die mirakuleus genezen werd, al heel wat meer overtuigd. In het tweede verhaal zorgde de heilige Ursmarus voor een hele nacht regen na een langdurige en wanhopige periode van droogte in de omgeving van Leffinge, waarna men de monniken en hun mirakelheilige niet meer wilde laten gaan. Ook in de kerk van Leffinge komen we de Tempeliers tegen... Het is zo dat de familie de Fauquemberghes, destijds machtige adel, het altaar en de tienden van de parochie Leffinge in leen hield van de graaf van Vlaanderen. Deze familie had nauwe banden met de Tempelridders, meer nog, een van hun voorouders was zelfs mede-oprichter van de tempelorde. In de vroege 12de eeuw schonk Willem II de Fauquemberghes dan ook het altaar van Leffinge, met de bijhorende rechten, aan de Tempelridders. Het spreekt voor zich dat dit belangrijke inkomsten met zich meebracht voor de ridders, maar ook dat zij een eeuw lang de kerken van Leffinge en van haar deelparochies onderhouden hebben. Volkse overlevering weet nog altijd te vertellen dat de Tempeliers een tiende van de oogsten opeisten... In de late twaalfde eeuw worden Slijpe (Arleboudskapelle), Stene, Mannekensvere en Wilskerke afgesplitst van de hoofdparochie Leffinge. Niet dat de kerk hierdoor aan belang verloor, misschien zelfs integendeel, in de 13de eeuw werd ze zelfs als belfort gebruikt : de oorkonden en keuren van de watering werden er namelijk bewaard.

Auteur: Gemeente Middelkerke
Meer informatie

Leffinge

Leffinge is een bijzondere plaats in het gebied omdat het het centrum was van het gebied dat niet in het bezit van de graven van Vlaanderen was. De uitgang -inga duidt op een ontstaan in de 5de tot 7de eeuw en betekent 'nederzetting van'. Latfin zou de persoon zijn die de nederzetting stichtte. Het gaat hier om een terpnederzetting : wanneer we het dorp binnenrijden langs de Papegaaistraat voelen we duidelijk een zekere helling. Deze wierde kan kunstmatig zijn, maar kan ook teruggaan op een oude geulrug. Feit is dat de percelen spievormig op deze helling georganiseerd waren : zo had elke grondbezitter een gelijkwaardig deel van de 'taart'. Bovenaan bevond zich de woonstede, meer naar onderen toe waren de velden. Men neemt aan dat deze boerderijen vermoedelijk in de eerste plaats op zelfvoorziening gericht waren, maar waarschijnlijk produceerde men ook een bepaald surplus, vooral uit de schapenteelt, dat verkocht kon worden op lokale of regionale markten.

Auteur: Gemeente Middelkerke
Meer informatie

De Notelaer

Tegen de dijk aan en omgeven door broeken pronkt het geklasseerde Notelaer-gebouw tussen notelaars, lindebomen en paardenkastanjes. De Notelaer werd van 1790 tot 1974 gebouwd als jachtpaviljoen/belvedère in het hertogelijk domein van de familie d'Ursel en staat nu open voor het grote publiek. Op het Notelaersdomein bevindt zich het Scheldemuseum, het bosleerpad en een literair dijkpad. Contactgegevens: -De Notelaer -2880 Bornem -Notelaerdreef 2 -Tel: 03 889 69 20

Auteur: Routen
Meer informatie

Kasteel van Laarne

Laarne bezit één van de mooiste, oudste en meest sprookjesachtige waterburchten van Vlaanderen. De oudste delen ervan dateren al uit de 13de eeuw. Het is absoluut een bezoekje waard, onder andere door de middeleeuwse muurschilderingen in de kapel, de wandtapijten en de wereldvermaarde zilververzameling Claude d'Allemagne. Tijdens de heksenprocessen in 1607 belandden vermeende heksen hier achter slot en grendel. Contactgegevens: -Kasteel van Laarne -9270 Laarne -Eekhoekstraat 5 -Tel: 09 230 91 55

Auteur: Routen
Meer informatie

Tempeliershoeve

Deze hoeve ligt op een terp, een verhoging die is gemaakt met het zand uit de walgracht die rond het perceel ligt. Ook in de 18de eeuw stond hier al een hoeve, dat kunnen we afleiden uit oude kaarten. Bovendien zijn er delen van het boerenhuis te dateren in die periode. Toch zijn de gebouwen in de loop van de tijd ook verbouwd en bijgebouwd. Zo is de schuur met het wagenhuis pas in de 19de eeuw gebouwd. Uit archivalische bronnen blijkt dat op deze plaats in de 14de eeuw een hoeve stond die in bezit van de Tempeliers was. Zij noemden de hoeve 'Maison de Leffinghe'. De opbrengst van deze landbouwgronden diende dus ooit om de kruistochten te helpen financieren.

Auteur: Gemeente Middelkerke
Meer informatie

Priester Poppemuseum

Priester Poppemuseum Edward Poppe (Temse, 18/12/1890-Moerzeke, 10/6/1924) was vanaf zijn priesterwijding in 1916 achtereenvolgens onderpastoor op de Sint-Coletaparochie in Gent (1916-1918), directeur van de Zusters Sint-Vincentius a Paulo in Moerzeke (1918-1922) en geestelijk begeleider van de cibisten (geestelijken die hun legerdienst vervullen) in Leopoldsburg (1922-1924). Als begenadigd godsdienstpedagoog wist hij de eucharistische stroming binnen de Kerk te voorzien van een opvoedkundige methode, die tussen de twee wereldoorlogen een merkwaardige katholieke heropleving in Vlaanderen op gang bracht. Als bezieler van de Eucharistische Kruistocht heeft hij bovendien een hele generatie kinderen gevormd, voor wie hij het gebedenboekje Bij de Kindervriend (vertaald in 16 talen) schreef. Zijn proces tot zaligverklaring werd in 1966 bij de Congregatie der Riten in Rome ingeleid. De Kerk verklaarde hem eerbiedwaardig op 30 juni 1986 omwille van zijn heldhaftige beoefening van de deugden. Op zondag 3 oktober 1999 werd hij officieel zalig verklaard te Rome door paus Johannes Paulus II. Zijn geboortehuis, eigendom van de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw, werd gerenoveerd en op 18/12/1990 ingewijd als museum. De gedenksteen boven het venster en het Mariabeeld, vervaardigd door E.H. August Nobels, werden in 1934 aangebracht t.g.v. de Poppefeesten in Temse (herdenking 10de verjaardag van zijn overlijden). Het museum is toegankelijk van half juni tot half september op zaterdag, van 14 tot 16 u. Groepsbezoeken zijn heel het jaar mogelijk na aanvraag bij de gemeentelijke dienst Toerisme (tel. 03-771 51 31, toerisme@temse.be ).

Auteur: Stichting Open Kerken
Meer informatie

Hoofdrolspeler in het Sigmaplan

Bergenmeersen is een heel geschikte plek om extreem hoogwater gecontroleerd op te vangen. Als springtij samenvalt met een noordwesterstorm op zee stroomt een grote hoeveelheid Scheldewater landinwaarts (ongeveer 1 à 2 keer per jaar). Het water stroomt dan over de overloopdijk in Bergenmeersen. Op andere plaatsen, waar mensen wonen, vermindert daardoor de kans op overstromingen.

Auteur: Agentschap voor Natuur en Bos
Meer informatie

Vlaamse uitvinding voor waterberging en natuur

Deze sluis laat bij elke vloed een deel van het getij binnen zo ontstaan er zeldzame zoetwater slikken en schorren. Bij eb stroomt het water terug naar de Schelde. Wist je trouwens dat een gecontroleerd overstromingsgebied met gereduceerd getij, zoals Bergenmeersen, een Vlaamse uitvinding is? Het concept werd tien jaar geleden aan de Universiteit Antwerpen ontwikkeld. Aan het bouwen van deze sluis ging een grondige studie vooraf zodat precies de juiste hoeveelheid water binnenstroomt bij vloed.

Auteur: Agentschap voor Natuur en Bos
Meer informatie

Gentbrugse Meersen

Wist je dat de Gentbrugse Meersen de overleden zanger Luc De Vos na aan het hart lagen. Hij kwam hier dan ook regelmatig een wandeling maken. De familie vroeg om geen bloemen te schenken op de begrafenis van de frontman van Gorki maar vrijblijvende een bijdrage te storten op rekening van Natuurpunt vzw. Je kan dit nog steeds doen om de doelstellingen en de "meme" van Luc De Vos te supporteren en verder te laten leven (klik door op de link Meer info).

Auteur: Dromos
Meer informatie

Sint-Salvatorskathedraal

De oudste sporen van de Sint-Salvatorskerk brengen ons terug naar de 9de eeuw. De huidige kerk in Scheldegotiek werd gebouwd in de 14de eeuw.

Bij het binnenkomen in de kerk, trekt de preekstoel van Hendrik Pulinx jr. (1778) met het marmeren beeld van Sint-Elooi, missionaris van onze streek tijdens de 7de eeuw, onze aandacht. In de zijbeuk staat het zilveren schrijn van Sint-Elooi, een werk van Jan Crabbe (1612). Op de lange zijden staan de twaalf apostelen. Op de korte zijden zien we Christus en Sint-Elooi. Op de nok van het dak worden de vier evangelisten afgebeeld, omringd door Sint-Elooi en Onze-Lieve-Vrouw. Onderaan het dak prijken de kerkleraars van het Westen (Ambrosius, Hiëronymus, Augustinus en Gregorius de Grote) en van het Oosten (Basilius, Johannes Chrysostomus, Gregorius van Nazianze en Gregorius van Nyssa). Op de vier hoeken kondigen engelen op de bazuin het Laatste Oordeel aan en brengen ze de kronen waarmee Sint-Elooi getooid zal worden.

In de kathedraal prijkt ook het 15de-eeuwse houten beeld van Sint-Donatianus, 7de bisschop van Reims (360-390) en patroonheilige van de kathedraal en de parochie Sint-Donatianus. Zijn relieken worden bewaard in een kistvormige schrijn, vervaardigd met fragmenten uit verschillende tijdperken (12de-17de eeuw).

Inspirerend en uitnodigend tot meditatie is zeker ook de kruisweg van de verstilling, een werk van Jac Bisschop (2010). De schatkamer herbergt een merkwaardige collectie schilderijen, beeldhouwwerk, zilverwerk en textiel.

Deze kerk is een Open Kerk.

ONZE-LIEVE-VROUWEKERK

Op stap met Sint-Bonifatius Het zilveren barokke schrijn van de heilige Bonifatius uit 1624 brengt ons bij de vroege geschiedenis van de kerk. In het begin van de 12de eeuw bracht de Utrechtse bisschop Godebald (1114-1127) de relieken van de heilige Bonifatius, bisschop van Mainz, over naar de collegiale Onze-Lieve-Vrouwekerk. Wegens zijn geloofsovertuiging werd de heilige Bonifatius, samen met een aantal gezellen, in juni 754 vermoord in het Friese Dokkum. In de kruiskapel vertellen de schilderijen van Pieter De Bruyne (1634) de legende van de relikwie van het Heilig Kruis. Nicolas Schoutheten van Dordrecht heeft een stukje van het Kruishout meegebracht uit Jeruzalem en aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Dordrecht geschonken. Kerkmeester Wouter Uutenhove heeft in 1453 een deel van dit Kruishout gekregen voor de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Brugge. Deze relikwie wordt nu bewaard in een schrijn, gemaakt door de Brugse edelsmid Andries Petyt (1712-1776). In het midden van een Latijns kruis steekt het met vergulde wolken opgesmukte expositorium met daarin de vermaarde relikwie. In deze kerk kan je ook het meesterwerk van Michelangelo bewonderen: de Madonna met Kind (1504-1505). Centraal in het koor staan de Bourgondische praalgraven van Maria van Bourgondië en Karel de Stoute. Deze kerk is een Open Kerk Openingsuren: Maandag - zaterdag: 9.30 - 17.00 Zondag: 13.00 - 17.00 Eucharistievieringen: Zaterdag: 17.00 Zondag: 11.00 Middaggebed: Elke weekdag: 12.00

Auteur: Stichting Open Kerken
Meer informatie

Navigo - Nationaal Visserijmuseum

Navigo biedt een overzicht van de geschiedenis van de Vlaamse zee- en kustvisserij. Ook de strandvisserij en het verhaal van de garnaalvissers te paard, een unieke levende traditie in Oostduinkerke, krijgen er hun plaats binnen de rijke museumcollectie.

Auteur: Westtoer's bezienswaardigheden
Meer informatie

De Kijkuit Outdoorsport

Al sinds 1983 is de Kijkuit Outdoorsport een vaste waarde voor de sportieve outdoorliefhebbers langs het kanaal Gent-Brugge. Je kan er terecht voor verschillende avontuurlijke sporten. Zin om het kanaal onveilig te maken? De Kijkuit bied je de mogelijkheid om zelf het water op te gaan. Even bellen en ze zetten een kajak, kano of roeiboot voor je klaar. Als echte outdoorfanaat ben je misschien meer te vinden voor de klimmuur, het hindernissenparcours, boogschieten, vlotvaren, het avonturenbos,... Of waag je aan een spelletje Highland Games met de hele familie! Bij De Kijkuit kan je ook terecht voor verhuur van mountainbikes. Ideaal voor een stevige verkenning van de omgeving. Wie (vermoeid van het sporten) iets lekkers wil eten of drinken kan terecht in de stemmige en sfeervolle herberg of gezellige buitenbar. Kortom, voor ieder wat wils!

Auteur: Westtoer's bezienswaardigheden
Meer informatie

Schans van Bosbeek

Informatiebord aan de ingang van de Schans van Bosbeek. In 1911 werden in Sint-Katelijne-Waver twee schansen gebouwd in ongewapend beton: de schans van Dorpveld en de schans van Bosbeek aan de Bosbeekweg. Ze maakten deel uit van de buitenste fortengordel rond Antwerpen. De schans van Dorpveld zou de tussenruimte met het fort van Sint-Katelijne-Waver verdedigen en die van Bosbeek het gebied tot aan het fort van Koningshooikt. In 1998 werd de schans van Bosbeek beschermd als monument. De schans is in privé-bezit en niet toegankelijk.

Auteur: Thierry!
Meer informatie

Museumspoorlijn

Elke zondag in juli, augustus en september kan u meerijden met een toeristische stoomtrein. Wij nemen u graag mee op een ontdekkingsreis in het mooie Scheldeland met ons authentieke locomotieven en rijtuigen. De trein houdt halt in Baasrode, Sint-Amands, Oppuurs en Puurs. Aan boord kan u genieten van een streekbiertje of ander drankje. Fietsen nemen wij gratis mee in een speciaal uitgeruste wagon. De tickets zijn te koop in de stations van Baasrode-Noord of Puurs (Seinhuisje) en op de trein bij de treinbegeleider. Voor groepen vanaf 15 personen is het aangeraden ons vooraf op de hoogte te brengen van uw komst.

Auteur: Maarten Lobbestael
Meer informatie

Belgische Vrienden van de Stoomlocomotief

Elke zondag in juli, augustus en september kan u meerijden met een toeristische stoomtrein. Wij nemen u graag mee op een ontdekkingsreis in het mooie Scheldeland met ons authentieke locomotieven en rijtuigen. De trein houdt halt in Baasrode, Sint-Amands, Oppuurs en Puurs. Aan boord kan u genieten van een streekbiertje of ander drankje. Fietsen nemen wij gratis mee in een speciaal uitgeruste wagon. De tickets zijn te koop in de stations van Baasrode-Noord of Puurs (Seinhuisje) en op de trein bij de treinbegeleider. Voor groepen vanaf 15 personen is het aangeraden ons vooraf op de hoogte te brengen van uw komst.

Auteur: Maarten Lobbestael
Meer informatie