Van de bronnen van de Ourthe tot de brouwerij Lupulus

Défense anti-chars

zoom Hier, bij "Les Trois Croix" (de drie kruizen) bevindt zich een dubbele rij betonnenpalen (ongeveer 174 palen); een paar waren hoger dan één meter. Zij werden net voor de Tweede Wereldoorlog opgericht, in de naïve hoop dat de vijandige tanks niet konden doorrijden.

Auteur:

De anti-tank Lijn

Hier, bij "Les Trois Croix" (de drie kruizen) bevindt zich een dubbele rij betonnenpalen (ongeveer 174 palen); een paar waren hoger dan één meter. Zij werden net voor de Tweede Wereldoorlog opgericht, in de naïve hoop dat de vijandige tanks niet konden doorrijden. InfoSalm : +32 (0)80/21.50.52. - ww.vielsal^m-gouvy.be

Auteur:

De Bunker van Beho

Een bunker (fort of schuilkelder) is een militaire constructie in gewapend beton met één of meer ruimtes. De bewapening bestaat uit een of meer mitrailleurs en/of antitankkanon, soms zelfs met elektrische zoeklichten. De wapens beschieten de aanvallers door een speciale opening in de muur, het schietgat. Het garnizoen van een bunker varieert van 4 man voor de kleinste tot 20 man voor de grootste. Deze in Beho is van het grotere type en kon dus duidelijk een groter aantal soldaten herbergen. InfoSalm : +32 (0)80/21.50.52. - www.vielsalm-gouvy.be

Auteur:

Het orgel van de Saint-Paulkerk

Het orgel en de orgelkast van de Saint-Paulkerk zijn waarschijnlijk gebouwd door Dieudonné-Joseph Dell Haye (1725-1811), de Antwerpse orgelmaker waarvan de oom een beroemd orgelbouwer was in Rotterdam. Het instrument heeft een bijzondere stijl en wijkt duidelijk af van het normale Waalse 'orgellandschap'. Het lijkt op de kleine orgelkabinetten uit de 18e eeuw die men bij gegoede burgers vond en is verdeeld in twee delen. Het bovenste deel telt twee deuren die een decoratieve pijpengevel beschermen en tal van gesculpteerde elementen. Het onderste deel bevat het blaaswerk , gevormd door een wigvormige blaasbalg. Het bevat ook de tien registerkoorden en het klavier met 49 toetsen. Het geheel is bekroond met een uitspringende kroonlijst. Dit kleine uitzonderlijke ensemble is volledig authentiek, met uitzondering van het klavier, pijphouders, enkele verdwenen luiken en enkele pijpen. Geklasseerd op 29-03-1976 Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië (orgel en orgelkast)

Auteur:

Gouvy

Gouvy is een dorp en gemeente in de Belgische provincie Luxemburg. De gemeente telt iets meer dan 5.000 inwoners.
Op het eind van het ancien régime werd Gouvy een gemeente. In 1823 werden bij gemeentelijke herindelingen in Luxemburg veel kleine gemeenten samengevoegd en Gouvy werd opgeheven en bij de gemeente Limerlé gevoegd. In 1823 waren de kernen Limerlé en Gouvy immers ongeveer even groot. Op 20 februari 1867 werd in de gemeente Limerlé, net ten oosten van het dorp Gouvy, het treinstation van Gouvy geopend op de nieuwe lijn lijn 42 tussen Trois-Ponts en Troisvierges. Op 26 oktober 1885 werd de lijn via Bastenaken naar Libramont geopend. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd deze lijn verlengd naar Sankt-Vith, zodat de Duitse bezetter oorlogsmaterieel kon aanvoeren naar het front in het zuidwesten.

Auteur:

Natuurhuisje 16607 in Gouvy

Dit vakantiehuis heeft 2 slaapkamers en is geschikt voor 4 personen, ideaal voor een gezin. Gelegen aan een vijver, op een privélandgoed. Het chalet ligt zeer rustig, ideaal voor natuurliefhebbers.

Auteur:

Natuurhuisje 16715 in Gouvy

In een voormalige en prachtig verbouwde boerderij vindt u dit sfeervolle appartement. Wanneer het buiten kouder is, geniet u hier niet alleen van de gezellige sfeer, maar ook van de ruime sauna. En wanneer het weer het toelaat, gaat u natuurlijk naar buiten, want daar wachten niet alleen terras en een eigen stuk tuin op u, maar ook een houtgestookte hottub.

Auteur:

Natuurhuisje 16705 in Gouvy

Dit luxueuze vakantiehuis in de Ardennen beschikt over een fijne jacuzzi, voor de ultieme levensgenieters. Er zijn 6 slaapkamers waar in totaal 14 personen in kunnen verblijven. Deze accommodatie is ideaal voor familievakanties.

Auteur:

Gouvy

Het gebedsoord Gouvy.
Meer informatie op link

Auteur:

Courtil

Auteur:

Steinbach

Steinbach is een kern in de gemeente Gouvy in de Belgische provincie Luxemburg. Het dorp is gelegen aan de Oostelijke Ourthe en telt 175 inwoners. Tot de gemeentelijke herindeling van 1977 behoorde Steinbach tot de gemeente Limerlé.

Bezienswaardigheden in Steinbach zijn het kasteel Beurthé, het Château du Mesnil en het Domaine de la Ferme.


Auteur:

Bovigny

In dit dorp Bovigny wordt Cielle gebrouwen. Het werd bedacht door twee Brusselse ketjes. Het wordt gebrouwen in Brouwerij Lupus.

Côte de Beho

Côte de Beho

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 3.55 km
• Stijging : 86 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 2 m / 100 m - 2.47 %
• Maximale hellingsgraad : 5.11 %

Côte de Cierreux

Côte de Cierreux

Beklimmingscode van RouteYou :

• Lengte : 0.95 km
• Stijging : 36 m
• Gemiddelde hellingsgraad : 4 m / 100 m - 3.68 %
• Maximale hellingsgraad : 6.12 %

Natuurhuisje 16712 in Gouvy

In een voormalige en prachtig verbouwde boerderij vindt u deze sfeervolle woning, die bestaat uit 2 afzonderlijke appartementen. Wanneer u met 2 groepen bent die elk nog wat privacy willen, is dit een ideale bestemming. Beide delen zijn volledig uitgerust, met bijvoorbeeld complete keukens.

Auteur:

Brasserie Lupulus

Auteur:

Wathermal: ooit een keizerlijke villa

Ten oosten van Gouvy, langs de grens met Luxeburg, ligt het fraaie dorpje Wathermal in een ruige, landelijke omgeving: een handvol oude gebouwen in de schaduw van de stevige, trotse Romaanse toren van de kapel Saints Hubert et Antoine, omgeven door een klein kerkhof en een leistenen muur, boven een kleine vijver en een groene omgeving. Het dorp ligt op een gemiddelde hoogte van 480 meter niet ver van de bron van de oostelijke Ourthe, op de waterscheiding tussen de stroomgebieden van de Maas en de Rijn. Het telde in 2022 114 inwoners.

Zoals meerdere dorpen in deze uithboek van ons land, wordt Wathermal reeds in de 9de eeuw vermeld als een koninklijke villa. In 888 bevestigde koning Arnulf het eigendom van "Wactarmala" aan het klooster van de heilige Maria van Aken. Volgens de overlevering stond er ooit een kasteel op de plek die nu nog bekend staat als Grafen Garten - de tuin van de graaf.

Ondanks dat het aantal inwoners klein is, zijn er Les Amis de Wathermal, een bijzonder dynamische lokale groep, die een belangrijke bijdrage levert aan de verfraaiing en renovatie van het dorp. Veel oude boerderijen zijn met veel plezier omgebouwd tot mooie vakantiehuizen, zonder hun typische karakter te verliezen. Tijdens de zomermaanden is het dorp versierd met de schitterende kleuren van de bloemzn. Elk jaar, in hartje zomer, trekt het Fête de la Truite honderden liefhebbers van gegrilde vis en heerst er een vrolijke en opgewekte sfeer.

In Wathermal werd van oudsher Duits gesproken. Bij de vastlegging van de taalgrens in 1962 werd het niet meer bij het Duitse taalgebied ingedeeld. Velen spreken echter nog steeds Duits.

De kapel Saints Hubert et Antoine: eeuwenoud, een merkwaardig kerkhof en een legende

De kapel staat op een rotsachtige uitloper en de toren wordt beschouwd als van Romaanse oorsprong te zijn. Op sommige plaatsen zijn de muren meer dan 1,5 meter dik. Dat de toren evenzeer een defensieve functie had, merk je aan twee schietgaten.

De huidige kapel dateert uit de 18e eeuw. Ze werd ingewijd in 1769. Tot het beschermde meubilair behoren een 17e-eeuwse lessenaar met adelaar en een tabernakel uit Beho, gemaakt tijdens de Franse Revolutie. De klokken dragen de datum 1369 en getuigen aldus van de ouderdom van het gebouw.

Het gebouw werd ernstig beschadigd tijdens de laatste wereldoorlog. Na veel tegenslagen en administratieve rompslomp werd het uiteindelijk gerestaureerd. De glas-in-loodramen, waarvan de kleuren de originele tinten perfect nabootsen, zijn het schoolvoorbeeld van een uitzonderlijke restauratie.

Vreemd genoeg is de klokkentoren gekanteld in de richting van de heersende wind. Men oppert het idee dat dit zou geweest zijn om meer weerstand te bieden tegen de wind. Dit kenmerk doet wetenschappers vermoeden dat de ontwerper van de kapel dezelfde was als die van de kerk van het nabijgelegen Beho, want die heeft dezelfde eigenschap.

De begraafplaats

Bij de ingang van het kerkhof om de kerk, zien we een ‘ezelsrugdeksel’ van een christelijk graf uit de middeleeuwen tegen. Dit deksel, gemarkeerd met een eenvoudig, bijna vervaagd kruis, bedekte het hoofd van de overledene niet. Graven van dit type werden in de romaanse periode en tot in de 14de eeuw gebruikt voor begrafenissen die niet zichtbaar waren. Ze zijn uiterst zeldzaam in België. Een tweede voorbeeld op deze begraafplaats werd vermeld in 1888, maar is nu verdwenen.

Naast een steen met de met wapenschild uit 1652 bevat de begraafplaats een aantal platte zerken en kleine stèles in blauwe leisteen uit de streek. We zien hier eveneens de graven van oud-strijders van de Tweede Wereldoorlog en van een veteraan van de Koreaanse oorlog.

Een stormachtige nacht…

Volgens de legende was een graaf van Salm op jacht in de streek in gezelschap van andere plaatselijke heren toen hij van zijn volk afdwaalde naar het nabijgelegen bos. Verrast door de nacht, werd hij getroffen door een hevige storm. Toen hij onder een boom schuilde, sloeg hier de bliksem in. Maar werd amper verwond.. Hij zag dit als een teken van goddelijke barmhartigheid en beloofde op deze plaats een kapel te bouwen gewijd aan Sint-Donatius. Deze eerste kapel zou de oorsprong zijn van het huidige gebouw.

Wathermal: over de grens ...

Een deel van de weg die door het dorp Wathermal naar Gouvy loopt, vormt de grens met het Groothertogdom Luxemburg. Hier en daar kunnen wandelaars de imposante gietijzeren Belgisch-Luxemburgse grenspalen met de emblemen van de twee landen ontdekken.

Het Groothertogdom Luxemburg, opgericht in 1815 samen met het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, was een twistappel in 1830. De bevolking had meegedaan met de Belgische Revolutie en stuurde afgevaardigden naar het Nationaal Congres, maar het stond in een personele unie met het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en had ook staatkundige banden met de Duitse Bond. Het Pruisische garnizoen in de vesting Luxemburg had de hoofdstad stevig in handen. De Conferentie van Londen verklaarde op 6 december 1830 dat België geen rechten had op Luxemburg en nam dit op 27 januari 1831 op in de Grondslagen van de Scheiding. Jean-Baptiste Nothomb wist in juni een opening te creëren in de XVIII artikelen, die heel wat voordeliger waren voor België. Uiteindelijk werd in de XXIV Artikelen beslist om het het Franstalige westen van het groothertogdom toe te wijzen aan België, alsook het Duitstalige kanton Aarlen, dat een strategisch verkeersknooppunt was, en het hertogdom Bouillon. Dat gebeurde met de steun van Frankrijk, dat België voldoende sterk wilde maken om een buffer tegen Pruisen te vormen. Door de volhardingspolitiek van Willem I der Nederlanden duurde het nog tot 19 april 1839 voor deze territoriale regeling werd vastgelegd in het Verdrag van Londen. De bij dit verdrag gevoegde kaart werd krachtens artikel 6 van het verdrag verder uitgewerkt door een gemengde commissie. Het resultaat van haar werkzaamheden werd pas op 7 augustus 1843 in een verdrag gegoten, ondertekend te Maastricht.

Wathermal: een jachtongeval, honderd jaar geleden aan de grens ...

We hebben er het raden naar wat hier honderd jaar geleden gebeurd is. Op 8 oktober 1923 liet de 18-jarige Alois Prüm het leven bij een jachtongeval. Het verdriet moet groot geweest zijn. Net op de grens - misschien net in Luxemburg, werd een bijzondere herdenkingskapel opgericht, heel wat meer dan een herinneringskruis.

Lijn 42 tussen Gouvy en Trois-Vierges: viadukt in Wathermal.

De weg loopt onder een eenvoudige viaduct door, versierd met graffiti. De spoorlijn is lijn 42 en loopt tussen Gouwy (België) en Trousvierges (Luxemburg).

Op 20 februari 1867 werd het eerste deel tussen Trois-Ponts en de Luxemburgse grens opengesteld, als deel van de internationale verbinding Luxemburg - Spa. Via Spa kon vervolgens Luik bereikt worden. De lijn werd eerst beheerd door Compagnie Guillaume-Luxembourg en een jaar later reeds geëxploiteerd door de Est-français. Afgeschrikt door de toenemende buitenlandse inmenging in het Belgische spoorgebeuren, nam het Belgisch parlement de beslissing om langzaam het net te nationaliseren. Tussen 1870 en 1873 werden alle spoorwegen tussen Luik en Luxemburg, op Belgische grondgebied, onder Belgische controle gebracht.

Vanaf de jaren dertig werden rechtstreekse treinen tussen Luik en Luxemburg over de Amblèvelijn gestuurd. Ook ontstond de internationale verbinding: Amsterdam-Basel langs Gouvy in dit tijdperk. na de Tweede Wereldoorlog bleef het verkeer langs Gouvy afnemen. Het eens zo talrijke goederenvervoer voor de staalindustrie liep terug tot het absolute nulpunt. De cokesstroom langs Gouvy stopte in 1993, het ijzerertsverkeer in 1994.

Op aandringen van de Luxemburgse spoorwegmaatschappij CFL en gefinancierd door het Groothertogdom Luxemburg en de Europese Unie, werd de lijn begin jaren 90 gemoderniseerd. Dit omvatte de elektrificatie van de lijn onder 25 kV hoogspanning, het wegwerken van gelijkvloerse kruisingen en de vernieuwing van de signalisatie. Op 22 december 1993 werd de spoorlijn vanuit Luxemburg tot Gouvy geëlektrificeerd onder 25 kV. Aangezien zij in de nabije toekomst geen verbinding met het HST-net krijgen, wilde Luxemburg langs Luik toch toegang verkrijgen tot de flitstreinen. Om hun wensen kracht bij te zetten hebben ze een deel van de kosten betaald. De financiering van het project kwam rond nadat drie partijen geld op tafel legden, namelijk 845 miljoen Bf totaal:
295 milj. 35% NMBS
150 milj. 18% Luxemburg
400 milj. 47% Europese Gemeenschap

De Belgische treinstellen zijn van het type Desiro. Vanuit Luxemburg komt CFL met een locomotief type 4000 met Dosto-rijtuigen.

Grenspaal 281

De grens tussen België en het Groothertogdom Luxemburg werd definitief vastgesteld in 1839 samen met de Belgisch-Nederlandse grens. De precieze loop van de grens en de plaats van de grenspalen werd in 1843 beschreven in het Protocol van Maastricht, in het "Proces-verbal descriptif de la délimitation entre la Grand-Duché et la Belgique" en de "Conventie der grenzen".

Memoriaal van de 4 broeders Léonard

December 1944. De Duitsers verrasten de Amerikaanse troepen de Ardennen, die net bevrijd waren. De Amerikanen hadden van het station van Gouvy een "spoorweghoofd" gemaakt, d.w.z. een spoorwegstation van waaruit alle voorraden en proviand voor de 106e Infanteriedivisie die in de sector Saint-Vith gelegerd was, aankwamen. Vanuit het station van Gouvy werden de voorraden in vrachtwagens geladen. Het stationsgebied had ook een voedselopslagplaats met 80.000 rantsoenen en een kamp voor Duitse gevangenen. De enige soldaten in Gouvy waren logistieke mannen die als arbeider, chauffeur of bediende werkten. Ze behoorden vooral tot de 92ste Ordnance Company. Op 18 december hadden deze "zeer ongetrainde" soldaten net een schamele versterking gekregen om hun depot te verdedigen, bestaande uit een eskadron van zeven tanks en 90 man gered van het 440ste Anti-Aircraft Battalion en onder bevel van luitenant-kolonel Robert O. Stone...
Stone slaagde erin de aanvankelijke paniek bij de aankomst van de Duitse voorhoede onder controle te houden en in slechts een paar uur een hechte eenheid van 200 mannen te creëren, ondanks hun zeer verschillende achtergronden. Deze mannen, geholpen door het lokale verzet, hielden de verschillende toegangen tot het stationsgebied in handen.
Op 20 december hield de positie van Stone stand ondanks twee Duitse aanvallen in de ochtend en middag. Deze weerstand maakte de evacuatie op 21 december mogelijk van de 80.000 rantsoenen in het magazijn voor de 7de Pantserdivisie, die afgesneden was van zijn bevoorradingsbronnen. De Duitse gevangenen werden tegelijkertijd geëvacueerd. Op 23 december kreeg luitenant-kolonel Stone het bevel om zich terug te trekken.
Waren de jonge broers Léonard bij de verzetsstrijders die samen met Stone het stationsgebied verdedigden? Waarschijnlijk wel! Foto's van de vier broers in het bijzijn van andere verzetsstrijders werden door de Duitsers ontdekt na de terugtrekking van Stone toen ze een onderzoek instelden naar het verzet, dat er sterk van verdacht werd de telefoonlijnonderbrekingen tussen Limerlé en Steinbach te hebben veroorzaakt. De Duitsers arresteerden Aimé, Armand, Hervé en José Léonard snel bij hen thuis. Ze werden overgebracht naar Limerlé, waar Léon Degrelle zijn hoofdkwartier had gevestigd. De sinistere Rexistenleider en zijn mannen waren verantwoordelijk voor de beveiliging van het achtergebied van het Duitse leger. Het is zeer waarschijnlijk dat Degrelle het bevel gaf om de vier broers te executeren.
De broers Léonard werden voor het laatst levend gezien op 6 januari 1945. Er was geen nieuws van hen tot 6 maart 1946, toen een Luxemburgse gendarme een schoen ontdekte die uit de grond stak in Gouvy, België, een paar meter van de grens. Opgravingen brachten al snel de lichamen van vier zeer jonge verzetsstrijders aan het licht, elk in het achterhoofd geschoten. Op de plaats van deze macabere ontdekking werd in 1949 een monument opgericht dat onlangs werd gerestaureerd. De vier broers liggen nu begraven op de begraafplaats van Steinbach.
De moord op deze broer en zus is zonder twijfel uniek in de Tweede Wereldoorlog. Vier broers die samen geëxecuteerd werden is een uitzonderlijke tragedie die een even uitzonderlijk nationaal eerbetoon verdient.

Picknick op de grens

Deze picknickplaats kijkt uit over de Luxemburgse Oesling, een vruchtbaar plateau.

Het natuurreservaat 'Fooschtbaach'

Gelegen in het noordelijke puntje van het land, tussen de Luxemburgse stad Hautbellain en de Belgische stad Gouvy, stroomt de Fooschtbaach door het gelijknamige natuurreservaat. Samen met de Korn is de Fooschtbaach de enige Luxemburgse rivier in het stroomgebied van de Maas. De Fondation Hëllef fir d'Natur bezit ongeveer 31% van dit beschermde gebied, dat 10,6 hectare vochtige hooilanden, braakland en weilanden omvat. Het gebied is al lang bekend bij ornithologen. Het is mogelijk dat de Fooschtbaach een van de plaatsen was waar de bever zich voor het eerst opnieuw vestigde in Luxemburg na zijn terugkeer uit België.
De Fooschtbaach is de enige Luxemburgse waterloop, naast de Korn die deel uitmaakt van het stroomgebied van de Maas. Het gebied wordt doorsneden door de spoorlijn Luxemburg-Luik. De
gebieden behoren tot het Natura 2000-vogelreservaat "Vallée de la Woltz et affluents de la source à Troisvierges". Sinds 2019 is het gebied ook geclassificeerd als beschermd gebied van nationale prioriteit.
Zoals zoveel wetlands heeft het natuurreservaat "Fooschtbaach" in de loop der jaren talloze veranderingen ondergaan. Terwijl de weiden vroeger heel laat werden gemaaid, werd dit landbouwbeheer geleidelijk aan steeds minder rendabel. In plaats daarvan werden de gebieden beplant met sparren, wat rendabeler bleek te zijn. Deze omvorming van de wetlands tot bossen ging echter gepaard met het verlies van open land en de dieren die zich daarin specialiseerden. Sinds 1995 wordt het gebied door middel van verschillende maatregelen beheerd om een waardevol mozaïeklandschap te creëren waarvan talrijke insecten en vogels kunnen profiteren. De gebieden zijn ontbost en opnieuw bevochtigd en het resulterende open land is hersteld. Extensieve begrazing met aangepaste runder- en schapenrassen, begeleidend maaien en jaarlijkse borstelverwijdering zorgen nu voor diverse habitats.