day 07 Terneuzen - Lier

Canisvlietsche kreek

De Canisvlietse Kreek is een voormalige getijdenkreek met vlakke oevers met vochtige graslanden en rietlanden. De kreek is een zwak brakke kreekrestant van 13,7 ha open water, gelegen langs het Kanaal van Gent naar Terneuzen en de Belgische grens. Vóór 1962 was de kreek een onderdeel van een groter krekenstelsel waarvan ook o.a. de huidige Molenkreek bij Westdorpe deel uitmaakte. De gronden van de polders waren laag gelegen en daardoor nat; de natuurwaarde was groot. Bij de kanaalverbreding van 1962 hebben de kreken hun huidige vorm gekregen, d.w.z. de omliggende gronden werden opgespoten met baggerspecie en een gedeelte van de toenmalige kreek werd gedempt waardoor de Canisvlietse kreek geïsoleerd werd van de Molenkreek. Alleen in de directe omgeving van de Canisvlietse kreek resteerde nog enige natuurwaarden.

Auteur:

Canisvliet

Canisvliet is een poldergebied en natuurreservaat bij Westdorpe in de Nederlandse gemeente Terneuzen . Het totale gebied is 450 hectare groot. Hiervan is het natuurontwikkelingsbied 100 hectare. Het gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer.
Het gebied was ooit een zijarm van de Honte. Na de sluiting van de Graaf Jansdijk en de Sasdijk kon het deels worden drooggelegd, waarbij de Canisvliet binnenpolder en de Canisvliet buitenpolder ontstonden, beide ten oosten van het huidige terrein. Het huidige natuurterrein bleef onbewoond landbouwgebied, met brak water. Begin jaren zestig vond een ruilverkaveling plaats. De ornitholoog Johan van den Steen uit Sas van Gent wist te verhinderen dat het gebied werd opgespoten met grond die vrijkwam bij de verbreding van het Kanaal van Gent naar Terneuzen.

Auteur:

Vierschaar

De Vierschaar van Wachtebeke is een oude vierschaar in de dorpskern van Wachtebeke. Ze werd gebouwd rond het jaar 1600 in Vlaamse renaissance-stijl en in 2009 gerestaureerd. Het gebouw is een beschermd monument sinds 1943. Het is het oudste bewaarde burgerlijk gebouw van het Meetjesland.
Wachtebeke en Sint-Kruis-Winkel maakten deel uit van het ambacht Assenede, en moesten voor rechtspraak dus naar Assenede reizen. Dit was een tocht van meerdere mijlen door een bosrijk en gevaarlijk gebied. Daarbij vormde de net aangelegde Sassevaart een extra hindernis op deze tocht, temeer omdat beide oevers van deze vaart onder de jurisdictie van Gent stonden. Er was dus niet alleen een fysische, maar ook een juridische hinderpaal bij opgeworpen.

Auteur:

Sint Catharinakerk te Wachtebeke

Algemeen wordt aangenomen dat Willibrord (658-739), of zeker zijn volgelingen, de eerste geloofspredikers waren in de "Vier Ambachten". In 1108 telden de "Vier Ambachten" slechts drie parochies: Assenede, Boekhoute, Axel; Hulst had toen een hulpkerk. De kerken uit die parochies werden toegewijd aan het H. Kruis. Uit Assenede ontstond o.a. Wachtebeke. Tot in de eerste helft van de 16de eeuw was de kerk van Assenede de hoofdkerk; Wachtebeke betaalde een jaargeld aan de pastorie van Assenede. Wanneer juist de kerk van Wachtebeke werd gesticht, is niet gekend, doch zonder twijfel was het na 1199. Er was immers geen sprake van een kerk te Wachtebeke toen de bisschop van Utrecht, Dirk II, in 1199 aan het Sticht van Sint-Pieters toelating verleende om een kapel op te richten op een moergrond, geschonken door de Graaf van Vlaanderen, gelegen tussen Kalve en Wulfsschoot. Deze kapel had alle voorrechten van een parochiekerk. Kort daarna moet de kerk van Wachtebeke ontstaan zijn. De Sint-Catharinakerk, georiënteerd naar het Oosten, naar Jeruzalem, is een typische parochiekerk in baksteen, opgetrokken naar het patroon van de Zuid-Nederlandse éénbeukige hallenkerkjes.

Auteur:

De Moervaart

De Moervaart (vroeger de Moere genaamd) werd oorspronkelijk in de Middeleeuwen (rond 1300) gegraven door de abdij van Boudelo, aanvankelijk om de afwatering van de Moervaartdepressie te verbeteren. Om de moeilijk bevaarbare Zuidlede te vermijden voor het transport van turf, dat in dit gebied gewonnen werd, is ze in de 15e eeuw eveneens bevaarbaar gemaakt. Door de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen in 1825 werd de verbinding verbroken met de natuurlijke bovenlopen: de Poekebeek (die ontspringt in Tielt) en Oude of Hoge Kale, die ontsprong te Sint-Joris, Beernem.

Auteur:

Sint-Antonius Abtkerk

Er is weinig geweten over het precieze ontstaan van de kerk. Algemeen wordt aangenomen dat de kerk grotendeels dateert uit de 14de-vroege 15de eeuw. Er werden enkele herstellingen uitgevoerd in de loop van de 17de eeuw na de verwoestende godsdienstoorlogen. Moerbeke was sinds de late 12de eeuw eigendom van de twee machtige Gentse abdijen Sint-Baafs en Sint-Pieters. Deze laatste richtte de abdij van Boudelo (6) op in Klein-Sinaai die ook in Moerbeke de gronden in cultuur bracht en ontgon. De bekende priester-dichter Van Wilderode (7) is afkomstig uit Moerbeke. Aan de kerk loopt er een literair wandelpad waarbij 12 van zijn gedichten het landschap ondersteunen. Bevrijderstraat 9180 Moerbeke Abdij van Boudelo (6) Deze regio is onlosmakelijk verbonden met het verhaal van de abdij van Boudelo. In 1197 vestigde een kluizenaar van de Gentse Sint-Pietersabdij zich in Klein-Sinaai. Dit kluizenaarsoord groeide uit tot de grootse Boudeloabdij. De abdij bracht de onherbergzame regio in cultuur, plantte bossen en groef de economische aders van de streek: de Moervaart en de Stekene Vaart. Tijdens de godsdienstoorlogen werden de monniken door de Geuzen verjaagd en diende de verwoeste abdij als goedkoop bouwmateriaal voor de bewoners. De monniken bouwden uiteindelijk een nieuwe abdij in Gent. Anton Van Wilderode (7) Anton Van Wilderode is het pseudoniem voor Cyriel Paul Coupé. Hij werd geboren in Moerbeke in 1918 en is een gevierde priester-dichter. De rode draad doorheen zijn gedichten is zijn geliefd Waasland en specifiek de natuur bij zijn geboortedorp Moerbeke. Hij bracht in 1943 zijn eerste gedicht uit 'Als de moerbeitoppen ruischen'.

Auteur:

Boudeloo

Om het strikte regime in de Boudelo-abdij in Klein-Sinaai draaglijker te maken, kregen de geestelijken de toelating om bier te brouwen. Hun brouwsel was heilig, dus toen ze in de 16e eeuw naar Gent en tijdens de Franse Revolutie naar Groningen vluchtten, verhuisde het recept mee. Pas in 1932 werd het verloren gewaande archief teruggevonden, op de zolder van brouwerij Oranjeboom in Rotterdam. Het recept vermeldde de kloostertuinkruiden die het bier zijn herkenbare smaak gaven en vormde de basis voor de gesmaakte Boudelo-lancering in 2002.

Auteur:

Speelbos

Gebied: De Vaag Eigenaar: Gemeente Waasmunster Toegang: 1 jan - 31 dec Het boscomplex de Vaag is 9 hectare groot en is al jaren gekend als speel- en wandelbos. Het is eigendom van de gemeente Waasmunster en in beheer van Natuurpunt. Het bos ligt tussen de Oudeheerweg- Heide, de E17 en de Baudelodreef. Het geheel is een combinatie van weiland, loofbos, heide en dennenbos. De gemeente wou dit mooie gebied beschermen en de overwoekering van uitheemse plantensoorten zoals de Amerikaanse vogelkers een halt toe roepen. Ook wou de gemeente meer mogelijkheden creëren om er te kunnen wandelen en spelen. Lokale jeugdverenigingen waren immers vragende partij voor meer speelruimte. De gemeente Waasmunster en het Regionaal Landschap herstelden de oorspronkelijke heide. Het terrein werd afgesloten met klaphekjes en schapen zullen af en toe het terrein periodiek begrazen. Een stuk van het terrein werd ingericht als speelweide. Er werd een vuurplek aangelegd en een aantal zomereiken aangeplant. Op de 'vuurplek' kunnen jeugdbewegingen op een veilige manier een kampvuur houden. Het is een cirkelvormige plek omringd door een wal van zand en grote natuurstenen.

Auteur:

Abdij van Roosenberg

Van bij de start was de abdij in handen van Victorijnen of Reguliere Kanunnikessen van Sint-Victor die leefden volgens de regel van de Heilige Augustinus. In de jaren 70 ging men, omwille van minder roepingen, over tot fusie met de Mariazusters van Franciscus en werkte men verder onder die naam. De derde en huidige abdij is sedert 1975 gelegen aan de Oudeheerweg-Heide.

De eerste Roosenbergabdij werd in 1237-1238 opgericht aan de boorden van de Durme op verzoek van de Doornikse bisschop Walter van Marvis. In 1419 brandde het gebouw af, later werd het – in 1379 en 1459 – verwoest door de Gentenaars en in 1578 door de calvinisten. Telkens werd de abdij heropgebouwd, maar tijdens de Franse Revolutie werd de abdij verbeurd verklaard, gebruikt als kazerne en in 1797 afgebroken.


Auteur:

Waasmunster

Waasmunster is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Waasmunster ligt aan de Durme, die het grootste deel van de zuidgrens van de gemeente vormt. De gemeente telt ruim 10.500 inwoners, die Waasmunsteraars of Waasmunstenaars worden genoemd. Waasmunster ligt aan de E17. Er is een opritten- en afrittencomplex richting Gent en Antwerpen.

De naam Waasmunster zou komen van Waes-monasterium, ofwel een nederzetting in het Waasland. De Abdij van Roosenberg, die behoorde tot de orde der Victorinnen, werd door de Doornikse bisschop Walter van Marvis in de loop van de 13e eeuw opgericht.


Auteur:

Mira-brug

Deze brug is gekoppeld aan de film Mira. Mira is een drama van Fons Rademakers gebaseerd op het boek 'De teleurgang van den Waterhoek' van Stijn Streuvels. Het gat Waterhoek lijkt dankzij de bouw van een brug naar de Schelde eindelijk uit zijn isolement te geraken. Mira film laat zien hoe het oubollige gehucht met deze modernisering omgaat. Met speciale aandacht voor de vrijgevochten boerin Mira (Willeke van Ammelrooy). Zij ziet zich gedwongen een keuze te maken tussen twee jongemannen (Jan Decleir en Luc Ponette) die beide om haar gezelschap vragen. 'Mira' was een van de eerste producties uit de bloeiperiode van de Nederlandse cinema aan het begin van de jaren '70. Dit was een decennium waarbij bloot niet langer geschuwd werd. De critici hadden hier nog zo hun bedenkingen bij, maar het seksueel verlichte publiek stroomde massaal toe.

Auteur:

Mirabrug

De opmerkelijke brug in Hamme is een bekende trekpleister in de regio. Ze werd in 1971 ‘wereldberoemd’ dankzij de opnames van Stijn Streuvels’ boek ‘De Teleurgang van de Waterhoek’. In de ophefmakende film naar een script van Hugo Claus, spelen Jan Decleir en Willeke van Ammelrooy de hoofdrollen. Van Ammelrooy speelde de rol van de sensuele Mira… De rest is geschiedenis.

Kapel Sint-Jozef

Sint-Jozefkapel Voormalige parochiekerk, gelegen aan de Durmeboorden en omringd door het gedesafecteerde kerkhof, thans ingericht tot ommegang. Toegang tot dit parkje langs een gietijzeren hek tussen vierkante, arduinen stijlen uit XVIII met spiegels en rocailles op de voorzijde (bekronende vazen verdwenen). Grafstenen uit XVII staan rechtop gemetseld tegen een muur, achter het heiligdom. De parochie wordt voor het eerst vermeld met een eigenkerk in het bezit van de abdij van Lobbes in 868-869. Dit eerste bedehuis werd later meermaals verbouwd tot een gotische kruiskerk. In 1643 wordt het hoogkoor hersteld en twee zijkoren toegevoegd en in 1672 wordt de benedenkerk herbouwd. In 1710 overwelft men de koren. Naar ontwerp van architect L. Bovresse wordt de kerk in 1771 vergroot, hetgeen in 1839-49 nogmaals gebeurt. Door de bouw van een nieuwe kerk in 1904 verliest deze haar parochiale functie en wordt in 1911 ingericht tot een heiligdom ter ere van Sint-Jozef naat ontwerp van architect H. Geirnaert (Gent): enkel de middenbeuk bleef bewaard; het koor, de kruisbeuk en de sacristie werden gesloopt; het portaal werd omgevormd tot altaarruimte en een nieuwe ingang met doksaal werd aan de Oosterzijde aangebracht. Op 3 april 1913 werd de nieuwe bedevaartplaats ingezegend. Verkeerd georiënteerde rechthoekige, eenbeukige kapel in renaissancestijl, van zeven traveeën onder zadeldak (nok loodrecht op de straat, leien). Baksteenbouw. Achtkantige houten dakruiter boven de voorpuntgevel; laatstgenoemde is geritmeerd door horizontale en verticale banden van zandsteen. Spiegelbogig portaal in rijk geprofileerde arduinen omlijsting; timpaan met bas-reliëf in pleister; rijk uitgewerkte houten barokke makelaar met jaartal 1672. Zijgevels met segmentboogvensters in arduinen omlijsting. Achterpuntgevel met muurvlechtingen en voormalig rondbogig portaal, thans ingericht tot calvarie (beelden verdwenen). Goed verlicht rococo-interieur met gedrukt, bepleisterd tongewelf, rustend op een gekornist hoofdgesteld. Travee gemarkeerd door pilasters met rocaille bovenaan. Mobilair: Preekstoel uit XVII.

Auteur:

Tielrodepolder

Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de visie over landschappen. Zo is er in 1949 een uitspraak terug te vinden die typisch is voor het keerpunt waarop de landbouw zich dan bevond: 'Het hooi en het gras van zulke weiden is zodanig slecht en bevat zoveel onkruidgewassen en onkruiden (...) dat zonder twijfel de gezondheid der dieren er ten zeerste ten nadele wordt door beïnvloed.'
Gevolg was dat het landschap een grote transformatie onderging. Ten tijde van Charlier werd een groot deel van het alluvium ingenomen door een maïsveld. Een ander gedeelte werd in 1980 opgespoten en onder stort bedolven, het beste bewijs dat de alluviale gronden hun oorspronkelijke betekenis hadden verloren. Er zijn eveneens een aantal fruitbomen links in beeld te zien op de plaats waar de vroegere Durmedijk liep. Iets meer naar het oosten ligt het Tielrodebroek. Dit is een gecontroleerd overstromingsgebied van drieënnegentig hectare dat volledig omringd werd door een dijk op Sigmahoogte, namelijk acht meter.

Auteur:

Veer Hamme Driegoten-Weert

Wist je dat dit veer iets te maken heeft met het bekende nummer "Lena" van 2 Belgen. De veervrouw die hier vroeger woond noemde Lena. En dat huis van de veervrouw Lena was ooit bewoond door zanger-gitarist Rembert De Smet, één van de leden van de band 2 Belgen. Rembert De Smet was bij het schrijven van het nummer op zoek naar een goede vrouwelijke naam dat amekkelijk herhaald kon worden. EN zo kwam hij bij de naam van de veervrouw terecht.

2 Belgen was een Belgische newwaveband uit de jaren 80 van de 20e eeuw. Hun bekendste en populairste nummers zijn Opération Coup de Poing (1984), Queen of Mine (1985) en vooral Lena (1985). 

Onze-Lieve-Vrouw Temse

Temse: Oudste parochie van het Waasland. Temse zou al voor 772 gekerstend zijn door de heilige Amelberga. Zij is in Temse nog steeds zeer populair o.a. door de Sint-Amelbergagilde die drie maal per jaar de Wegom (2) organiseert. Enkel op Pinkstermaandag worden de relieken (3) van de heilige Amelberga meegedragen in de processie. De Onze-Lieve-Vrouwekerk: Parel aan de Schelde. De huidige kerk dateert hoofdzakelijk uit de vroege 16de eeuw nadat de oude romaanse kerk grotendeels verwoest werd door een brand in 1494. De kerk werd in de loop der eeuwen verschillende malen verbouwd en uitgebreid. In de kerk is de grafsteen van de heilige Amelberga bewaard evenals het eeuwenoude praalgraf van Roeland Lefèvre, de eerste wereldlijke heer en een grote weldoener van Temse. Markt 9140 Temse Open Kerk: 15 juni-16 sept: vrij. 08u-12u en zat. en zon.: 14u-17u De heilige Amelberga en de Wegom (2) De heilige Amelberga leefde tijdens de 8ste eeuw in Vlaanderen. Zij ging op de vlucht om een ongewenst huwelijk met Karel Martel te vermijden. Ze stak de Schelde over gezeten op de rug van een steur! Als dank voor de bescherming die zij genoot, richtte zij er de eerste kerk op. Door haar mysterieuze invloed op water en dieren is zij de beschermheilige van landbouwers en zeelui. De Sint-Amelbergagilde houdt de eeuwenoude bedevaart ter ere van de heilige Amelberga, ook de Wegom genoemd, levendig. De Wegom zou sinds de 11de eeuw bestaan! De kleurrijke voetprocessie opgeluisterd door muzikanten is 22 km lang en wordt 3 maal per jaar georganiseerd. Reliek (3) Een reliek is een overblijfsel van het lichaam van een heilige zoals een botje of een lok haar. Het kunnen ook stukjes kledij zijn of ander voorwerpen waarmee de heilige in contact kwam. Het aanbidden van relieken is een vroegchristelijke gewoonte. Men geloofde dat het aanraken of kussen van een reliek een speciale bescherming gaf. In de late Middeleeuwen ontstond er een rijke handel in relieken. Nu is dit uiteraard verboden maar de verering ervan is nog steeds populair. Ze worden meestal bewaard in een schrijn of kunstige houder in de kerk.

Auteur:

Priester Poppemuseum

Priester Poppemuseum Edward Poppe (Temse, 18/12/1890-Moerzeke, 10/6/1924) was vanaf zijn priesterwijding in 1916 achtereenvolgens onderpastoor op de Sint-Coletaparochie in Gent (1916-1918), directeur van de Zusters Sint-Vincentius a Paulo in Moerzeke (1918-1922) en geestelijk begeleider van de cibisten (geestelijken die hun legerdienst vervullen) in Leopoldsburg (1922-1924). Als begenadigd godsdienstpedagoog wist hij de eucharistische stroming binnen de Kerk te voorzien van een opvoedkundige methode, die tussen de twee wereldoorlogen een merkwaardige katholieke heropleving in Vlaanderen op gang bracht. Als bezieler van de Eucharistische Kruistocht heeft hij bovendien een hele generatie kinderen gevormd, voor wie hij het gebedenboekje Bij de Kindervriend (vertaald in 16 talen) schreef. Zijn proces tot zaligverklaring werd in 1966 bij de Congregatie der Riten in Rome ingeleid. De Kerk verklaarde hem eerbiedwaardig op 30 juni 1986 omwille van zijn heldhaftige beoefening van de deugden. Op zondag 3 oktober 1999 werd hij officieel zalig verklaard te Rome door paus Johannes Paulus II. Zijn geboortehuis, eigendom van de kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw, werd gerenoveerd en op 18/12/1990 ingewijd als museum. De gedenksteen boven het venster en het Mariabeeld, vervaardigd door E.H. August Nobels, werden in 1934 aangebracht t.g.v. de Poppefeesten in Temse (herdenking 10de verjaardag van zijn overlijden). Het museum is toegankelijk van half juni tot half september op zaterdag, van 14 tot 16 u. Groepsbezoeken zijn heel het jaar mogelijk na aanvraag bij de gemeentelijke dienst Toerisme (tel. 03-771 51 31, toerisme@temse.be ).

Auteur:

Temse Brug

De brug is met haar 365m lengte de langste brug van België en de laatste vaste, bovengrondse oeververbinding naar de zee toe. Links en rechts van de vaargeul geeft een meetlat op de pijlers de hoogte aan van de brug ten opzichte van de waterspiegel. Aan de kant van Temse bevinden zich twee monumentale beelden : "De Schelde" en "De Golven", gebeeldhouwd door Karel Aubroeck.

Auteur:

Scheldedijk

Massart vestigde als één van de eersten de aandacht op talrijke, kleine elementen in minder spectaculaire landschappen. Deze foto van de Scheldedijk in Bornem is daar een schoolvoorbeeld van. De dubbele rij notelaars (Juglans regia), die een versterkend element zijn voor de zomerdijk, werd hierbij centraal in beeld gebracht. De zomerdijk zelf was een belangrijk gegeven voor het landschap. Dit type dijk was lager dan een normale dijk en beschermde achterliggende overstromingsgebieden bij normale waterstanden. In de winter en bij onvoorziene waterstanden kon deze dijk echter het wassende water niet tegenhouden ondanks de twee meter brede sloot aan de landzijde van de dijk. De verderop gelegen hogere dijk, een winterdijk, was hiertoe wel in staat. Precies door deze overstromingsmogelijkheid werd het gebied verrijkt met een vruchtbaar laagje slib. Door deze natuurlijke verslibbing is dit overgangsgebied in de buurt van Bornem, het Groot Schoor, erg vruchtbaar.

Auteur:

De Notelaer

Tegen de dijk aan en omgeven door broeken pronkt het geklasseerde Notelaer-gebouw tussen notelaars, lindebomen en paardenkastanjes. De Notelaer werd van 1790 tot 1974 gebouwd als jachtpaviljoen/belvedère in het hertogelijk domein van de familie d'Ursel en staat nu open voor het grote publiek. Op het Notelaersdomein bevindt zich het Scheldemuseum, het bosleerpad en een literair dijkpad. Contactgegevens: -De Notelaer -2880 Bornem -Notelaerdreef 2 -Tel: 03 889 69 20

Auteur:

Natuurgebied Noordereiland

Het Natuurgebied Noordelijk Eiland aan de Zeesluis in Wintam heeft een merkwaardige begrazer: het heckrund. Of door sommigen ook wel het Nazi-rund genoemd. Het heckrund is een ras genoemd naar de Duitse broers Heinz en Lutz Heck. In de jaren twintig en dertig probeerden Heinz en Lutz Heck een runderras te creëren met dezelfde eigenschappen als de uitgestorven wilde voorouder van hedendaagse runderrassen: het oerrund (Bos primigenius). Hierdoor verkreeg het heckrund enkele "wilde eigenschappen" die in de meeste gedomesticeerde koeien zijn "weggeselecteerd". Het terugfokken van het oerrund was evenwel vanaf het begin een wetenschappelijk omstreden zaak. Het is ook nooit gelukt om alle kenmerken van het oerrund terug te krijgen. Desalniettemin kon het project van de Hecks vanaf 1933 terugvallen op steun van de Nazi overheid. De toenmalige Reichforstmeister en Reichsjägermeister Hermann Göring liet heckrunderen grazen in zijn jachtgebied Rominten (Krasnolesye) nabij de Russisch-Poolse grens. De begrazing door heckrunderen zorgt voor een permanente dynamiek in de vegetatieontwikkeling en houdt het ideale landschap voor de aanwezige (water)vogelpopulatie in stand.

Auteur:

Boom

Boom is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Antwerpen en is de hoofdplaats van het kieskanton en het gerechtelijk kanton Boom. De gemeente ligt aan de rivier de Rupel en telt ruim 18.000 inwoners.

Vermoedelijk bestond Boom al in de Romeinse periode. Boom behoorde aanvankelijk tot de parochie Kontich, waarvan het voor 1309 werd gescheiden. Boom maakte deel uit van de bezittingen van de familie Berthout en hun jongere tak, de Heren van Grimbergen. In 1290 werd Boom, samen met Rumst, Terhagen, Willebroek, Ruisbroek en Heindonk afgescheiden van het Land van Grimbergen en verenigd in een aparte heerlijkheid, het Land van Rumst. Boom kwam samen met de rest van het Land van Rumst in handen van de geslachten van Vianden. Zo kwam het Land van Rumst in opeenvolgende periodes in verschillende handen terecht onder andere de Ligne, de Béthune, Huis Bourbon, Huis Nassau. Tot Karel van Baume in 1663 de gemeente Boom verkocht aan Joris Boschart als een afzonderlijke entiteit los van het Land van Rumst.


Auteur:

Museum Rupelklei

Het museum is gevestigd in de smidse van de oude steenbakkerij De Beuckelaer. De diverse facetten van de ambachtelijke baksteennijverheid worden voorgesteld in muurschilderingen en levensgrote beelden die de verschillende taken in de kleiputten en kleine gereconstrueerde werkplaatsen uitbeelden. De geologie van de streek komt aan bod in een zaal die er volledig aan is gewijd onder de naam « De lagen van Terhagen ». De ondergrond van de streek wordt geïllustreerd met een film, geologische kaarten, didactische panelen en de verzameling fossielen van Petrus De Loenen (geboren in Terhagen). De meeste aandacht gaat naar de Boomse klei, omdat deze de grondstof is voor de steenbakkerijen van de Rupelstreek. De fossielen die hier werden gevonden, zijn in een tiental vitrines tentoongesteld: er is een mooie verzameling haaientanden en –wervels, gasteropoden en tweekleppigen uit het Oligoceen, het Mioceen en het Plioceen, beenderen van zoogdieren uit het Pleistoceen (mammoet, bizon, neushoorn, olifant, rendier, etc.) en enkele zeldzame paleo-neolithische artefacten. De verzameling omvat ook enkele voorbeelden van septaria, concreties van kalksteen die worden gekenmerkt door interne radiale barsten, die naar het centrum toe verbreden en die meestal dichtgeslibd zijn met calciet. Een bezoek aan dit museum kan worden aangevuld met een bezoek aan nog andere oude steenbakkerijen: in Rumst (steenbakkerijmuseum 't Geleeg, Steenberghoekstraat 20, 2840 Rumst) en in Boom (steenbakkerij Frateur, Noeveren 196, 2850 Boom).

Auteur:

Terhagen

Terhagen was vroeger een gehucht van Rumst, maar werd in 1874 een afzonderlijke gemeente. In 1977 fusioneerde het weer met Rumst. Het dorp is gegroeid als een steenbakkerijdorp, maar vandaag heeft ook de laatste steenbakkerij de deuren gesloten. Alleen de lege gebouwen en een museum herinneren nog aan het verleden. De oude kleiputten zijn nu een natuurgebied met wandelmogelijkheden.
Het dorp ligt aan de Rupel. Terhagen heeft een oppervlakte van 1,95 km² en telde in 2004 2440 inwoners.

Auteur:

Domein Roosendael

​In de dertiende eeuw stichtten cisterciënzerzusters een abdij in de Netevallei. Vijf eeuwen lang bloeide het kloosterleven er. Na de Franse Revolutie evolueerde het domein tot een fraai buitengoed met landschapspark. Vandaag is Roosendael het gedroomde kader voor groepsverblijven, opleidingssessies, vergaderingen, feesten, zachte teambuildingactiviteiten enz. Jong en oud(er), jeugdwerk, scholen, verenigingen, families, gezinnen, recreanten en bedrijven genieten hier van de gastvrijheid die deze plek al 800 jaar kenmerkt. Kempens Landschap vzw restaureerde al heel wat gebouwen, waaronder het ‘pesthuis’ dicht bij de Neteoever. Domein Roosendael is centraal gelegen op de as Antwerpen-Brussel dicht bij Mechelen.

Auteur: