Edegem - Boechout Rivierenhof Koude Beekvallei 33

St-Bavo

De eerste akte ivm Sint Bavo kerk van Boechoutdie die teruggevonden is, komt uit 974, waarin Keizer Otto II (Duitsland) de St Bavo kerk van Boechout terugschenkt aan de St Baafsabdij van Gent, nadat de monikken deze hadden verloren door hun vlucht voor de Noormannen, rond het midden van de 9e eeuw. In de 16e eeuw werd de kerk driemaal zwaar geteisterd. In 1897 wordt de kerk afgebroken, met behoud van enkele delen, en vergroot terug opgebouwd naar plannen van Eugeen Gife, provinciaal architect te Antwerpen. Het hoogkoor in witte steen zou van 1502 dateren; De kruisbeuk, in baksteen met speklagen in witte steen, dateert uit 1639. Van het oude meubilair blijven enkel de preekstoel met smeedijzeren trapleuning, de vier bichtstoelen, het doopvont en het kleine St.Bavobeeld op de middenpijler van de grote poort over. Inbegrepen het kruis is de toren 50,5 meter hoog. Langs de zuidzijde staat sinds 1985 een nieuw gedenkmonument van de hand van Vic Gentils, ter blijvende herinnering aan een groot Boechoutenaar, Jan Frans Willems. Het koor van de kerk, met het grafmonument "van Colen" werd reeds in 1936 geclasseerd. De dwarsbeuk en kerkhof werden beschermd in 1976. Het volledig gebouw werd beschermd als monument, om zijn historische waarde in 1996. Schip en toren heropgebouwd in 1897-98. - Provinciaal architect: Lodewijk gife. In de loop der eeuwen is de kerk tot driemaal toe afgebrand en meermaals geplunderd, afgebroken, heropgebouwd, vernieuwd, vergroot. Enkel het hoogkoor, in witte steen, is een overblijfsel van de oude kerk (begin 16e eeuw). Beschermd in 1936- De kruisbeuk, in baksteen met speklagen in witte steen, dateert uit 1639. Dwarsbeuk en kerkhof beschermd in 1976- Volledig gebouw beschermd als monument, om zijn historische waarde in 1996.

Auteur: Leo.Benneke
Meer informatie

Station Hove

Tot in 1889 had Hove geen station. In 1892 werd een wachtzaal gemaakt in een oude spoorwegwagen zonder wielen. Op 01/10 1898 werd een eerste stenen gebouwtje geopend. In 1932 werd de spoorweg uitgegegraven, omdat de lijn 25 geëlectrificeerd werd kwamen er 2 dubbele sporen en een nieuw stationsgebouw aan de overzijde. De huidige spoorwegbrug verving de bareel. Het stationsgebouw is nu gesloten en doet dienst als café.

Het stationsgebouw is gebouwd op het niveau van het perron, 1 niveau onder het stationsplein. De stationschef had via het stationsplein toegang tot zijn dienstwoning. De reizigers konden via een trap naast het gebouw afdalen naar het perron. De voor de treindienst bestemde lokalen waren via het perron bereikbaar.


Auteur: Wikipedia
Meer informatie

Wijnegem Shop Eat Enjoy

Wijnegem Shop Eat Enjoy, voorheen Wijnegem Shopping Center, is een Belgisch winkelcentrum in Wijnegem aan de rand van de stad Antwerpen. Het is gebouwd op de plaats waar vroeger Fort 1 stond, het eerste fort van de Brialmontomwalling. In het winkelcentrum bevinden zich 250 winkels met een totale winkeloppervlakte van 61.913 m². Sinds september 2018 heeft het shoppingcenter de naam Wijnegem Shop Eat Enjoy gekregen.

Het winkelcentrum werd gebouwd in verschillende fasen: in 1993 werd de eerste fase voltooid met een winkeloppervlakte van ruim 32.000 m² en in 1997 volgde de tweede fase met nog eens 25.000 m² winkeloppervlakte. Een derde fase kwam er in 2013. Het Wijnegem Shopping Center opende op 11 maart 1993 en draaide aanvankelijk rond de Sarma-Star-hypermarkt.

Auteur: Wikipedia
Meer informatie

Brongebied Koude Beek

Het brongebied van de Koude Beek ligt in de gemeente Hove. Oorspronkelijk ontsprong de beek aan de kerk van Hove, maar in de loop van de tijd is het brongebied een 100-tal meter verschoven naar de nabijheid van het kasteeldomein Fruithout. Dit openruimtegebied, dat uit akkers en grasland bestond, werd in 2017 omgevormd tot een landschapspark. Een project waarvoor de gemeenten Hove en Boechout, vzw Kempens Landschap en de provincie Antwerpen hun krachten bundelden. Er werd ondermeer een grote amfibieënpoel aangelegd, de Koude Beek kreeg een nieuwe meanderende loop en er werd plaats gemaakt voor wandel- en fietspaden. Veel bomen en struiken werden aangeplant en voor de kinderen wordt er nog een grote speelheuvel ingericht. De Koude Beek krijgt door de inrichting meer ruimte waardoor het risico op wateroverlast stroomopwaarts afneemt.

Auteur: Veleau | Fietsen langs water
Meer informatie

Herentalse Vaart

Het Schijn is niet het enige waterelement in het landschap. Er zijn ook talrijke poelen en vijvers, en nog meer zuidelijk is ook een restant van de Herentalse Vaart terug te vinden. Dit is een kanaal dat in 1490 werd gegraven als een aftakking van het Groot Schijn. De Herentalse Vaart stroomde vanaf Wommelgem naar de toenmalige stadskern van Antwerpen. De aanleg was nodig om voldoende zoet water in de oude stad te krijgen. In 1930 werd het grootste deel van de vaart overwelfd en een stuk afgesloten. Vandaag is de vaart helemaal afgekoppeld van het Schijn. Het stukje Vaart in het Rivierenhof is een laatste restant en werd beschermd omwille van de historische waarde. De Herentalse Vaart ligt tegen het talud van de autosnelweg E34/E313 die aan de zuidelijke kant het Rivierenhof afschermt.

Auteur: Groenplan Stad Antwerpen
Meer informatie

Ruggeveld

Ten noorden van het Groot Schijn zijn langs de Ruggeveldlaan heel wat recreatieve activiteiten en een begraafplaats ingeplant. Ook dit gebied maakt deel uit van het masterplan 'park Groot Schijn'. In een recent verleden werd langs deze beek een speelbos geopend. In de toekomst zal de recreatiecluster nog verder verbeterd worden.

Auteur: Groenplan Stad Antwerpen
Meer informatie

Rivierenhof Flora

Het Rivierenhof was ooit een privaat kasteelgebied, maar sinds 1921 is het een provinciaal domein. Het gebied heeft vandaag niet alleen een historische waarde, ook de natuur geeft het een bijzondere rijkdom. De moerassige zone rond het Groot Schijn, de graslanden, loofbossen en statige lanen bieden een grote variatie aan habitats voor heel wat soorten. In het park zijn ook veel boomsoorten aangeplant omwille van hun decoratieve verschijning. Veel van deze bomen zijn echter niet inheems en horen in principe niet in het landschap thuis. Voorbeelden zijn o.a. de atlasceder, de moeraseik, de tulpenboom en de mammoetboom. Ze geven het gebied wel een educatieve functie: bezoekers vinden er plantensoorten die ze hier anders nooit zouden aantreffen.

Auteur: Groenplan Stad Antwerpen
Meer informatie

Groot Schijn

Het Groot Schijn is voor Antwerpen een belangrijke rivier. Voor ze de stad binnenstroomt, komen er heel wat zijbeken in terecht. Het Rivierenhof is het laatste stuk waar het Groot Schijn nog een min of meer natuurlijk traject volgt. Vanaf de wijk Ten Eeckhove, nabij de Ring, verdwijnt de beek ondergronds. Vroeger stroomde ze dan in kokers in noordelijke richting, maar de rivier werd aangesloten op het Lobroekdok en Albertkanaal met een pompgemaal. Ter hoogte van het Rivierenhof stroomt de beek op een overgang tussen leem- en zandgronden. De natte zandvlakten, in combinatie met de parkinrichting, zijn het leefgebied voor soorten die op de grens tussen open en beboste zones voorkomen zoals look-zonder-look en het oranjetipje. Dit laatste is een vlinder die zijn eitjes legt op pinksterbloem. Wat betreft vegetatie zijn bijzondere soorten o.a. knolsteenbreek, pijptorkruid en reuzezwenkgras.

Auteur: Groenplan Stad Antwerpen
Meer informatie

Beekherstel Diepenbeek

In de loop van 2021 voert de provincie Antwerpen hier werken uit aan de Diepenbeek. Kempens Landschap vzw stelt daarvoor gronden ter beschikking. De beek krijgt een nieuwe meanderende loop tussen het Vremdervoetpad en de Corluylei. Het terrein krijgt ook een ecologische inrichting. Zo komt ook hier meer ruimte voor water en voor natuur.

De werken gingen normaal reeds in het najaar van 2018 van start gaan, maar het project liep vertraging op. Bij terreinwerken van deze omvang moet steeds een archeologisch onderzoek uitgevoerd worden. Daaruit bleek dat er hier een volledig middeleeuws dorp onder de grond steekt! Het ontwerp moest daarom helemaal omgegooid worden. Daarna kreeg de omgevingsvergunningsaanvraag dan weer een negatief advies. Niets waar we niet aan tegemoet kunnen komen, maar helaas wel weer wat vertraging. 

Villa Les Clématites

Bart Peeters: "Hier in villa Les Clématites is destijds het Sfinksfestival ontstaan. Van '75 tot '80 werd hier het grootste folkfestival van Europa georganiseerd, na dat van Cambridge. The Chieftains, Dan Ar Braz, Bert Jansch, Pentangle, Martin Carthy,... al die mythische figuren heb ik hier zien spelen. Daardoor ontstond een misvatting in mijn hoofd: ik dacht dat muziek per definitie folkmuziek was. En als het dan toch moest rocken, kon je terecht bij Fairport Convention, de eerste folkrockgroep. Begin jaren tachtig vervelde Sfinks tot een wereldmuziekfestival, en kwamen grote namen als Nusrat Fateh Ali Khan, Ruben Blades, Queen Ida en Baaba Maal. Eens het een wereldmuziekfestival werd, moesten de organisatoren ook extra instrumenten bij elkaar zoeken, want de meeste van die artiesten waren al lang blij dat ze hun wasbord konden meebrengen uit Louisiana. Er woonde destijds maar één drummer in Boechout, en dus mocht ik mijn drumstel uitlenen. Daardoor kon ik verbroederen met die fantastische drummers. Maar ook dan heb ik jarenlang gedacht dat muziek een combinatie is van folk en wereldmuziek. Laat dat nu ongeveer zijn wat ik nu doe. Het Sfinksfestival heeft -kortom- een enorme invloed gehad op mijn eigen muzikale ontwikkeling."

Bessemgebied

Bart Peeters: "Het Bessemgebied is het terrein waar tegenwoordig het Sfinksfestival wordt georganiseerd. De laatste jaren mag ik hier met mijn groepke regelmatig top of the bill zijn. Een jaar of zes geleden had je hier zowel Youssou N' Dour, de Buena Vista Social Club, Kid Creole & The Coconuts én Bart Peeters met de Ideale Mannen. Ik woon hier op nog geen kilometer vandaan, dus ik ben toen samen met de rest van ons huishouden gewoon met de fiets gekomen. Tot op het podium zelfs, want dat mocht toen nog. Wat zou ik hier parking liggen zoeken? Meer thuismatch kan het niet worden. Maar wat ik totaal onderschat had: organisatoren van wereldmuziekfestivals uit andere landen komen hier ook op bezoek. Zo zijn we ooit nog in Marokko op het Timitar festival terecht gekomen. Die organisatoren hadden ons op Sfinks gezien en dachten: als het hier lukt zal het bij die Berbers in Agadir ook wel aanslaan. En dat was inderdaad het geval. Er vallen sindsdien regelmatig uitnodigingen vanuit het buitenland in de bus. Onlangs weer uit Vilnius. Op de vraag om in Zuid-Korea te komen spelen zijn we dan weer niet ingegaan. Daar wist ik op dat moment enkel van dat het naast Noord-Korea lag. Dat leek me toch wat te riskant. Eén druk op een knop en niet alleen je festivalpodium ontploft, maar ook de rest van het land."

Spokenhof

Op hoek met Spokenhofstraat gelegen woning in traditionele bak- en zandsteenstijl (nok parallel aan de straat), uit het eerste kwart van de 17de eeuw. Inplanting binnen rechthoekig omgracht (waarover bakstenen brug) en omhaagd domein. De benaming Spokenhof is blijkbaar een vervorming van Sompekenhof. Spokenhof stond op grondgebied moederhofstad Scille, terwijl de tegenoverliggende hoeve Capenbergh op grondgebied moederhofstad Sombeke stond. Deze moederhofsteden werden reeds vermeld in 1362. In 1595 vermeld als speelhuis met hoeve, zogenaamd "Capenbergh". Volgens Schobbens zou het de resten vormen van het feodaal kasteel van de familie Sombeke, waarvoor echter geen bewijs gevonden werd. In 1556 (?) kwamen de twee moederhofsteden aan dezelfde eigenaar en bleven dus beiden afhankelijk van cijnshof van Sombeke (afhankelijk van Sint-Baafsabdij, Gent) en van de heer van Boechout. De datering 1610 (muuranker verplaatst naar oostelijke zijgevel van aanbouwsel) laat vermoeden dat Capenbergh gebouwd werd door G. Fredericx die het hof kocht in 1598. Het wapenschild (dakvenster) verwijst naar ridder Albert Roose (1676-1707). Vanaf 1707 tot de tweede helft van de 19de eeuw in bezit van de familie de Labistrate, vandaar de benaming Labistratenhof in de 19de eeuw. Door huidige eigenaar na 1963 gerestaureerd en verbouwd (voornamelijk aanbouwsel).

Auteur: Onroerend erfgoed Vlaanderen
Meer informatie

Schranshoeve

Omwalde hoeve met losstaande bestanddelen, in kern opklimmend tot de 17de eeuw (?) en aangepast in de 19de eeuw; gelegen ten noorden van de Herentalsebaan en ten westen van de dorpskern.

Auteur: Onroerend erfgoed Vlaanderen
Meer informatie

Moffenhoeve

Boerderij met parallelle losstaande bestanddelen. Woonhuis ten oosten: acht traveeën onder afgewolfd zadeldak (Vlaamse pannen, nok parallel aan de straat), opklimmend tot de eerste helft van de 19de eeuw.

Auteur: Onroerend erfgoed Vlaanderen
Meer informatie

Provinciaal Groendomein Rivierenhof

Het Rivierenhof, net buiten het centrum van Antwerpen, is één van die zalige plaatsen waar je nog rustig kunt wandelen, cultuur beleven, ravotten of sporten in het groen.

In 1514 is er reeds sprake van een landgoed "Ter Rivieren" nabij de Grote Schijn. In de 17de en 18de eeuw was het eigendom van de Antwerpse Jezuiten. In 1773 wordt de orde opgeheven en de bankier J.B. Cogels laat het kloostergebouw ombouwen tot zomerverblijf. Het is niemand minder dan de hofarchitect van Lodewijk de XVI die het ontwerp zal maken.

Vandaag kan je rustig iets drinken op het terras.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Schranshoeve

Het Provinciaal Educatief Centrum de Schranshoeve ligt aan de rand van de stad Antwerpen. Ze bestaat uit de kinderboerderij, de schranshoeve, een schuur, een oud bakhuis en het sprookjeshuis. Alle gebouwen liggen verspreid in het Rivierenhof in Deurne.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Politiemuseum

Het politiemuseum is ondergebracht in Fort 2. Het bezit een unieke collectie over de Antwerpse gemeentepolitie vanaf 1861. Misschien lijken of zijn niet alle voorwerpen even waardevol, maar door hun authenticiteit en rijk verleden zijn ze dat met de jaren wél geworden.

De beschikbare ruimte is veel te klein voor de volledige verzameling. Het grootste deel werd dan ook ondergebracht in kelders en magazijnen en de museumbezoeker krijgt eigenlijk slechts "het topje van de ijsberg" te zien.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Fort 2

Fort 2 is goed bewaard gebleven omdat het niet overwoekerd werd door spontane beplanting, zoals bij de andere forten van de Brialmontversterking.

Het jonge België kiest in 1859 voor een verdedigingstrategie met een Nationaal Reduit : een vesting die als centraal punt voor de landsverdediging dient en als verschanst kamp voor het hele veldleger. Antwerpen wordt door de regering om politieke, militaire en economische redenen uitgekozen tot Nationaal Reduit van België. Deze versterking bestaat uit elf forten en vijftien stadspoorten, die als een hoekige krans omheen Antwerpen liggen.

In een dergelijk Brialmontfort huist een vestingsbatterij. In 1870 bestaat de vestingbatterij op oorlogsvoet uit zes officieren, elf onderofficieren, veertien brigadiers en honderd eenenveertig kannoniers. Het grootste deel van de originele structuur van Fort 2 is bewaard gebleven, daarom werd het in 1996 beschermd als monument. Een dergelijk fort had slechts één ingang langs de kant van de stad. Het fort heeft een droge gracht die tot doel had het binnenfort te verdedigen. Het gelijkvloers werd oorspronkelijk gebruikt als opslagruimte, wapenplaatsen, bakkerij, enz. Boven waren de slaapzalen van de manschappen.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Herberg De Valk

In de nacht van 25 op 26 augustus 1830 barstte te Brussel een opstand los na de vertoning van 'De Stomme van Portici' in de Muntschouwburg. Twee maanden later werd in Borsbeek de eerste Belgische gemeenteraad verkozen. De gouverneur verbrak echter die verkiezing omdat die nogal woelig was geweest. Na een nieuwe verkiezing in maart 1831 werd Van Tichelen burgemeester. Daar de verkozenen nog geen raadshuis hadden, vergaderden ze de volgende dag 'in de herberg van de kinderen De Vos' om er een secretaris te verkiezen.

In het gemeenteverslag van september 1842 staat vermeld dat de gemeente een lokaal in huur had in De Valk bij Joannes Baptiste Verbiest, landbouwer, en dat het door de gemeente was gehuurd om te dienen voor het verrichten van de zaken van de gemeente en het bewaren van de archieven. Vanaf 1 januari 1843 zal het lokaal geheel en uitsluitend door het gemeentebestuur worden gebruikt mits de huur van 35 frank. Het was dus een eerste stap naar een eigen 'gemeentehuis'. Niet ver van hier ligt Fort 3.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Fort 3

Fort 3 heeft betere tijden gekend. Het wordt nu voornamelijk gebruikt als magazijn en recreatie gebied. De Zoomweg rond het Fort, die we zullen volgen, geeft een beeld van de 35 ha grondoppervlakte welke elk fort bezat. Op een schilderij van 1863 zien we dat Fort 3 het enige fort is, dat gebouwd werd naar het originele concept van Brialmont.

Tot WO I bedroeg de bezetting van een doorsnee fort ongeveer 7 à 800 man, en bij de mobilisatie kon dit opgedreven worden tot 2000 soldaten.
Tijdens WO II werd Fort 3 ingenomen door de Duitse bezetter die op dit domein de machinegeweren van de vliegtuigen afstelde. De Duitsers hadden hun vliegtuigfabriek 'Erla Werken' immers ondergebracht in de Antwerpse Minervafabriek. Om vanuit Antwerpen te kunnen opstijgen legden ze ook de eerste echte betonnen startbaan op het vliegveld van Deurne. In 1944 zal het fort door V2 vliegende bommen zwaar worden beschadigd.

Het domein doet nu dienst als een ontspanningsruimte voor vele inwoners van Borsbeek, het 32 ha grote domein leent zich uitstekend voor wandelingen in deels ongerepte natuur.
Het wilde aspect van het groen hier en daar is een bewust gemaakte keuze, om het behoud en herstel van natuurlijke biotopen te bevorderen. Bovenal is het ganse fort een groene long voor de ganse omgeving en een perfecte barrière tegen de nog steeds uitdijende stad. Het hoofdfrontgebouw en de capponières, samen met de fortgracht en een perceel buiten de gracht zijn in beheer door Natuurpunt vzw.
De gebouwen zijn van belang als overwinteringsplaats voor ongeveer 150 vleermuizen.

Auteur: Brackie
Meer informatie

Jef Van Hoof herdenkingsmonument

Collage ter nagedachtenis van Jef Van Hoof op het Jef Van Hoofplein aan de ingang van de gemeentelijke bibliotheek.
Het werd op 12.06.1960 door de Vlaamse Toeristenbond, in samenwerking met het gemeentebestuur, opgericht. De Boechoutse architect Armand Segers tekende het algemeen ontwerp, beeldhouwer Staf Van Sintjan en kunstschilder George Van Raemdonck, beide ook Boechoutenaren, maakten de plaket. Beeldhouwer Albert Poels beitelde het grootse verzonken relief, waarin hij de synthese van het werk van de meester maakte.

Jef van Hoof was componist en dirigent. Geboren op 8 mei 1886 in Antwerpen. Vanaf 1926 woonde hij op het Labistraten- of Spokenhof in Boechout. In 1933 was hij mede-oprichter van het Vlaams Nationaal Zangfeest. Hij overleed in 1959.

Zijn strijdlied Groeninghe, op tekst van Guido Gezelle, werd in 1909 bekroond door het Algemeen Nederlands Verbond en met de cantate Tycho Brahe behaalde hij in 1911 de tweede Prijs van Rome. In 1916 werd hij organist aan de Antwerpse St.-Michielskerk en in 1925 harmonieleraar aan de Beiaardschool in Mechelen. Andere bekroningen volgden, zoals de Prijs van de Provincie Antwerpen voor zijn Eerste symfonie in A (1957) en de Compositieprijs Lodewijk Mortelmans (1958). Vanaf 1936 doceerde hij aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium in Antwerpen, waarvan hij van 1942 tot 1944 directeur was.

Auteur: Leo.Benneke
Meer informatie

Heuvelhof

Boechout is met het "Heuvelhof" aan zijn vierde gemeentehuis.

De huidige thuis van het gemeentebestuur is een relatief jong kasteel en heeft daardoor slechts een korte historie.

Kort na de aankoop in 1872 van meerdere aaneengelegen percelen door François Julien Waterkeyn, beheerder van maatschappijen te Antwerpen, werd het oude hoevetje ter plaatse afgebroken om ruimte te maken voor een herenhuis aan de Heuvelstraat.

Wellicht waren de bewoners niet tevreden gezien begin van deze eeuw het gebouw reeds werd afgebroken en er een nieuw werd opgetrokken, "de Heuvel" genaamd..
Opnieuw was het geen lang leven toebedeeld. Begin oktober 1914 werd het door toedoen van de Duitsers in de as gelegd.
Acht jaar lang bleef als ruïne liggen als een droevig symbool van vier jaren oorlog.

Tussen 1922 en 1924 groeide het "Heuvelhof" naar plannen van architect J.B. Van Boechout uit Lier. Het nieuwe kasteel werd opgetrokken in de stijl neo-Lodewijk XVI, een rechthoekig gebouw van twee bouwlagen, bezet met natuursteen.
In vergelijking met het vroegere gebouw werd het mansardedak aangepast en is enigszins voorzien van "oeils-de-boeuf".
De guirlandes en de florale decoratie in de vorm van ovale en ronde lauwerkransen van laurier met vrucht, zijn in het ganse gebouw te vinden en uitgewerkt in ijzer, steen en hout. De langslopende cannelures in de zuilen en de kolommen geven het een slanker uitzicht.

De benaming "Heuvelhof" vindt zijn oorsprong in de straatnaam (Heuvelstraat) waaraan het gelegen is en zeker niet omgekeerd.

Mede dankzij het gebruik van moderne materialen is de brandschade van 16 januari 1960, die toch nog aanzienlijk was, beperkt gebleven tot de bovenste verdieping.

De laatste eigenaar, Joseph Waterkeyn, overleed thuis op 18 juni 1963 op 98-jarige leeftijd.. In 1966 werd het kasteel en een gedeelte van het park door de erfgenamen verkocht aan het gemeentebestuur.

In juni 1973 werd het gebouw in gebruik genomen door de administratie, de plechtige inhuldiging als gemeentehuis vond plaats in oktober 1973.

Naast het kasteel, in de hoek met de Heuvelstraat en tegen de Selbstraat, vervolledigden koetshuis, paardenstallen, kapel, hoge ronde duiventoren en pittoreske arcaden het geheel. Deze bijgebouwen gaven het complex een waardig en statig uitzicht.
Spijtig genoeg werd het grootste gedeelte afgebroken in augustus 1973, met uitzondering van de remise.
Deze laatste werd in 1992 volledig gerenoveerd en op 13 maart 1993 plechtig in gebruik genomen door de gemeentelijke politie.

Auteur: Leo.Benneke
Meer informatie

Kasteel Cantecroy

Wist je dat Albert Einstein, op de vlucht voor het antisemitisme in nazi-Duitsland, in Kasteel Cantecroy verbleef in afwachting van een visum voor de Verenigde Staten.

Appelkanthof

Vang een glimp op van het Appelkanthof te midden van Boechout. Dit landhuis werd in 1875 gebouwd. Op het domein staat ook een koetshuis en een hovenierswoning. Het Appelkanthof is privé eigendom maar het is heerlijk wandelen door de dreef die de enorme tuin begrenst.

Auteur: Toerisme Provincie Antwerpen
Meer informatie

Sint Jacobskerk

In onze mooie gotische kerk van Sint-Jacobus-de-Meerdere met een koor uit de 15de eeuw bevinden zich een aantal grafschriften toebehorende aan Borsbeekse notabelen zoals leden van de families Werbrouck, Carpentier, de Wael enz. Voor de laatste restauratie van de kerk bevond er zich ook een obiit, een rouwbord. Een obiit, is een ruitvormig schilderij van ca. 1 m bij 1 m, op paneel of doek, waarop het wapen van de overledene is geschilderd met vermelding van de overlijdensdatum. Tijdens de kerkelijke rouwdienst werd dit rouwbord voor de katafalk geplaatst en na de ceremonie, tegen betaling aan de clerus, opgehangen aan de kerkmuur, dikwijls in het hoogkoor.

Auteur: Toerisme Provincie Antwerpen
Meer informatie