Wikiloc | Gentse Kanaalzone - fietslus van Gent doorheen de koppelingsgebieden Trail

Kanaal Gent-Terneuzen

Vanaf 1830 konden vele kloostergemeenschappen hun bezittingen terug in de stad verwerven, die ze na de Franse revolutie verloren hadden. Deze eigendommen waren vooral gebruikt geweest om de grote vraag naar plaats voor de bloeiene textielfabrieken en andere industire in de stad uit te bouwen. Bijgevolg moesten de industriëlen met hun bedrijven naar de rand van de stad uitwijken. Dit viel samen met de aanleg van de grote waterbouwkundige werken bij de aanleg van het Kanaal Gent-Terneuzen en het Handelsdok. De omgeving van de Brugse Vaart, de Lieve en het Handelsdok trokken veel nieuwe of uitwijkende fabrieken aan naar de noordelijke rand van de stad zoals de katoenfabrieken "Voortman en de Hemptinne", "La Linière Gantoise"; aan de Vogelenzang, de "NV Florida"; aan de Molenaarsstraat en het metaalconstructiebedrijf "De Phoenix" (huidige Phoenixstraat).

Auteur:

Bisdomplein

Vanop deze plaats, tussen het standbeeld van de gebroeder Van Eyck en de Vijtkapel werd tijdens de nacht van de diefstal van De Rechtvaardige Rechters door twee oudere dametjes een lichtschijnsel gezien dat opnieuw verdween. Zij vermoedden geen kwaad en verwittigden de politie niet. Ze waren op weg naar hun woonst aan het Bisdomplein. De Vijtkapel was de plaats waar toen het originele schilderij hing. Nu hangt er een copy. Je kan de Vijt-kapel herkennen aan het witte lam dat op een van de vensters geschilderd is.

Auteur:

Werregarenstraat

Graffiti spuiten is illegaal en de straffen die ervoor worden uitgedeeld, zijn niet mals. Als je tijdens het spuiten betrapt wordt, riskeer je acht dagen tot 1 jaar cel en een geldboete die varieert tussen 130 en 10.000. En toch blijkt dit allesbehalve ontmoedigend te werken. Menige gevel werd in de loop der jaren van een kleuriger kleedje voorzien, de een al keuriger dan de ander. Om het wildspuiten binnen de perken te houden, besloot het Gentse stadsbestuur - op voorzet van schepen Rudy Van Quaquebeke - in 1996 een aantal gedoogzones voor graffiti te voorzien. Het Werregarenstraatje is er een van. Meneer Van Quaquebeke had zijn medeschepenen zodanig enthousiast weten te maken voor zijn plannen dat het stadsbestuur niet enkel 2 straten en een aantal urinoirs aan de graffitischrijvers schonk, maar die mensen er ook prompt een paar potten verf gratis en voor niets bijgaf. Uiteraard konden de artiesten daar niets mee aanvangen, want graffiti dient gespoten te worden. Graffiti lijkt je misschien een hedendaagse plaag, maar aan het begin van onze tijdrekening was men al vertrouwd met het fenomeen. Jaja, onze Romeinse voorvaderen hadden de gewoonte om de muren met van alles en nog wat te bekladden. Uiteraard gebruikten ze daar geen verf voor, ze krasten wel lustig hun naam (Julius was here), hun beroep, commentaren van politieke aard, vloekwoorden of de aanbeveling voor een of andere prostituee in de muren. Het woord graffiti is dan ook afgeleid van het Italiaanse graffiari, wat zoveel wil zeggen als inkrassen. De schreeuwerige tekeningen die nu ons straatbeeld sieren, stammen echter niet uit de Romeinse tijd. Deze vorm van graffiti is overgewaaid uit het New York van de jaren 1960. De straatbendes aldaar gingen de verveling tegen door met de viltstift in de aanslag de muren van de metro vol te schrijven (zowaar een perfecte manier om je territorium af te bakenen). Al gauw moesten ook de metrostellen zelf eraan geloven. Maar omdat een viltstift nu eenmaal niet indrukwekkend genoeg was, schakelde men over op spuitbussen met verf. Er werd lustig gespoten alsof het niets was. Zoetjesaan begonnen de graffitischrijvers zichzelf als artiesten te profileren. En zoals elke goede artiest betaamt, wilden ze uiteraard hun werk ondertekenen. Maar omdat graffiti nu eenmaal in de criminele, want illegale, sfeer zit, was het nogal hachelijk om je eigen naam onder je kunstwerk te zetten. Daarom koos men voor een soort handtekening die men binnen het jargon een TAG noemt. De eerste die met dit idee op de proppen kwam, was een jonge Griek die zijn werk steevast ondertekende met zijn codenaam TAKI 183. Vandaar het woord taggen. Mocht je over een week of twee opnieuw door dit straatje lopen, dan zal het er helemaal anders uitzien. Bijna elke dag zijn hier graffitischrijvers aan het werk die duchtig de ene laag verf boven de andere aanbrengen. Voel je het zelf kriebelen? Laat je dan volledig gaan, want hier mag het!

Auteur:

Belfort van Gent

Het Belfort fungeerde als uitkijktoren en werd vrolijk bevolkt door een handvol wachters en schalmeiers. In geval van brand of ander gevaar moesten deze mannen de stormklok luiden, met name de Klokke Roeland. De wachters werden later stuk voor stuk door stenen exemplaren vervangen. Je kunt er nog een viertal zien staan op de hoeken van het Belfort, ter hoogte van het uurwerk. In de volksmond werden deze illustere figuren de gemeentenaarkes genoemd, omdat ze het symbool waren van het vroegere Gemeentekrediet. Een populairdere benaming is evenwel de kannenschijters. De reden daarvoor zou de volgende zijn: de onverdroten kerels die er de wacht hielden, moesten zon dikke 200 trappen beklimmen alvorens ze op post waren. Daar aangekomen begon het lange wachten... Omdat de shiften die ze moesten draaien soms wel het klokje rond gingen, kon het voorvallen dat een of meerdere mannen met een volle blaas te kampen kregen. Aangezien het tegen de beroepsethiek indruiste de post te verlaten en omdat het ook bijzonder onverantwoord was om met een gespannen blaas 200 trappen naar beneden te lopen, vlug het gevoeg te doen om vervolgens weer 200 treden te trotseren (tegen de tijd dat men terug op post was, kon de helft van de stad platgebrand zijn), kregen de wachters aan het begin van hun werkdag een lege kan mee naar boven. Tegen de tijd dat ze de begane grond weer bereikten, was de kan al vaak niet meer zo leeg... Vandaar de benaming de kannenschijters.

Auteur:

Opera van Gent

Voor de bouw van Le Grand Théâtre de latere opera werd stadsarchitect van dienst Louis Roelandt aangesteld. Eveneens moest hij de aanpalende straat aanleggen en er een gerechtsgebouw neerzetten. Het stuk dat hij mocht bebouwen voor de opera was weliswaar lang, maar tegelijkertijd bijzonder smal. Voor de Opera loste Roelandt dit probleem op door een korte, diepere vleugel te bouwen waarin de theaterzaal en haar nevenruimtes werden ondergebracht. Loodrecht daarop bouwde hij een lange vleugel aan de straatkant. Deze vleugel herbergt het onthaal, een auditorium, de scène, de foyer, de redoutezaal en een concertzaal. Hij is aan de straatkant voorzien van een bijna 90 meter lange gevel in natuursteen wat tevens het uithangbord van het gebouw is. Op de gevel staan naast allerlei al dan niet fabelachtige dieren ook de muzen van de toneelkunst en de muziek en de dans afgebeeld. Aan de overzijde van de Opera werd een aangepaste eenheidsbebouwing in neoclassicistische stijl neergezet. Dit heeft ervoor gezorgd dat de Schouwburgstraat een evenwichtig en harmonisch geheel is geworden.

Auteur:

Koningin Maria Hendrikaplein

Het Maria Hendrikaplein is omzoomd met 60 leiplatanen die hier in het begin van de jaren 20 werden aangeplant. Hun kruintjes worden op een speciale manier geknipt, zodat ze samen een afdakje vormen. Sinds 1995 zijn deze bomen beschermd en is het verboden ze te voederen... Midden op het plein vind je een mooi beeld met fontein. Dit is een werk van de hand van Paul Van Gysegem. De man en vrouw stellen de Schelde en de Leie voor. Beide rivieren worden nogmaals gesymboliseerd door de twee waterbronnen die samenkomen in het midden waar het beeld staat. De haakse dragers van het beeld suggeren een doorgang, een poort. Dit is een verwijzing naar het Sint-Pietersstation, voor velen de moderne toegangspoort tot de stad.

Auteur:

Sint-Baafskathedraal

Ooit was de Sint-Baafskathedraal niet meer dan een kleine parochiekerk. Van de oorspronkelijke, in 942 gewijde kapel blijft echter niets meer over. De oudste restanten zijn twee Romaanse beuken in de crypte. Ze dateren uit 1150. Als Keizer Karel in 1540 de vlakbij gelegen Sint-Baafsabdij laat afbreken om er het Spanjaardkasteel op te trekken, vinden de monniken én hun relikwieën (waaronder een bot van de bovenarm van Sint-Bavo) hier in de kerk een onderkomen. Door de oprichting van het bisdom Gent wordt de kerk in 1561 automatisch een kathedraal (kathedra =zetel van de bisschop). Binnenin de kathedraal kunt u tientallen kunstschatten bewonderen. Naast onder meer de overweldigende rococo-preekstoel uit 1745 en een prachtige Rubens vindt u er het belangrijkste werk van de Vlaamse kunstgeschiedenis: De Aanbidding van Het Lam Gods van de Gebroeders Van Eyck.

Auteur:

Gravensteen van Gent

Het Gravensteen: nergens anders ter wereld staat een massieve burcht als deze middenin het stadscentrum. Wie Gent bezoekt zonder het in 1180 opgetrokken Gravensteen binnen te gaan, verdient duimschroeven, de vergeetput of misschien zelfs de guillotine (voor het laatst gebruikt in 1861), alle binnenin te bezichtigen. Terwijl u, vanop het vroegere neerhof van de graaf, naar het Gravensteen staat te kijken, zou u bijna vergeten dat u zich in de 21ste eeuw bevindt. Maar Gent is een levende stad, die niet alleen zijn historisch erfgoed bewaart, maar ook de blik naar de toekomst richt. Getuige daarvan het spinnenweb, een overblijfsel van een internationale kunsthappening, en net als de burcht zelf gemaakt om de eeuwen te trotseren.

Auteur:

Chateaubriand

U vindt Hotel Chateaubriand midden in het Gentse Zeehavengebied in een rustige en groene oase doch slechts een kwartiertje van het historische centrum van Gent verwijderd. De charme van de oude patriciërswoning gelegen in het pittoreske Meetjesland zal u zeker bekoren. De tien individueel ingerichte kamers, allen met badkamer, verwelkomen u in een rustige omgeving met een vriendelijke en gepersonaliseerde bediening. Alle kamers zijn voorzien van telefoon, kabeltelevisie, safe en gratis draadloze Internetverbinding. 's Morgens wacht u een gezellig en gezond ontbijt.

Auteur:

Mietje Stroel

Mietje Stroel is de naam van een beeldje dat zich bevindt aan de Grote Markt 1 te Zelzate. Het beeldje stelt een "vrouwtje pis" voor en is aldus de vrouwelijke tegenhangster van Manneken Pis ofwel, volgens de officiële lezing: het meisje dat plaste waar het haar paste. Daarbij werd het verhaal verzonnen dat ze op de vuilstort te vondeling was gelegd en door een smokkelaar werd opgevoed. Ter ere van Mietje werd ook de Garde van Mietje Stroel opgericht, In 1976 werd te Brussel het officiële verlovingsfeest gehouden tussen Mietje Stroel en Manneken Pis. Aan Mietje Stroel werd een klein museum gewijd, waarin zich allerlei kostuumpjes, prentjes, geschenkjes en natuurlijk ook pispotjes bevinden, die verband houden met het beeldje

Auteur:

De Moervaart

De Moervaart (vroeger de Moere genaamd) werd oorspronkelijk in de Middeleeuwen (rond 1300) gegraven door de abdij van Boudelo, aanvankelijk om de afwatering van de Moervaartdepressie te verbeteren. Om de moeilijk bevaarbare Zuidlede te vermijden voor het transport van turf, dat in dit gebied gewonnen werd, is ze in de 15e eeuw eveneens bevaarbaar gemaakt. Door de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen in 1825 werd de verbinding verbroken met de natuurlijke bovenlopen: de Poekebeek (die ontspringt in Tielt) en Oude of Hoge Kale, die ontsprong te Sint-Joris, Beernem.

Auteur:

Boekentoren

Henry Vande Velde werd geboren te Anwerpen op 3 april 1863, is een van de bekendste Belgische architecten. Zijn meest bekende bouwwerken zijn de Boekentoren van de Universiteit van Gent of de gerestaureerde Stedelijke Bibliotheek van Leuven. Van de Velde begon immers als schilder, ondermeer bij de schildersgroep 'Les XX' in Brussel. Maar onder invloed van de Engelse "Arts & Crafts"-beweging keerde hij zich vanaf 1892 naar de toegepaste kunsten. Hij legt zich toe op het creëren van kunstzinnige gebruiksvoorwerpen, 'design' zoals dat nu heet. In 1900 verplaatste hij zijn atelier naar Duitsland, waar hij zich ten volle toelegt op de architectuur. Een belangrijk ontwerp is de academie in Weimar, de voorloper van het Bauhaus. Hij is ook actief als theoreticus van de nieuwe stijl. Hij publiceert zijn ideeën in boeken als "Vom neuen Stil" (1907) en "Les formules de la beauté architectonique moderne" (1916). Als hij na de Eerste Wereldoorlog terugkeert naar België, geeft hij les in Gent en wordt hij directeur van het Hoger Instituut voor Decoratieve Kunsten ("La Cambre") te Brussel. Omdat hij in Duitsland actief was werd hij zowel in DEU tijdens WO I als in België verkeerd bekeken. Tijdens WO II was hij adviseur voor 's lands wederopbouw, waardoor hij na de oorlog als collaborateur bekeken werd. Hij verlaat dan ook definitief België en vertrekt naar Zwitserland, waar hij in 1957 te Oberagen, sterft.

Auteur:

Kloosterbos

Reportage van AVS regionaal nieuws over het plechtig inspeelmoment van het "Kloosterbos" te Wachtebeke. De inrichting van het speelbos is het resultaat van een project van de Academie voor Beeldende Kunsten te Gent naar een concept van Serge Verwest met de kinderen van de lagere,middelbare en hogere graad onder begeleiding van de tutoren Annique Mahieu, Vigdis De Cauter en Els De Carne. "Ontwerp een artistiek verantwoorde pick-nick tafel annex een reeks totempalen en wegwijzers" Luidde de opdracht. De tafel werd ontworpen in de vorm van een libelle die symbool staat voor verandering. De Libelle stelt draagkracht voor, het vermogen om zichzelf en heel sterke elementen te dragen. Zij staat als symbool dat niets is wat het lijkt.

Auteur:

Sint-Pietersstation

In het station was Karel van de Woestijne ooit twee uur lang in juli 1916 de "gevangene" van de Duitsers. Hoewel hij daarvoor toestemming had verkregen, mocht hij de Etappestad Gent niet binnen en moest er twee uur wachten op de volgende trein: "Ik kocht sigaren. Ik proefde al de merken die daar te krijgen waren. Intusschen bestudeerde ik het station: ik heb het tot hiertoe verfoeid; nu vond ik het buitengemeen-oordeelkundig gebouwd, want gevangenschap stemt mild bij het beoordeelen van architectuur. (...) Ik waagde mij tot bij de wachtzaal. Binnen in die wachtzaal was eene monumenteele toonbank te zien in neo-Gothischen stijl, voorzien van blinkende bierpompen."

Auteur:

STAM

Het Gentse stadsmuseum STAM vertelt je het verhaal van Gent via een chronologisch parcours van objecten en multimedia. Je wordt altijd doorverwezen naar de stad zelf, want uiteindelijk is dat het topstuk van het museum. Daarnaast zijn er ook tijdelijke tentoonstellingen: die maken het begrip ‘stedelijkheid’ bevattelijk en tonen op telkens weer een andere manier wat een stad tot stad maakt. Het museum is ondergebracht in de 14de-eeuwse Bijloke-abdij - de gebouwen op zichzelf zijn al een bezoekje waard. In het STAMcafé kan je op adem komen en een hapje eten of iets drinken.

Auteur:

Prinsenhof

September 1419 zal geen gezellige maand geweest zijn voor de inwoners van het prinsehof. Jean de Thoisy, bisschop van Doornik, kreeg de ondankbare taak om hier de moord op Jan Zonder Vrees te komen melden aan de zoon, Filips van Charolais of Filips de Goede. Jan Zonder Vrees werd op 10 september 1419 in koelen bloede vermoord, tijdens zijn onderhoud met de dauphin te Montereau-Fault-Yonne. En dit aan de brug over de Yonne, aan de rand van de oude stad van Montereau in Frankrijk.

Zijn zoon, Filips de Goede, die met zijn vrouw Michelle van Frankrijk hier in het Prinsehof te Gent woonde, was zich van geen kwaad bewust. Het was nota bene de broer van zijn vrouw die zijn vader vermoord had.Als familiedrama kan dit tellen. Het zou nooit meer goed komen tussen man en vrouw. Toen Michelle enkele jaren nadien stierf stuurde Filips De Goede zelf zijn kat naar de begrafenis van zijn eigen vrouw.

Auteur:

Zuidledepark - buurtpark met containeruitkijkpunt

Het Zuidledepark vormt een groene buffer tussen de industriezones langs het kanaal en de kop van de deelgemeenten Terdonk (Gent) en Doornzele (Evergem).

Naast een kronkelende wandellus, een speelweide en zones voor natuur is het containeruitkijkpunt de moeite waard.

Van op de oranjerode containers heb je een goed zicht op het kanaal Gent-Terneuzen, op de omliggende bedrijven en de arm van de Moervaart. Als je geluk hebt, schuift er net een huizenhoog schip voorbij!

Op de oude spoorwegbedding naast het park loopt een langeafstandsfietspad. Eens alle ontbrekende stukjes gerealiseerd zijn, zal je kunnen fietsen in overwegend verkeersvrije en groene buffers van Langerbrugge, het nieuwe industrieterrein De Nest, het koppelingsgebied Doornzele-Kanaalzijde, via Terdonk, helemaal tot in Ertvelde Rieme.

Wil meer weten? Lees dan ook eens de projectfiche over het koppelingsgebied Doornzele-Kanaalzijde

Langerbrugge - Zuid

Parkgebied met speelzone, natuurzone, hondenlosloopweide en historische zone in de schaduw van de oude Electrabel-centrale. Tijdens de wandeling ontdek je de verschillende hoekjes van het park, die je in een oogopslag, vanaf de uitkijkberg kan bewonderen.

Tuinwijk Herryville en natuurzone Kerkbrugge-Oost

De wijk Herryville, met woningen voor de kaderleden van de elektriciteitscentrale van Langerbrugge, werd gebouwd in 1927 in opdracht van directeur Leopold Herry. De wijk is nog steeds bewoond en heeft een bijzondere charme. De moeite waard om eens door te wandelen en de sfeer op te snuiven.

Bij de ingang van de tuinwijk Herryville, heeft de Vlaamse Landmaatschappij gezorgd voor een extra stukje natte natuur (als compensatie voor natuur die verloren gaat door havenuitbreiding).

Terdonkplein en omgeving

Het Terdonkplein werd in een nieuw jasje gestoken door de Vlaamse Landmaatschappij in 2019. Op het plein kan je 'In de Wachtzaal' even bekomen en de dorst lessen.
Na deze tussenstop heb je de keuze, de natuur van het koppelingsgebied Doornzele-Noord, het erfgoed van de dries of het water van het veer van Terdonk.

Koppelingsgebied Doornzele-Zuid

Speels buurtparkje tussen dorp en industrie

Ten zuiden van Desteldonk, tussen het dorp en de industriezone Skaldenpark ligt er een speels parkje. Je kan er een balletje trappen, schommelen, een matchke pingpong spelen (breng paletjes en balletje mee) of gewoon even verpozen aan één van de picknicktafels. Kom je op het middaguur, dan kan je zowel buurtbewoners als werknemers van de nabijgelegen bedrijven tegenkomen.

Gentse Kanaalzone - fietslus van Gent doorheen de koppelingsgebieden

Author

Trail stats

Waypoints