fiets-Nieuwpoort

Rustdoordlaan

Speelterrein Rustdoordlaan is een middelgroot speelplein met 7 toestellen: 2 wippen, 4 veertoestellen en een klaverblad. Dit speelterrein wordt beheerd door de stad Leuven.

Auteur:

Leuven

Links van het kanaal de Stella Artois-toren (AB Inbev), in het midden van de foto de sociale hoogbouw van Sint-Maartensdal.

De priorij van Sint-Maarten werd gesticht door Willem van Sichem in 1408, nadien even gebruikt door de universiteit als pedagogie. In 1477 sloot de gemeenschap zich aan bij de Reguliere Kanunniken. Het domein omvatte een klooster, kloostergang en gotische kerk. De priorij werd opgeheven in 1784 en nadien gebruikt als kazerne en militair hospitaal. In 1803 werd de kerk en deel van het kloostercomplex gesloopt. Wat overbleef werd een cavaleriekazerne, die op haar beurt in 1960 werd afgebroken en plaats maakte voor sociale hoogbouw.

bron: Facebook - Leuven Weleer

Auteur:

Tunnel Omleiding

De tunnel Omleiding is een korte tunnel in de Vlaams-Brabantse gemeente Herent. De tunnel is onderdeel van de N26 en loopt onder de Wilselsesteenweg. De tunnel heeft één rijstrook in elke richting. Halfweg 2006 werd gestart met de bouw van de tunnel en in september 2007 was hij afgewerkt. De tunnel werd gegraven om het gevaarlijke gelijkvloerse kruispunt dat er voorheen was – het kruispunt stond op de lijst van 'gevaarlijke punten en wegvakken in Vlaanderen' – weg te werken.

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouwkerk

Merkwaardig gebouw opgetrokken tijdens verschillende bouwcampagnes. Het oudste deel (tweede helft 12de eeuw) is de romaanse vierkante toren met vier verdiepingen uit zandsteen. De wanden van de toren zijn merkwaardig versierd met onder meer de in elkaar gevlochten bogen. De oudste klok in deze westertoren dateert al uit 1669. Het schip en het koor zijn gotisch, met elementen uit de 13de eeuw. Bekijk het mooie, ronde venster op het oosten, in het koor. Alle afbeeldingen op het roosvenster draaien rond het leven van Maria. Zware herstellingswerken waren nodig nadat de Geuzen de kerk circa 1580 in brand staken tijdens de 80-jarige Oorlog tussen Spanje en de Nederlanden. Het beeld van Onze Lieve Vrouw met Kind (16de of 17de eeuw), ook wel “Onze-Lieve-Vrouw-Licht-der-Blinden” genoemd, bracht vroeger duizenden bedevaarders naar Herent. Ze werd aanroepen tegen blindheid en oogziekten. Met de steun van de provincie Vlaams-Brabant

Auteur:

Sint-Laurentiuskerk

Omstreeks 1300 stond er op de plaats van de huidige kerk al een kapel toegewijd aan Sint-Laurentius. Deze kapel kreeg in 1416 een koor en een toren in romaanse stijl. De torenspits werd toegevoegd in 1628. Toen het geheel in 1854 erg bouwvallig was geworden, werd het vervangen door een bakstenen, neogotische kerk ontworpen door architect Van Arenberg. Enkel de romaanse westertoren in witte zandsteen werd behouden. Een deel van het huidige meubilair is afkomstig uit de eerste kerk, waaronder het schilderij van Het Laatste Avondmaal van de hand van J.B. Van den Kerckhoven (1723). De hoofd- en zijaltaren en de rococo biechtstoelen dateren uit de periode 1750-1800. Het koorgestoelte en de preekstoel dateren van een eeuw later en zijn afkomstig uit Leuvense ateliers. De kerk bezit enkele laatgotische beelden: Onze-Lieve-Vrouw met Kind (1400), Sint-Laurentius (1500), een 16de eeuwse piëta en een 17de eeuwse Jezus aan het Kruis. Bij de talrijke religieuze schilderijen vindt u ook een Sint-Augustinus (1778) van streekgenoot P.J. Verhaeghen. Aan het begin van de 14de eeuw was Lodewijk van Velthem, een bekend schrijver uit de Middelnederlandse letterkunde, pastoor van de parochie. Zijn kroniek is één van de belangrijkste bronnen voor onze kennis over de Guldensporenslag van 1302. Met de steun van de provincie Vlaams-Brabant

Auteur:

LodewijkVanVel1

Via Voetweg V49 komt men op het Dorpsplein met links de Sint Laurentiuskerk. Rechts afslaan op het Dorpsplein en de Haachtstraat oversteken naar de Lodewijk Van Velthemstraat. Lodewij(c)k van Velthem (ca. 1260/1275 - na 1317) was een Brabantse geestelijke en schrijver. Zowel zijn geboortedatum en geboorteplaats als zijn sterfdatum en plaats van overlijden zijn onbekend. De oudste (auto)biografische gegevens vertellen ons dat Lodewijk in de winter van 1293-1294 in het gevolg van hertog Jan I van Brabant in Parijs verbleef. Hij vermeldt zelf dat dat hij in 1297 in Gent verbleef. Als geestelijke maakte hij carrière in Brabant. In 1304 had hij een geestelijk ambt in Zichem bij Diest en in 1312 was hij pastoor voor het leven in Veltem bij Leuven. Hij heeft zijn achternaam ontleend aan deze plaats. Zijn oudste bewaard gebleven literaire werk is de voortzetting van de Spiegel historiael (1284-1288) van Jacob van Maerlant. Hij voorzag deze onvoltooide wereldgeschiedenis in de periode 1315-1317 (ten tijde van de Grote Hongersnood) van een slot. In 1326 voltooide hij de Merlijn-continuatie, het derde, ontbrekende boek en vervolg op Jacob van Maerlants Historie vanden Grale en Boek van Merlijne, die Van Maerlant in de jaren 60 van de dertiende eeuw – mogelijk tegen zijn zin en daarom onafgemaakt – had geschreven in opdracht van Albrecht van Voorne († 1287), burggraaf van Zeeland. Velthems naam is ook te verbinden aan de Lancelot-compilatie. Over zijn precieze rol bij de totstandkoming van dit boek, waarvan het tweede deel bewaard bleef als handschrift KB Den Haag 129 A 10, bestaat echter (nog) grote onduidelijkheid. Bron: Wikipedia

Auteur:

Drie kinderen slachtoffer van achtergelaten oorlogsmunitie

Begin september 1944 hadden de Duitse troepen in allerijl de gemeente verlaten voor de oprukkende geallieerden. In hun haast werd veel Duits materieel, waaronder ook munitie, onbeheerd achtergelaten. Vooral op de plaatselijke kinderen, oefende de munitie een bijzonder grote aantrekkingskracht uit. De rampzalige gevolgen hiervan lieten niet lang op zich wachten: behalve het dodelijke ongeval te Nederokkerzeel, deden zich, verspreid over Groot-Kampenhout, meerdere munitieongevallen voor waarvan kinderen het slachtoffer werden. Meer info: http://www.kampenhout.be/heemkring/activiteiten-2014-09-06.php

Auteur:

Classicistische kapel van zandsteen 1734 - O.-L.-Vrouw van Bijstand

Volgens de oude Kronijken van de St. Michiels Abdij van Antwerpen, die hier te Nederokkerzeel een afhankelijkheid bezat, namelijk de "Heerlijkheid van List", heerschte op de parochie, rond de jaren zeventienhonderd in de twintig een "quade ziekte", waarschijnlijk de vreeselijke choleraplaag. De geesel maakte zeer vele slachtoffers in de kom van het dorp; het gehucht "Laer" werd gespaard. Door de aloude volksoverlevering vernamen wij dat door de inwoners van het verder afgelegen gehucht Laer, breede en diepe grachten werden gegraven. De inwoners van het dorp mochten die grenslijn niet overschrijden. Hulp werd echter door de niet-aangetaste bevolking verleend en daartoe werden van de overkant (Laer) levensmiddelen, kleedingstukken, enz., met lange staken den besmetten kant toegestoken. O.L.Vrouw van Bijstand werd vurig aanroepen. Met betrouwen smeekten de "Laerenaren" de machtige Hemelmoeder hun van de verschrikkelijke ziekte te sparen. Wat gebeurde. Vandaar de oprichting dezer thans nog bestaande kapel. De kapel werd gebouwd in het jaar 1734 met witte steen uit de streek en heeft gekost de som van 300 gulden". Twee passende opschriften, chronogrammen genoemd, waarin het jaarcijfer 1734 voorkomt, versieren het gebouwtje. Buiten op het geveltje: MARIA WILT NEDEROCKERZEEL UWEN BIJSTANT GEVEN bron: www.kerknet.be

Auteur:

Meer

Het Torfbroek is het enige bewaard gebleven kalkmoeras van Vlaanderen met verschillende plantensoorten die hier hun laatste overgebleven vindplaats hebben.
Op verschillende plaatsen is nog duidelijk de historische ontwateringsstructuur voor het hooiland te zien.
Dit gebied is absoluut een bezoek waard, zeker in juni, wanneer een zee van orchideeën je begroet De Meerlaan (Nederokkerzeel) kruist de Berggstraat. Aan het einde van de Meerlaan bevindt zich de ingang van het natuurgebied. Voor meer informatie over het natuurreservaat: http://www.natuurpunt.be/zoek.aspx?searchtext=Torfbroek

Auteur:

Keibeek - Torfbroek

In dit klare klaterende beekje groeit fonteinkruid en waterkers. Fonteinkruid (Potamogeton) is een geslacht waterplanten in de fonteinkruidfamilie. De bladeren kunnen op het water drijven of onder het wateroppervlak zweven. De bloemen bevinden zich in groene aartjes die boven het wateroppervlak uit steken. bron: wikipedia

Auteur:

Kerkwegel

Vanop de parkeerplaats bij de kerk gaat het links de Bergstraat af. Even verder slaan we links de Kerkwegel in en volgen die tot op het kruispunt met Fazantendal en de Torfbroeklaan.

Auteur:

Vliegtuigcrash te Berg-Kampenhout

De vliegtuigcrash te Berg-Kampenhout is een vliegtuigongeval in België, dat plaatsvond op 15 februari 1961. In het gehucht Lemmeken, gemeente Berg nabij Kampenhout, stortte omstreeks vijf minuten over tien in de ochtend een Boeing 707 neer. Het betrof Sabena vlucht 548, van New York naar Brussel. Het toestel werd bestuurd door twee ervaren ex-legerpiloten, Louis Lambrechts en Jean Roy.

De Boeing 707-329 met registratie OO-SJB meldt zich aan de verkeerstoren en zet koers richting baan 20. Het toestel trekt vlak voor de landing zijn landingsgestel in en probeert hoogte te winnen. Na drie grillige bochten van 360 graden naar links stort het toestel neer in de wijk Het Lemmeken, in het zuidwesten van de toenmalige gemeente Berg, vlak bij de grens met de gemeente Steenokkerzeel.

Auteur:

De Kampenhoeve

De Kampenhoeve heeft ezeltjes, berggeitjes en kippen.

Meer info:
http://www.toerismevlaamsbrabant.be/sport-ontspanning/sport-recreatie/ezelboerderij-kampenhoeve/index.jsp

Auteur:

Sint-Niklaaskerk

De Sint-Niklaaskerk, met stucwerk van J.C. Hansche en een barokorgel uit 1716 van Carolus Dillens. In de linkse zijbeuk hebben we de rechtstaande arduinen grafsteen van Isabella de Fren, de tweede echtgenote van David Teniers. Ligt nu ook de grote schilder David Teniers in de kerk van Perk begraven? Men weet het niet en men zal het waarschijnlijk ook nooit weten. Want er hangt wel een mysterie rond deze grafsteen. Ten eerste: de plaats voor de naam van de schilder werd opengelaten op de grafsteen van zijn vrouw. Ten tweede: toen men de vloer van de kerk vernieuwde, in 1980, vond men voor het huidige altaar het geraamte van een man die zijn hoofd schuin hield. Men weet dat David Teniers ook het hoofd schuin hield. Tijd voor verdere opzoekingen en identificatie had men blijkbaar niet bij de betrokken diensten, zodat men zich maar gehouden heeft aan het nemen van enkele foto's. Ten derde: de enige plaats die men niet opengelegd heeft is deze onder het altaar van O.L.Vrouw naar analogie van het graf van Rubens, waar ook een altaar met een schilderij boven geplaatst is, zou zich hier misschien het graf van David Teniers kunnen bevinden. Ten vierde: het was ook niet de gewoonte dat men een grafsteen rechtop plaatste, wat wel het geval is met deze van Isabella de Fren. Dit zou er kunnen op wijzen dat de grafsteen verplaatst werd bij het bouwen van het altaar. bron: www.steenokkerzeel.be

Auteur:

Banbrouwerij De Kam

Voormalige banbrouwerj "De Kam". Later gemeentehuis van Perk, gebouwd in 1652 ter plaatse van een reeds in de 15de eeuw vermelde hertogelijke brouwerij; de vroegere woning werd in 1927 ingericht als gemeentehuis en circa 1965-66 uitgebreid met een bijgebouw (achtergevel) van zandsteen (architect Roelants); de schuur werd ingericht als woning en de bijgebouwen verbouwd tot klaslokalen.

Auteur:

Schuur 2de helft 18de eeuw

Voormalige schuur (2de helft 18de eeuw), die behoorde tot een hoeve, waarvan het boerenhuis aan de Tervuursesteenweg verbouwd werd evenals het bijgebouw aan de Lutgardisstraat, met een breukstenen muurpand in de zijgevel.

Auteur:

Hoeve Drie Torens

"Drietorenhof", dat in 1663 werd aangekocht door David Teniers. Oorspronkelijk "Hoenenhove" genoemd maar sedert 1592 reeds "Drye torrens", een aanhorigheid van het Steen te Elewijt. Afbeeldingen uit de 17de eeuw tonen een complex kasteel en een poortpaviljoen. Een zicht van 1830 toont hetzelfde poortgebouw, een boerenhuis en een dienstgebouw ertegenover. Heden zijn overgebleven: de sporen van de ringgracht (straatkant), twee vierkante hekpijlers van zandsteen, een deel van de breukstenen omheiningsmuur met het op de oude voorstellingen afgebeelde poortgebouw (veldzijde), het voormalige boerenhuis (heden koestal) en een langsschuur.

Auteur:

Nieuwe woningen gebouwd op ruïne

Nieuwe woningen gebouwd op de ruïne van de windmolen Bals. De huidige straat noemt de Windmolenstraat, en een grasplein ertegenover herinnert aan het vroeger landschappelijk karakter van Peutie: http://www.molenechos.org/images/vbrabant/vilvoorde_vdb20.jpg De windmolen stond op de plaats van het linkse gebouw met de hoge verticale ramen. Zie ook: http://www.molenechos.org/verdwenen/molen.php?AdvSearch=3420

Auteur:

Het Brabantse Trekpaard

Op het einde van de laan bevindt zich het beeld van "het Brabants trekpaard" van Koen Van Daele uit 1993. Het Brabantse trekpaard is niet alleen een symbool van Vlaams-Brabant, maar zeker ook van Vilvoorde, dat zijn naam als "Pjeirefrettersstad" hierin herkent. Paarden speelden al heel lang een bijzondere rol in Vilvoorde. Paardenkoopmannen en -kwekers ontmoetten elkaar in Vilvoorde en verhandelden hun waar. Aan toevoer van vers kwaliteitsvlees was er dus nooit gebrek. Reeds in het begin van deze eeuw was het een geliefkoosde vrijetijdsbesteding van de ietwat rijkere stadsmensen om zich per boot het kanaal te laten afvaren of om per trein een ritje te maken tot in het Domein Drie Fonteinen. Onveranderlijk werd er dan te Vilvoorde paardenvlees gegeten, zowel in de luxerestaurants als in de gewone herberg.
Vilvoorde kan bogen op een 150-jarige traditie van jaarmarkten. De eerste jaarmarkt werd in 1853 georganiseerd, een "foor bedoeld als een groote markt voor aan- en verkoop". Met het organiseren van wedstrijden wenste het bestuur het ontwikkelen en verbeteren van rassen te stimuleren. Ook nu levert de stad jaarlijks een grote inspanning om de jaarmarkt aantrekkelijk te organiseren. De wedstrijden omvatten individuele reeksen voor paarden van het Belgisch trekras (de grootste en indrukwekkendste attractie van de jaarmarkt), sport- en halfbloedpaarden en shetland pony's. Hiernaast vinden we ook de runderen van het Belgisch witblauw ras, allerhande pluimvee, konijnen, varkens, schapen en geiten.

Auteur:

Beeld Onze-Lieve-Vrouw-Van-Troost

Achter het altaar in het koor bevindt zich een het beeld van Onze-Lieve-Vrouw-Van-Troost uit de 13de eeuw. Het beeld werd door talloze bedevaarders vereerd werd om zijn miraculeuze eigenschappen. Het werd waarschijnlijk geschonken door Sofia van Th³ringen, echtgenote van Hendrik II van Brabant.

Auteur:

Treurwilgen

Naast de vijver liggen drie afleggers van treurwillen. Ooit waren dit misschien takken van dezelfde boom... Ze dateren in elk geval allemaal uit het einde van de 19e eeuw en zijn bijgevolg meer dan 125 jaar oud. 'Afleggers' zijn twijgen van een boom of struik, die de grond raken en daar wortel schieten. Soms gaat de fysieke band met de 'moederplant' verloren en dan lijkt het wel een nieuwe boom. Sommige soorten kunnen op deze manier (vegetatief) vermeerderd worden. Een buigzame twijg wordt dan ingegraven. Eens hij wortels heeft gevormd, knipt men de band met de moederplant door. Wilgen en populieren behoren tot de familie van de wilgachtigen. Wilgen zijn zeer variabel van vorm: van kruipwilgen in de duinen tot grote kaarsrechte schietwilgen in ooibossen. De bladeren zijn meestal lang en smal. Van oudsher worden wilgen als knotwilg of hakhout in het landschap geplant. Percelen afzomen met wilgenhakhout is een gewoonte die al minstens 2.300 jaar bestaat. De buigzame twijgen van de wilg worden vaak gebruikt voor allerlei vlechtwerk: tuinafrastering, visfuiken, manden, matten voor oeverversteviging, ... De bladeren en de bast deden ook dienst als veevoer. Maar niet alleen het vee is gebaat bij wilgenbast. Hippocrates wist het al: kauwen van wilgenbast werkt koortswerend en pijnstillend. Wilgenbast bevat namelijk salicylzuur, nauw verwant met acetylsalicylzuur, wat we beter kennen onder zijn commerciële naam: aspirine.

Auteur:

poorttoren Monnikhof

Wist je dat Vilvoorde de eerste Vlaamse stad was met stromend water?
De oude zandstenen poorttoren aan de NowÚlei 37 gaf toegang tot het Monnikhof.Deze hoeve was ooit cijnshoeve en refuge van de abdij Ter Kameren.
De poorttoren geeft momenteel toegang tot de geplaveide binnenkoer, waarrond zich nog een aantal van de oude gebouwen uit de 18de eeuw bevinden.
In de tuin (niet toegankelijk) zou zich nog het deksel van de waterput bevinden die in 1888 aangeboord werd door de brouwer J.-B. NowÚ. Die had zich hier gevestigd omwille van de uitstekende kwaliteit van het grondwater. De artesische put had een waterdebiet van 500m¦ per dag. Het gemeentebestuur sloot een overeenkomst met NowÚ om het water van deze put aan te wenden voor stadsgebruik.

Auteur:

Boerenpaard Rik Poot (2001) op het Heldenplein tegenover de O.-L.-V.-van-Goede-Hoop-Kerk

Boerenpaard Rik Poot (2001) op het Heldenplein tegenover de O.-L.-V.-van-Goede-Hoop-Kerk (Kunstwerk verlicht in de kerstperiode).

Auteur:

Onze-Lieve-Vrouwekerk

In de 14de eeuw werd begonnen met de bouw van de kerk, ontworpen in gotische stijl door bouwmeester Adam Gherijs. De bestaande Romaanse dorpskerk werd vervangen door een grote, nieuwe kerk. In de daaropvolgende eeuwen werd er steeds verder gebouwd aan deze toch wel imposante kerk.
Na een instorting van de gewelven enkele jaren geleden, werd begonnen met vrij ingrijpende restauratiewerken. De kerk ziet er weer prachtig uit en is sinds 1996 opnieuw voor het publiek toegankelijk.
In de kerk bevinden zich ook een aantal schilderijen uit de 17de en 18de eeuw en talrijke oude grafstenen.
Een opmerkelijke grafsteen is deze van ridder Philips van Dongelberghe. Hij was lange tijd meier van Vilvoorde en stierf in 1645. Deze grafsteen is een typevoorbeeld van het ultra-realisme in de Renaissance. De grafsteen symboliseert de vergankelijkheid van de aardse grootheid en rijkdom.

Auteur:

De kijk-uit

De kijk-uit is een van de meest merkwaardige beschermde gebouwen in het centrum van Vilvoorde. Momenteel is het restaurant De Kijk-Uit er gevestigd. Vermoedelijk gaat dit huis terug tot de 15de of 16de eeuw. Het gebouw is gekenmerkt door een overheersende Spaanse stijl. Wat de eigenlijke bestemming van de kijk-uit precies was, blijft een mysterie. Sommige bronnen beweren dat het lange tijd eigendom was van het voldersambacht, die er een volmolen uitbaatten. Anderen menen dat het gebouw, na het verdwijnen van het kasteel van Vilvoorde, fungeerde als uitkijktoren. Het lag immers op een vrij strategisch punt. Nog anderen denken dat de kijk-uit oorspronkelijk de slotkapel van het kasteel van Vilvoorde is geweest of de kapel van het nabijgelegen predikherenklooster.

Auteur: