22032019

Heulebeekdomein

Het terrein langs de Heulebeek te Kuurne, met een oppervlakte van om en bij de 2 ha, is een restant van vochtige valleigronden die sinds mensenheugenis in gebruik werden genomen als wei- en hooiland. Doorheen het gebied loopt een 700 m lang wandelpad. Vooral het zeggeveld en de omgeving van de twee poelen hebben grote biologische waarde. Het beheer is er onder meer op gericht om in het bos enkele open ruimtes te behouden om de vegetatie van de vroegere vochtige hooilanden (dotterbloem, pinksterbloem, echte koekoeksbloem...) in stand te houden. Het domein doet ook dienst als overstromingsgebied voor de Heulebeek, waardoor het 's winters periodiek moeilijk toegankelijk kan zijn. Er zijn toegangen in de Veldm. Montgomerystraat, de Beeklaan en de Merelhoek.

Auteur:

Sint-Michiel

In 1878 werd de huidige kerk, gebouwd door architect Croquison uit Kortrijk, plechtig ingewijd. De vroegere kerk werd afgebroken. Volgens opgravingen gedaan in 1985, heeft er al op dezelfde plaats een kleinere kerk gestaan ca. 1150-1200. De stenen doopvont dateert van 1834 en wordt nog steeds gebruikt.
In 1962 werd het oude orgel vervangen door een nieuw orgel, dat werd gebouwd door Gerard Loncke. De kruiswegstaties werden in 1822 geschilderd door Roose uit Roeselare. Twee schilderijen van de Kuurnse kunstschilder Evariste Carpentier sieren de zijaltaren. De “H. Michaël” die de duivel vertrapt, dateert van 1868 en de “Aanbidding der Wijzen”, een kersttafereel uit 1871 . Het oude hoogaltaar werd gemaakt in 1850.

Auteur:

Post 3

Post 2

Post 1

Koutermolen

De Koutermolen, een houten graanmolen uit het einde van de 18de eeuw, is aan zijn vierde leven toe. Hij staat nu in het provinciedomein De Gavers, waar je hem iedere tweede zondag van de maand kan gaan bezoeken. Sinds 1944 is hij beschermd als monument. De eerste Koutermolen wordt eind 18de eeuw gebouwd in Stasegem. In 1892 gaat hij in vlammen op, maar als bij wonder staat in Deerlijk een molen te koop - de molenaar heeft hem al helemaal uit elkaar gehaald. De onderdelen worden naar Stasegem gebracht en weer in elkaar gezet. Tijdens de Eerste Wereldoorlog breken de Duitsers die tweede molen af om plaats te maken voor een vliegveld. Na de oorlog blijken de onderdelen te zeer beschadigd te zijn om nog te kunnen dienen, maar een gelukkig toeval wil dat er - alweer in Deerlijk - een andere molen te koop staat. Die verhuist naar Stasegem en wordt de derde Koutermolen. Hij doet dienst tot 1948, en draait nog regelmatig tot 1968, maar daarna zet het verval in. In 1978 koopt de provincie West-Vlaanderen de molen voor een symbolische frank, en begin jaren 1980 volgt de restauratie. De vierde Koutermolen verhuist naar het provinciedomein De Gavers, niet ver van zijn oorspronkelijke standplaats. Vrijwilligers onderhouden nu de molen en laten hem af en toe draaien. Het provinciedomein is overigens ook een prima plek voor een dagje uit met de kinderen: je kan er wandelen, fietsen, zwemmen en nog veel meer.

Auteur:

't Steenbrughof

Herberg De Clocke

Pladijsstraat nr. 100. Voormalige herberg z.g. "De Clocke", de oudste vermelding gaat terug tot 1779. Vermoedelijk rond 1890 sterk verbouwd of deels afgebroken en heropgebouwd cf. sporen van vlechtingen in zijpuntgevel. Volume weergegeven op het primitief kadasterplan (ca. 1835) en de Atlas der Buurtwegen (1849). Nu woonhuis, verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldak doorbroken door recent toegevoegde klimmende dakkapellen. Getoogde vensters met schuiframen en luiken. Rechthoekige deur met bovenlicht. Rechts lagere baksteenbouw. KADASTERARCHIEF WEST-VLAANDEREN, Primitief plan, Deerlijk. BYTTEBIER F. en J. VANOVERBERGHE, De cafes van Deerlijk (dl. XV), in Derlike, nr. 4, 2006, p. 110-113.

Auteur:

Hoeve met losse bestanddelen Hof 't Scouden

Oudenaardse Heerweg nr. 145. Historische hoeve z.g. "Hof 't Scouden" recente naam die verwijst naar een naastgelegen perceel van de hoeve en betekent zoutziederij. Site weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (1849) als "Ferme Vercruysse" met vierkante omwalling en vermoedelijk poortgebouw. Sterk verbouwde hoeve bestaande uit losse bestanddelen onder pannen zadeldaken. Ten noorden, boerenhuis met voorgeplaatst volume uit de jaren 1940. Ten oosten dwarsschuur met geïncorporeerd wagenhuis. In zuidoosten en westen nieuwe stalvleugels en loodsen. Erforpit gemarkeerd door kapel gedateerd "1916" in bekronend ijzeren kruis. Opgericht om de hoeve te vrijwaren van rampspoed. Baksteenbouw op rechthoekige plattegrond onder zadeldak bekleed met groengeglazuurde pannen. Puntgevel doorbroken door spitsbogige muuropening onder druiplijstje en met ijzeren hek bekroond door pijlpunten. Interieur met betegelde wanden en met Lourdesgrot en O.-L.-Vrouwbeeld. DEGRANDE V., Inventaris kapellen West-Vlaanderen, Gemeente Deerlijk, onuitgegeven, z.p. Hoevengids Deerlijk, Deerlijk, 1991, p. 72.

Auteur:

Neogotische kapel

Kerkstraat nr. 136. Neogotische kapel op rechthoekige plattegrond gewijd aan O.-L.-Vrouw van het H. Hart cf. opschrift. Bedehuis opgetrokken in 1910 in rode baksteen onder leien zadeldak. Puntgevel met schouderstukken en arduinen kraagstenen; bekroond door ijzeren kruis. Rechthoekige vleugeldeur onder arduinen latei, gevat in spitsboognis. Boogveld met geschilderde banderol: "O.L. VROUW VAN HET H.HART - HOOP DER HOPELOZEN - BID VOOR ONS". Zijgevels afgelijnd door geprofileerde kroonlijst en overhoekse muizentandfries. Spitsboogvensters. Hoeken gemarkeerd door steunberen. Bepleisterd en beschilderd interieur onder spitstongewelf. DEGRANDE V., Inventaris kapellen West-Vlaanderen, Gemeente Deerlijk, onuitgegeven, z.p.

Auteur:

Hoeve Het goed te Coudenborgh of Hospitaalhoeve

Wagenmakerstraat nr. 1. Historisch waardevolle hoeve z.g. "Het goed te Coudenborgh" of "Hospitaalhoeve".De naam van de hoeve wordt voor het eerst vermeld in 1266 in een archiefdocument van het Kortrijkse O.-L.-Vrouwehospitaal. De hofstede wordt in dat jaar door Johannes van Gavere en zijn echtgenote verkocht aan Petrus van Harelbeke, aartsdiaken van Doornik. Hij verkoopt het in 1277 aan het O.-L.-Vrouwehospitaal van Kortrijk. In het vijfde jaar van de Franse Republiek worden de goederen onder de voogdij geplaatst van de Burgerlijke Godshuizen, thans het O.C.M.W, tot op vandaag eigenaar van de hoeve. Het Goed te Coudenborgh vormt het centrum van de gelijknamige heerlijkheid, gehouden van het grafelijke leenhof van Harelbeke. De heer, in dit geval de leenhoudster of priorin van het O.-L.-Vrouwehospitaal heeft het recht om de baljuw en de stedehouder aan te stellen. Heerlijke rente moet betaald worden aan de graaf van Vlaanderen, de keizer van Constantinopel. Voorheen dubbel omwalde hoeve, de wal omgaf het onbewoonde opperhof en het neerhof. De hoeve staat aangeduid op de Ferarriskaart (1770-1778) als "Cse te Cauwenbergh", herkenbare volumes zijn het woonhuis en het poortgebouw. Als volledig omwalde hoeve "Ferme Hollebecq" (naam van de toenmalige pachter) weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (ca. 1846), de huidige configuratie is grotendeels herkenbaar. Thans hoeve bestaande uit losstaande al dan niet beschilderde bakstenen bestanddelen onder zadeldaken (pannen of golfplaten). Gebouwen gegroepeerd rond een verhard erf (deels gekasseid). Gebouwenbestand met 19de-eeuws uitzicht, oudere 18de-eeuwse kern nog zichtbaar bij poortgebouw, woonhuis en stal aangesloten bij het woonhuis.Westelijke erfoprit (kasseien) gemarkeerd door poortgebouw met aansluitend wagenhuis. Ten noorden het woonhuis met achteraan uitbouw, loodrecht aangesloten op het hoofdvolume, tevens aangrenzende stal. Interieur met bewaarde balkroostering met decoratief uitgewerkte balksleutels. Stalvleugel ten noordoosten en schuur van 1930 ten zuidoosten. Buiten het erf, ast (noordwesten). Restanten van de omwalling van het opperhof bleven bewaard ten noordoosten. Kapel van de hoeve, gelegen op de kruising met Zaveleinde. Eeuwenoude devotieplaats, naar verluidt stond er reeds in 1277 een kapel. Vorige bedehuisjes staan reeds aangegeven op de Ferarriskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (ca. 1846.) De huidige kapel dateert van 1877.Bedehuisje op rechthoekige plattegrond, puntgevel van witbeschilderde baksteen doorbroken door steekbogige deuropening. Witbeschilderd interieur, houten altaarstuk met schilderij (doek), afbeelding van Christus met doornkrans. DESPRIET P., Twintig Zuid-West-Vlaamse hoeven, deel 3, Kortrijk, 1986, p. 141-149.Historische studie kapellen Otegem, Zwevegem, s.d., p. 30-32.VAN HULLE M., e.a., Groot-Zwevegem in oude foto’s, Otegem 1000, deel 3, 1998, Eeklo, p. 9-11.

Auteur:

Aan de straat gelegen hoeve

Langestraat nr. 1. Aan de straat gelegen hoeve, opklimmend tot in de 19de eeuw. Hoeve met herkenbare configuratie aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (ca. 1846).Bestanddelen van rode baksteen onder pannen zadeldaken met vierkante opstelling rond deels verhard erf. Ten noorden het woonhuis van zeven traveeën, zadeldak doorbroken door klokkentorentje. Licht getoogde muuropeningen met bewaard houtwerk en diefijzers. Oostelijke zijgevel met licht getoogde muuropening onder druiplijstje. Ten zuiden, stalvleugel met bewaarde troggewelven en slieten en met aangrenzend poortgebouw getypeerd door vlechtingen in oostelijke zijpuntgevel. Voorheen belangrijkste toegang tot de hoeve cf. verharde weg aangegeven op de Ferrariskaart die van daaruit vertrok. Lage stal ten westen en schuur getypeerd door uilengaten in zijpuntgevels ten oosten. Deels bewaard bakhuisje met aangrenzend nutsgebouw buiten het erf (ten noorden).

Auteur:

Historische hoeve Drie Lindenhof

Drielindenstraat nr. 3. Historische hoeve z.g. "Ter Eecken" of "Sint-Antoniushof", heden "Drie Lindenhof". De hoeve wordt voor het eerst afgebeeld in het landboek van Sint-Denijs-Doornikse, (1779).Hoeve weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (ca. 1846) met grosso modo gelijke opstelling bestaande uit L-vormig hoofdvolume en enkele kleinere bestanddelen.Heden, losstaande, verankerde bakstenen bestanddelen onder pannen zadeldaken, gegroepeerd rondom gekiezeld erf. Ten noorden, boerenhuis bekroond door dakruiter. Gewitte lijstgevel met aangepaste vensteropeningen. Zijpuntgevels met verlaagde aandaken. Ten zuiden stalvleugel onder overstekend pannen zadeldak rustend op daklijstbalken. Bakstenen troggewelven tussen houten balken. Bakstenen stoep. Voorliggende verdiepte mestvaalt, heden in onbruik.Ten westen dubbele dwarsschuur, loodrecht aansluitend op stalvleugel. Aangepaste rechterpoortopening. Rechts geïncorporeerd wagenhuis.Ten oosten, recentere kleine stalvleugel met getoogde muuropeningen. Aansluitend vermoedelijk voormalig poortgebouw cf. bouwnaden en oude kaarten. RIJKSARCHIEF KORTRIJK, Gemeentearchief Sint-Denijs, nr. 57, Landboek van Sint-Denijs (Doornikse), 1779, opgemaakt door J.B. Van Huffel.WITDOUCK R., Drie historische wandelingen in Sint-Denijs, 2000, Sint-Denijs, p. 52-53.

Auteur:

3. Molen Ter Klare

Molen Ter Klare, beschermd als monument bij B.S.G. van 4 april 1944. Korenwindmolen gelegen op het kruispunt van de Beerbosstraat en Ter Klare, het hoogste punt van de gemeente (76 meter). De molen is de enige bewaard gebleven van de oorspronkelijk vijf molens. De oudste vermelding van een molen op deze plaats dateert van 1691-1692 op de kaarten van ridder de Beaurin: "Moulin de Clare", en is eigendom van de bisschop van Doornik, dorpsheer van Sint-Denijs. De houten standaardmolen, gebouwd in 1764, staat afgebeeld op de Ferrariskaart (1770-1778) als "Moulin te Claren" en in het landboek van Sint-Denijs-Doornikse (1779) als "Moulin de Claert" Hij wordt in 1848 volledig vernield en vervangen door een stenen molen, die afgebeeld staat op de kaart van Ph. Van der Maelen (1851-1852). In 1918 wordt de molen, wegens zijn strategische ligging op het hoogste punt van de streek, vernietigd door de terugtrekkende Duitse troepen. De stenen molen wordt heropgebouwd in 1923 onder leiding van architect Delrue (Anzegem). In 1950 worden het binnenwerk, de kap en de wieken vernield door brand; bij de herstellingswerken zijn onderdelen gebruikt van de molen te Emelgem (gietijzeren onderaandrijving), de Termotenmolen te Ruddervoorde (vangwiel en karbonkel) en de molen te Oombergen (as, koningsspil en drie maalstenen); nieuw verdekkerd gevlucht. Restauratie in 1986-1987, waarbij onder meer het gevlucht vervangen wordt door nieuw wiekenkruis met halve verdekkering. De molen is maalvaardig. Stenen bovenkruier met witgekalkte bakstenen romp (21 x 10 x 6) van het type grondzeiler onder een gebroken kap met rechte voorwand. De kuipwand is opengewerkt met rondboogvensters. Benedenverdieping gebruikt als maalzolder met ijzeren koningsspil en ijzeren spoorwiel (met houten kammen) en drie kamwielen (met ijzeren kammen) die van onderaf de drie koppels maalstenen op de bovenliggende steenzolder aandrijven. Luizolder met graanreiniger; kapzolder met nieuw Engels kruiwerk; bovenwiel met 52 kammen en kamwiel met 23 kammen.

Auteur:

Ter Claere

Ter Claere is een stenen grondzeiler in het Belgische Sint-Denijs in de provincie West-Vlaanderen. De molen is in 1923 gebouwd op de plaats waar reeds in 1415 een korenmolen stond. Eerdere molens zijn verloren gegaan; de voorganger werd tijdens de Eerste Wereldoorlog als uitkijkpost gebruikt en in 1918 door de terugtrekkende Duitse troepen opgeblazen. De molen werd in 1923 herbouwd; vanaf 1944 dreef een elektromotor die in een apart gebouw was opgesteld de stenen aan bij windstilte. In 1950 verwoestte een brand het binnenwerk. Bij herstelwerkzaamheden in 1951 is de molen Ter Claere verhoogd tot zijn huidige hoogte en enkele jaren later werden de roeden half-verdekkerd. De molen is uitgerust met drie maalkoppels en een graanreiniger. Ter Claere is sinds 1944 een beschermd monument.

Auteur:

Kapel bij Kapelhoeve

* Kapel, toegewijd aan de heilige Antonius, gelegen bij de erfoprit van de zogenaamde "Kapelhoeve" (nummer 20). Beschermd als monument bij M.B. van 30.04.2004. De kapel wordt in 1877 opgetrokken door de familie Vandenbulcke, de toenmalige bewoners van de hoeve. Voor het altaar is er een wit marmeren plaat met opschrift "Heilige Antonius trooster in allen nood toegewijd de kinders van Joseph Leonardus Vandenbulcke Dooms 1877". Bedehuis op rechthoekig grondplan met driezijdige absis. Bedehuisje van verankerde en gekaleide rode baksteen onder zinken zadeldak met aan de achterzijde halfrond schild. Puntgevel met spaarveld waarin licht spitsbogige deuropening. Groenbeschilderd ijzeren hek met lelies en offerblok, daarboven rondboogvenster. Interieur. Bepleisterde en witgeschilderde muren, muuraltaar met beeld van de Heilige Antonius van Padua. Voor het altaar, wit marmeren plaat met inscriptie zie supra. Natuurstenen vloer met kruis. Kapel met houten tongewelf op kroonlijst, straalgewelf boven de absis.

Auteur:

Kapel

Op de hoek van de Wolverijstraat en de Lampestraat staat een mooie bakstenen veldkapel in de schaduw van twee linden. In de volksmond heet ze Vanhauwaertskapelle naar de laatste bewoonster van de boerderij en hoeder van de kapel Madeleine Van Hauwaert De originele kapel werd samen met de nabijgelegen hoeve in 1776 gebouwd. In 1889 brandde de hoeve gedeeltelijk af. De originele steen met het opschrift ?Lieve Vrouwe van Bijstand,1776? werd in1983 door een vandaal uit de kapelmuur gehaald en is nooit meer terug gevonden. De huidige eigenaar Vandecasteele kocht de kapel in 1988. Bij een opknapbeurt kreeg de kapel een nieuwe deur en werd de gestolen arduinsteen vervangen door een nieuwe met het opschrift? Onze Lieve Vrouw van altijddurende Bijstand?.
Kunstenares Julia Vandenbroucke maakte voor de kapel een nieuw en origineel beeld. De kapel staat nu in de schaduw van een nieuwe zomerlinde. Een boomchirurg had in 1988 de originele linde van 1776 onder handen genomen. In de kerstnacht van 1999 waaide de oude linde bij het stormweer om. Gelukkig kwam de boom naast de kapel neer. De eigenaar plaatste bij het kapelletje een zit- en rustbank voor de voorbijgangers. De afscheidsnemende pastoor Hubert Sergeant wijdde dit vrijwel identieke ?wonderkapelleke? opnieuw in op vrijdag 11/8/2000. Op 20 mei 2007 belandde een jongeman met zijn wagen tegen de kapel. De wagen werd helemaal vernield en de chauffeur kwam om het leven. Het Onze-Lieve-Vrouwbeeld bleef ongeschonden. De eigenaar bouwde de kapel weer op en sinds 8/8/2007 is het heiligdom opnieuw weer in al zijn glorie te bewonderen.

Auteur:

Hoeve Goed ter Elst

Cyriel Verschaevestraat nr. 56. Historische hoeve, z.g. "Goed ter Elst". Oudste vermelding dateert van 1543. Het was een voorname hoeve gezien de vermelding van een "duvecot" in 1633 (heden verdwenen). Afgebeeld op Ferrariskaart (1770-1778) en Atlas der Buurtwegen (1843). Lage, losse bestanddelen rond vierkant onverhard erf, deels behouden omwalling ten zuidwesten. Sinds de aanleg van de Autoweg A17 (1975) sterk gewijzigd uitzicht. Ten westen, boerenhuis van één bouwlaag onder pannen zadeldak. Witgekalkte gevel met licht getoogde vensters, behalve recenter ingebracht rechthoekig venster. Ten zuiden, stallingen van 1902 onder overkragend zadeldak met twee dakkapellen met laaddeur, aansluitende dwarsschuur (begin 19de eeuw). BONCQUET P., DECALUWÉ C., Marke, in Landelijk leven en hoevengids Groot Kortrijk, deel 2, Tielt, 1986, p. 40-41.

Auteur:

Samenstel van twee burgerhuizen

Wevelgemstraat nr. 122-124. Samenstel van twee burgerhuizen, vermoedelijk één geheel vormend cf. dak. Nr. 122/ Schonekeerstraat. Onderkelderd burgerhuis uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Dubbelhuis van rode baksteen met gebruik van donkerrode baksteen voor hoekbanden, vensteromlijstingen en fries. Aan de zijde van de Schonekeerstraat, bakstenen kapelletje met beeld van Maria met kind. Kapel, opgetrokken in 1981 ter vervanging van de O.-L.-V. kapel van 1875 die verdween in 1980 bij aanpassingswerken aan de straat. Nr. 124, voormalige "VLAS- EN KLODDENHANDEL R. VANDENBULCKE" cf. opschrift zijgevel, thans winkel. Bruine bakstenen lijstgevel van zeven traveeën en twee bouwlagen met centrale poorttravee. Licht getoogde muuropeningen met zes blinde vensters op de tweede bouwlaag. DEPREZ M., Aantekeningen omtrent Lauwe, Brugge, 1985, p. 11-12.

Auteur:

Villa Chalet de l'Abbaye

Merkwaardige villa zogenaamd Chalet de L'Abbaye (zie mozaïek). Beschermd als monument bij M.B. van 3 juni 2005. Woning opgetrokken in 1904-1905 in opdracht van V. Hassebroucq-Vanderhaeghen een nijveraar uit Komen (Noord-Frankrijk). Naam verwijst naar de nabijgelegen Guldenbergabdij. Volgens de literatuur in oorsprong herberg voor schutters, jagers en vlassers. Eclectische villa met invloeden van de Engelse cottage architectuur zie het in oorsprong open spant (heden verdwenen), het dakenspel en het rijkelijk gebruik van hout voor onder meer overdekt bordes. Later (zie oude prentbriefkaarten) toegevoegd voortuintje afgezet door laag bakstenen muurtje met houten hek tussen de pijlers. Vernieuwde linker zijgevel nadat de aanbouw van 1928 recent weer verwijderd werd. Bakstenen diephuis onder pannen zadeldak doorbroken door klimmende dakkapellen en aansluitend volume (nok loodrecht op hoofdvolume) van anderhalve bouwlaag onder zadeldak met wolfseind links. Puntgevel met naamplaat in mozaïek. Omlopend bordes beschut door leien afdak rustend op opvallende houten korbelen. Houten borstwering tussen bakstenen pijlers. Breukstenen sokkel geritmeerd door steunberen. Segementbogige muuropeningen. Houten ramen met kleine roedeverdeling. Aansluitend achtergelegen nutsgebouwen (onder meer stallingen en wagenhuis) op L-vormige plattegrond. Gekasseid erf. Witgeschilderde verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldak met wolfseind.

Auteur:

Kloosterhoeve Guldenbergabdij

In deze beschermde site bevindt zich de vroegere kloosterhoeve van de Guldenbergabdij. Vooral de monumentale westelijke poort (1743) en de duiventoren (1699) op de binnenkoer van de hoeve zijn merkwaardig. De monumentale poort kunt u bezichtigen via de Kloosterstraat. De duiventoren staat op de binnenkoer (privé-domein) en eveneens te zien vanaf de Kloosterstraat. Contactgegevens: - Kloosterhoeve Guldenbergabdij - Lauwestraat 168-170, 8560 Moorsele - Tel: +32 56 43 34 00 - Fax: +32 56 43 34 01 - E-Mail: gemeentebestuur@wevelgem.be - Web: www.wevelgem.be

Auteur:

Langue D'Oc

Langue d’Oc is een verbouwd herenhuis dat beschikt over een restaurantgedeelte voor ongeveer 40 personen, een wijnkeldertje voor een romantische tête-a-tête en een ruim terras met een grote tuin die in de zomerperiode de mogelijkheid biedt buiten te tafelen. Contactgegevens: - Langue d'Oc - Meensesteenweg 155, 8501 Bissegem - Tel: +32 56 35 44 85 - GSM: +32 476 53 71 19 - E-Mail: info@languedoc.be - Web: www.languedoc.be - Openingsuren: Maandag, donderdag en vrijdag: 12u tot 14u en 19u tot 21u. zaterdag: 's middags enkel bij reservatie vanaf 10 personen, 12u tot 14u en 19u tot 21u. Zondag: 12u tot 14u. - Sluiting: dinsdag en woensdag

Auteur:

Texture

In 1913 bouwt de Britse Linen Thread Company aan de Noordstraat de grootste vlasstapelplaats van Kortrijk. Honderd jaar later kan je er Texture bezoeken, het gloednieuwe museum dat het boeiende verhaal van de vlas- en linnennijverheid in de streek vertelt. Mis vooral de topstukken uit de Schatkamer niet: een echte streling voor het oog. In 1913 trekt het Britse bedrijf Linen Thread Company het grootste en modernste vlasmagazijn van de stad op. Het heeft twee verdiepingen, die elk onderverdeeld zijn in kamers met brandvrije deuren. De Linen Thread Company regelt groepsaankopen voor spinnerijen in het Verenigd Koninkrijk en kan zo de prijs van het vlas enorm drukken. Dat is natuurlijk niet naar de zin van de lokale vlassers - zij noemen haar 'het Engels syndicaat'. Het gebouw doet tot kort na de Tweede Wereldoorlog dienst als vlasstapelplaats. Daarna wordt het meer dan vijftig jaar lang gebruikt door verschillende bedrijven. Sinds 2014 is Texture, een museum over Leie en vlas, er gevestigd. In de Wonderkamer op de benedenverdieping maak je kennis met de vele verschijningsvormen van vlas. Eén etage hoger, in de Leiekamer, leer je de geschiedenis van de linnen- en vlasnijverheid in de streek kennen. In de Schatkamer op de nieuwgebouwde bovenverdieping, ten slotte, kan je unieke topstukken uit de textielcollectie van het museum bekijken. Een absolute aanrader voor al wie geïnteresseerd is in mode of in de industriële geschiedenis van de streek. Voor de nabespreking kan je altijd terecht in het museumcafé, Kaffee Damast.

Auteur:

Texture

In 1913 bouwt de Britse Linen Thread Company aan de Noordstraat de grootste vlasstapelplaats van Kortrijk. Honderd jaar later kan je er Texture bezoeken, het gloednieuwe museum dat het boeiende verhaal van de vlas- en linnennijverheid in de streek vertelt. Mis vooral de topstukken uit de Schatkamer niet: een echte streling voor het oog. In 1913 trekt het Britse bedrijf Linen Thread Company het grootste en modernste vlasmagazijn van de stad op. Het heeft twee verdiepingen, die elk onderverdeeld zijn in kamers met brandvrije deuren. De Linen Thread Company regelt groepsaankopen voor spinnerijen in het Verenigd Koninkrijk en kan zo de prijs van het vlas enorm drukken. Dat is natuurlijk niet naar de zin van de lokale vlassers – zij noemen haar ‘het Engels syndicaat’. Het gebouw doet tot kort na de Tweede Wereldoorlog dienst als vlasstapelplaats. Daarna wordt het meer dan vijftig jaar lang gebruikt door verschillende bedrijven. Sinds 2014 is Texture, een museum over Leie en vlas, er gevestigd. In de Wonderkamer op de benedenverdieping maak je kennis met de vele verschijningsvormen van vlas. Eén etage hoger, in de Leiekamer, leer je de geschiedenis van de linnen- en vlasnijverheid in de streek kennen. In de Schatkamer op de nieuwgebouwde bovenverdieping, ten slotte, kan je unieke topstukken uit de textielcollectie van het museum bekijken. Een absolute aanrader voor al wie geïnteresseerd is in mode of in de industriële geschiedenis van de streek.

Auteur:

Theater Antigone

Theater Antigone is een theaterproductiehuis uit Kortrijk, waar je terecht kan voor zowel klassiek repertoiretheater als volledig nieuwe creaties waarbij zowel tekst, voorstelling en decor binnen het huis zelf gemaakt worden. Daarnaast beschikt Antigone ook nog over een sterke sociaal-artistieke werking en een jongerenwerking. Antigone werkt graag en vaak samen met andere gezelschappen en theatermakers en brengt naast eigen producties en coproducties ook een aantal gastvoorstellingen.

Auteur: