کاخک گناباد(آبشار،آسیابهای آبی،امام زاده سلطان محمد عابد), قنات قصبه

آبشار و آسیابهای آبی
عده‌ای معتقدند که چون کاخک دارای درختان فراوان بوده‌است به آن «کاخَک» گفته‌اند و بر اثر کثرت استعمال تلفظ به شکل امروزی درآمده‌است که فتحه به سکون تبدیل شده‌است.

لکن این اعتقاد نیز وجود دارد که با توجه به قدمت تاریخی بسیار زیاد شهرستان گناباد در گذشته‌های دور، یکی از پادشاهان ایران باستان در منطقه ییلاقی که امروز کاخک نامیده می‌شود کاخ باشکوهی بنا کرده که آن را «کاخ کی» نامیده‌اند
این ابشار در 25 کیلومتری شهرستان کاخک واقع شده است و کاخک خود شهری بسیار ییلاقی که افراد برای در امان ماندن از گرما به انجا میرفتند در انجا خانه ها شامل بادگیر بود و بیشتر از خشت و گل بودند و فضای ان دلپذیر بود .

اب این ابشار بسیار سرد و گواراست بطوریکه این با گذر از داخل یک پارک تفریحی سپس در داخل بلوار اصلی شهر جریان پیدا میکند. این شهر یعنی شهر کاخک در زلزله سال 1347 به کلی ویران شد ولی مجددا بازسازی شد و هنوز هم بقایای از اسیاب های قدیمی که مورد استفاده ساکنان بوده در کنار ابشار دیده میشود.
قنات قصبه گناباد
قنات روش ابتکاری و منحصربه فرد در زمینه مهندسی آبرسانی با توجه به شرایط اقلیمی ایران و مظهر تمدن در ایران باستان است. در حال حاضر هزاران رشته قنات در سراسر ایران وجود دارد که بسیاری از آن‌ها همچنان در حال بهره‌برداری هستند. قنات‌های گناباد به دو گروه كوهستانی و دشت تقسیم می‌شوند. قنات‌های كوهستانی گناباد كه معمولا در میان دره‌های شیب‌دار حفر شده‌اند از آب باران و برف تغذیه می‌شوند. میزان آبدهی آن‌ها بین ۱ تا ۲۵ لیتر در ثانیه است. طول این قنات‌ها بین ۵۰ تا ۵۰۰ متر و مادرچاه آن‌ها از ۳ تا ۲۰ متر عمق دارد، اما قنات‌های دشت كه در زمین‌های نسبتا هموار حفر شده‌اند باید در مسیری طولانی پیش روند تا به سفره آب‌های زیرزمینی برسند؛ بنابراین دارای چنان عظمتی هستند كه گویی از حیطه توانایی بشر خارج هستند. قنات قصبه عظیم‌ترین قنات گناباد و شاید یكی از عجایب تاریخ تمدن بشر باشد كه از گذشته‌های دور توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
این قنات از حیرت‌انگیزترین پدیده‌های ساخت دست بشر و نمادی از همنوایی بشر با طبیعت است که از جاهای دیدنی گناباد به شمار می‌آید و در حاشیه جنوب‌غربی شهر و کیلومتر یک مسیر گناباد به کاخک و در فاصله ۲۷۱ کیلومتری جنوب شهر مشهد واقع است. این قنات که مربوط به ۲۵۰۰ تا ۲۷۰۰ سال پیش است در سال ۱۳۷۹ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۹۶۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز واقع شده است