20230924 bergaftocht

Passantenhaven Neerpelt

Neerpelt centrum heeft een eigen passantenhaven, Welvaart genaamd. De aanlegsteiger “Welvaart” in Neerpelt-Centrum biedt ruimte aan twaalf jachten. Aangrenzend is ook een parking met alle voorzieningen voor tien kampeerwagens. De aanlegplaats ligt op loopafstand van het centrum van Neerpelt. In de passantenhaven mogen toeristen gratis en maximaal twee nachten verblijven. Er is een collectieve elektriciteitsen drinkwatervoorziening aanwezig.

Auteur:

Wijnendale

Zin in groene rust? Bij Wijnendale staan natuur, fietsen en wandelen centraal. Maar bovenal geven Trudy en Evert Meijs een warme en persoonlijke service. In de twee moderne en lichte gastenkamers hebt u een eigen badkamer, koelkast en zithoek met tv. U zet zelf koffie en thee, of warmt kleine gerechtjes op in de microgolfoven. Wijnendale ligt in de groene Limburgse Kempen dicht bij mooie fietsroutes en wandelpaden. In de tuin geniet u van de zon en de dieren. Privéparking en fietsenstalling.

Auteur:

Hotel de Klok

Gastvrij en familiaal logies met gezellig café, centraal gelegen in hartje stad op het marktplein, omgeven door prachtige Teutenhuizen op een steenworpafstand van de Achelse Kluis.

Auteur:

Hotel Koeckhofs

Luxueus familiehotel met zeer ruime kamers voorzien van alle comfort, gezellig salon, tuinterras en uitstekende keuken. Zalen voor seminaries, recepties,... Gastronomische arrangementen.

Auteur:

Hoeve De Holdert

Hoeve De Holdert is een typische langgevelboerderij gelegen in een landelijke bosrijke omgeving in de Limburgse Kempen met vele kabbelende beekjes, kleurrijke heidevelden en uitgestrekte bossen, centraal gelegen aan het fietsroutenetwerk van Belgisch- en Nederlands-Limburg met verkeersvrije fietspaden. Senioren zijn graag geziene gasten.

Auteur:

Peer

Peer is de Bruegelstad. Volgens de plaatselijke overlevering werd schilder Pieter Bruegel de Oude geboren in Grote-Brogel, een deelgemeente van Peer.

Auteur:

Neerpelt

Neerpelt is een voormalige gemeente in het noorden van de Belgische provincie Limburg die als deelgemeente op 1 januari 2019 opging in de nieuwe fusiegemeente Pelt. Inwoners van Neerpelt worden 'Neerpeltenaren' genoemd.In Neerpelt zijn sporen van prehistorische beschaving teruggevonden. Samen met het hoger gelegen Overpelt werd Neerpelt vanaf de vroege middeleeuwen dichter bevolkt. Het kreeg toen de naam Paleth . Pas in 1218 kwam het voorvoegsel "neer-" voor. Sommige bronnen geven aan dat de Ierse missionaris Willibrordus in de buurtschap Herent een kapel zou gebouwd hebben. Hiervan is echter niets bewaard gebleven en er is evenmin een bevestiging door archeologische vondsten.

Auteur:

Sint-Laurentiuskerk

Op de plaats van deze kerk bestond reeds een romaanse kerk, en deze werd waarschijnlijk verwoest in 1360, toen het Prinsbisdom Luik een strijd voerde om het bezit van het Graafschap Loon. Het patronaatsrecht was in handen van de Abdij van Herkenrode. Reeds eind 14e eeuw begon men met de bouw van de laatgotische kerk.

Auteur:

Sint-Trudokerk

De Sint-Trudokerk is de parochiekerk aan de Kerkstraat in de Belgische stad Peer. De kerk wordt bijgenaamd La Cathédrale de la Campine, ofwel: Reus der Kempen, wegens de hoge toren.
Vermoedelijk werd op deze plaats omstreeks 950 een houten kerkje opgetrokken, dat later in veldstenen werd uitgevoerd. Gedurende de 11e eeuw werd een nieuwe kerk gebouwd, waarvan in een muur aan de oostzijde wellicht nog een klein deel bewaard is gebleven. In een kroniek van de Abdij van Sint-Truiden, geschreven door ene Rodolphus , wordt een lijst gegeven van kerken die omstreeks 1170 door genoemde Abdij herbouwd werden. Ook de kerk van Peer komt daarin voor.

Auteur:

Sint-Laurentiuskerk

De Sint-Laurentiuskerk is de neogotische parochiekerk van Hamont in Limburg, België, die zich bevindt aan Kerkstraat 1.
De kerk heeft ten minste twee voorgangers gekend. Er is sprake van een Romaanse kerk, die in 1437 werd afgebroken. De toren, uitgevoerd in mergelsteen, bleef staan tot 1851 maar werd toen ook gesloopt. Zij diende in gevaarlijke tijden tot schuilplaats voor de bevolking.

Auteur:

Porcocrates

Bronzen kunstwerk dat de millenniumwissel symboliseert. Aangezien het een ontwerp is voor een openbaar kunstwerk, zou het begrijpelijk of toch herkenbaar en interpreteerbaar moeten zijn voor het brede publiek. Daarom ontwierp de kunstenares iets figuratief. Een abstract-symbolisch kunstwerk lokt omwille van onbegrip vandalisme uit, simpel omdat het kunstwerk dan te elitair, te abstract lijkt voor de gewone man. De figuur zelf is een pop, want het heeft niet veel zin een realistisch figuur, laat staan een portret uit te werken omdat het niet om iemand specifiek gaat. Volgens de kunstenares bestaat er geen stereotiep figuur of kan er geen afbeelding zijn van de gemiddelde mens. Een pop op groot formaat stelt de mens voor en zegt iets meer over de hedendaagse cultuur, over het onechte, het reproduceerbare, het plastieke, het 'speelgoed'. Hierdoor verheerlijkt de kunstenares ook de liefde voor het onechte van het volk. Het is dan ook een verwijzing naar volkskunst en kitsch, een pop die iedereen kent, een spaarvarken of andere varkensbeeldjes die men op de vensterbank of schoorsteen heeft staan. Hierdoor denkt de kunstenares emoties op allerlei vlak los te maken bij de mensen, omdat het herkenbaar is. Men kan het mooi vinden omdat men het zelf ook in de huiskamer of slaapkamer heeft. Maar hier kantelt het werk, wat uiteraard de bedoeling is. De schaalvergroting (1m80) en materiaalgebruik zorgen toch voor een vervreemdend, ongekend iets. De kunstenares wilde graag brons combineren met polyester, wat eerder een tegenstelling lijkt. Brons staat voor het traditionele, onvergankelijke. Polyester daarentegen staat voor het nieuwe, het snelle, het onechte. Door deze materialen tegen mekaar uit te spelen denkt de kunstenares de stap naar het nieuwe millennium niet symbolisch uit te beelden of toch geen weergave te maken van een eenlijnige gedachte. De toekomst zit in het beeld zelf door de vorm, kleur, materie en materiaal. Het concept is een hedendaagse oplossing die misschien een stapje voor is op de aanvaarde openbare kunst. Maar om het niet te conceptueel voor te doen, want wat je ziet gaat daar gaat het uiteindelijk om, wandelt deze figuur vooruit door achter zich te kijken met een varkentje dat hem voorgaat. Het varken is een link naar de problemen rond de dierlijke eetwarenindustrie of meer nog naar de hele milieuproblematiek maar op een vrolijke en humoristische manier zonder "doem"gedachte. Fin-de siècle is immers voorbij. De kleur rood is er dan ook om alles rooskleuriger en fleuriger te maken, wat goed is voor het straatbeeld van de gemeente Neerpelt. Voor de kunstkenner is er een link met het werk 'Pornocrates' van Felicien Rops, ten tijde van het fin-de siècle van de 19de eeuw, waar een halfnaakte vrouw voorbij wandelt aan heel de geschiedenis met een varken voorop aan de leiband. Het zei iets meer over de toen heersende maatschappij. Het kunstwerk is van de hand van Caroline Coolen en werd geplaatst in 2000.

Auteur:

BUGGYBOOKER

Jonge gezinnen kunnen in Neerpelt kosteloos een buggy lenen tijdens hun verplaatsingen in het centrum. Het gemeentebestuur en 'Consentec fietsen en herstellingen' richtten hier samen een buggypunt voor in bij de fietsenwinkel. Er zijn 3 buggy's beschikbaar. Ouders of grootouders kunnen zo een buggy lenen om te winkelen, naar de markt te gaan, een terrasje te doen of gewoon gezellig samen te wandelen in Neerpelt Centrum. Het lenen van een buggy maakt het mogelijk dat je de auto thuis kan laten staan en wel de fiets neemt. Wat de buggyservice uniek maakt is dat het naast de buggy een online reserveringstool (www.buggybooker.com) voor gezinnen biedt. Via deze site zie je trouwens in welke steden en andere locaties je nog van de service kan genieten. Voor meer info: www.buggybooker.com

Auteur:

Wedelse Molen

Op de Dommel gelegen Wedelse of Weelse Molen, hetgeen betekent: molen bij het wedel, een waterplas of moeras ontstaan door een dijkbreuk of het overlopen van de dijken. Ook wel zogenaamde Kumsmolen, naar de molenaarsfamilie uit Neerpelt die in 18de en 19de eeuw de molen in bedrijf hield. Watermolen van het onderslagtype in een landelijke omgeving, eertijds gelegen aan de Kapelstraat, die vroeger achter de molen doorliep tot aan de grens met Kleine-Brogel, confer het straatnaambordje aan de huidige achter- maar voormalige voorgevel van de molen. Inplanting mogelijk teruggaand tot de 8ste eeuw. In 1259 door de abt van Floreffe gekocht van Graaf Arnold IV van Loon.

Auteur:

Hoogmolen

Op de huidige plaats van de Hoogmolen stond er reeds een watermolen voor het jaar 1500. Hier werd graan gemalen en in de zwierders die door deze molen werden aangedreven, werd laken gevold.

Auteur:

hotel-taverne Ellekenhuys

Bewonder de fraaie muurschildering op de buitenmuur van hotel-taverne Ellekenhuys bij de kerk van Ellikom.
De muurschildering verwijst naar activiteiten van Ellekenhuys: eten, drinken en plezier maken. De naam is een samentrekking van de dialectterm voor Ellikom en het woord huis, maar kan ook begrepen worden als ?elk zijn huis', een plaats waar iedereen zich thuis voelt.

Auteur:

Kasteel Beverbeek

Kasteel Beverbeek is een kasteelachtig landhuis uit 1889. Het is gebouwd in opdracht van Peter Slegers in Engelse Tudorstijl. De architect was Christiaens. Het kasteeltje wordt omsloten door een domein van 3 ha.

Auteur:

Lozen - Sluis 17

Tussen 's Hertogenbosch en Maastricht is er een groot niveauverschil dat moet goedgemaakt worden door 20 sluizen.

Twee van deze sluizen, 17 en 18 liggen op Bocholts grondgebied. Samen moeten ze een verval van 5m goedmaken.

Het oude ophaalbrugje is jammer genoeg verdwenen. Een moderne brug zorgt er nu voor dat de wachttijden voor het wegverkeer beperkt blijven tot enkele minuten (bron: Teutenroute, uitgave van Toerisme Limburg vzw).

Auteur:

Ooievaarsnest

De boerderij “Ooievaarsnest”, op de rand van de waardevolle Abeekvallei, is volgens plaatselijke overlevering de geboorteplaats van Pieter Bruegel de Oude. Het oorspronkelijke gebouw dateerde uit de 13e eeuw maar werd in 1866, na een brand, heropgebouwd.

In de 15e eeuw was het “Ooievaarsnest” eigendom van de graven van Hoorn. Een dreef met bomen verbond de boerderij met een watermolen langs de Abeek. Deze watermolen werd overgeplaatst naar het Provinciaal Openluchtmuseum in Bokrijk

Brasserie De Hoogmolen

Onze brasserie is gelegen in het natuurgebied van de Abeek. Van hieruit kun je de Kempen verkennen met de fiets, te voet en te paard. Wij hebben een uitgebreide menukaart met zowel snacks als gastronomische gerechten. Wij werken met dagverse streek -en seizoensprodukten. Voor onze hotelgasten is er zowel een dagmenu als een gastronomische menu. In de zomer kun je op ons terras aan de Abeek heerlijk genieten van een hapje of een drankje. Wij hebben diverse weides en 6 paardenboxen met voldoende parking voor de camions en overkapte stalling voor de koetsen.

Auteur:

Kaasmakerij Catharinadal

Op de plaats waar eeuwenlang zusters Franciscanessen woonden, is de kaasboerderij Catharinadal gelegen. In deze historische hoeve woont en werkt de familie Boonen, nabij het centrum van Achel. De broers Bert en Peter, begonnen in 1990 met de melk van een 60 koeien zelf boter en kaas te maken. Wat later kwamen er kruidenkaas en yoghurt bij en nu verkopen ze een 210-tal zelfgemaakte zuivelproducten, waaronder de nu intussen wereldberoemde “Grevenbroecker” blauwschimmelkaas. In 2009 sleepte deze kaas te Lyon de “Caseus Award” in de wacht, die beschouwd wordt als het wereldkampioenschap van de kazen. Het belangrijkste basisproduct van Catharinadal is de verse melk. Die wordt geleverd door een 100-tal roodbonte "long live" koeien die op zo'n 20 hectare weiden van gras en klaver grazen. Dankzij de dagelijkse verse melk, kan Catharinadal de beste garantie leveren op verse kaas, ijs en zuivelproducten. Ze maken kaas zoals die 500 jaar geleden in de Kempen werd gemaakt, een natuurproduct van rauwe melk dat behalve zout, geen additieven bevat.

Auteur:

Baileybrug

Deze brug is een historisch unicum, het is de laatste Baileybrug van Limburg (bron: Teutenroute, een uitgave van Toerisme Limburg vzw).

Een Baileybrug is een brug die bestaat uit standaardsegmenten en als zodanig zeer snel opgebouwd kan worden. De basis van het ontwerp is een vakwerkbrug. Dit type brug is in eerste instantie ontworpen voor toepassing door genietroepen van het leger en kan maximaal 60 meter vrij overspannen en zware voertuigen dragen. Dit type brug is nog steeds in gebruik voor militaire en civiele toepassingen en wordt wereldwijd beschouwd als een knap staaltje militaire techniek (bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Baileybrug).

Sint-Benedictuskerk

De Sint-Benedictuskerk is de parochiekerk van Lozen. Deze kerk werd ingewijd in 1890 en het is een neogotische een-beukige kruiskerk. Op dat moment werd Lozen verheven tot zelfstandige parochie omdat het aantal inwoners van het dorp sterk toegenomen was. In 1904 werd aan de voorkant van de kerk een westtoren gebouwd en in 1931 werd de kerk nog vergroot. De kruiswegstaties uit 1914 werden geschilderd door Karel Theunissen. De drie altaren in de kerk werden ontworpen door Paul Lateur, zoon van Stijn Streuvels. In 1943 werd het ontwerp uitgevoerd in marmer, baksteen en messing.

Naast de kerk bevindt zich een monument dat herinnert aan het neerstorten van twee Britse bommenwerpers tijdens WO II.

Oud stadhuis - Peer

Misschien wel hét bekendste Peerse stadsgezicht: het ‘Oud Stadhuis’.

Het oudst bewaarde stadhuis van Belgisch-Limburg. Het gebouw werd in 1637 onder het bewind van Albert van Gavere opgetrokken in typische Maaslandse renaissancestijl, een typische bouwstijl voor het Prinsbisdom Luik uit de 16de en 17de eeuw.

Doorheen de eeuwen had het gebouw verschillende functies. Tijdens het ancien régime diende het gelijkvloers, toen nog zonder ramen, als lakenhal en overdekte markt. De bovenverdieping was gereserveerd voor het stadsbestuur. De zolder werd verhuurd en diende vooral om hop en mout te laten drogen. In de kelders werden gevangenen opgesloten.

In de daaropvolgende eeuwen deed het gebouw nog dienst als vredegerecht, museum voor muziekinstrumenten en VVV-kantoor. Ook de gemeentelijke diensten vonden er een tijdlang hun onderkomen.

Momenteel is er een restaurant in het gebouw gevestigd. Via een ondergrondse gang is het restaurant verbonden met het nabijgelegen hotel.

In 1798 vernielden een aantal boerenkrijgers een gedeelte van het stadhuis. Provinciaal bouwmeester Herman Jaminé stelde in 1861 een restauratieplan op, maar dat werd niet uitgevoerd. In plaats daarvan werden kleine herstelwerkzaamheden ondernomen. Een eerste grondige restauratie vond plaats in de periode 1898-1902. Het gebouw werd toen gedecoreerd met vier wapenschilden en drie gedenkplaatjes met data. In 1959 vonden opnieuw verfraaiingswerken plaats in het stadhuis. Het dak was aan de beurt in 1972, terwijl het gebouw in 1993 na grondige restauratie opnieuw de karakteristieke rode en gele kleur kreeg.

De eerste vermelding van een schandpaal voor het stadhuis dateert uit 1721. Op deze plaats werden criminelen publiek berecht en bestraft. In 1996 werd een replica op dezelfde plaats ingehuldigd.

Picknickplaats Gijzenstraat Kleine Brogel

Deze picknickplaats staat aan de Gijzenstraat in Kleine Brogel in de Dommelvallei.

De Dommelvallei is zonder meer een parel in de Kempen, ideaal voor een afwisselende en ontspannende wandeling.Je vindt er elzenbroekbossen, hooilanden, weilanden, kleine visvijvers, rietvelden en nog veel meer. De hoger gelegen delen bestaan hoofdzakelijk uit met houtkanten omzoomde akkers en enkele dennenbossen. Die grote verscheidenheid aan landschapstypes zorgt voor veel verschillende dier- en plantensoorten.

Kleien Brogel is vooral gekend om zijn militair vliegveld en ook om de vermeende opslag van kernwapens.

Stadspomp Peer

De grote groene gietijzeren pomp die nu op de markt te vinden is, stond oorspronkelijk (circa 1863) aan het Oud Stadhuis. De pomp verhuisde in 1902 naar het midden van de Markt. Boven op de pomp staat een peer.

In de voormiddag van vrijdag 28 juli 1967 was er grote consternatie op de markt. De peer die troonde op de pomp was verdwenen, en dan nog onder het veronderstelde waakzame oog van de rijkswacht. Dat het geen vandalenstreek was, moest blijken uit de aangebrachte opschriften. De voorwaarden voor teruggave zouden later bekend gemaakt worden en communicatie met de daders moest gevoerd worden langs advertenties in ‘Het Belang van Limburg’.

De stunt om de peer van Peer te lenen en zo het stadje te kijk te zetten, was een idee van leden van turngroep Olympia Houthalen die zo ook de zoon van de Peerse burgemeester wilden pakken omdat hij op vrijersvoeten was in Houthalen en nogal opschepte over Peer. Er werd vanuit Houthalen een expeditie op touw gezet om poolshoogte te nemen in Peer en het terrein te verkennen. Het plan werd geëvalueerd en de nodige materialen bepaald.

Enkele dagen later was het dan D-day, een bestelwagen met gereedschap en ladders vertrok naar Peer. Teleurstelling, de bouten waren niet los te krijgen. Daags nadien werd er een nieuwe expeditie op touw gezet, maar ditmaal met snijbranders en al. Volgens een van de “daders” was het een ongelooflijk klank- en lichtspel dat zelfs door voorbijgangers werd gewaardeerd. Eens de peer losgemaakt werd alles vliegensvlug in een bestelwagen geladen en werden de klaargemaakte borden met de teksten geplaatst. Een ommetje langs het huis van de burgemeester om een brief met de voorwaarden voor teruggave in de brievenbus te stoppen werd niet vergeten.

De dag nadien had een olijkerd een grasgroene appel op de pomp gezet, maar die was ook weer vlug verdwenen. De peer belandde uiteindelijk in de lokalen van het TIKB in Houthalen voor restauratie.

De voorwaarden om de peer terug in Peer te krijgen waren:

- afzien van elke gerechtelijke vervolging

- organisatie van een openbare plechtigheid waarvan de inkomsten zouden afgedragen worden aan SOS-Tornado. (Een orkaan had in het voorjaar de dorpskern van Oostmalle verwoest).

- Een onderscheiding vanwege de stad voor zes uitvoerders van de stunt

- Een krat peren van 20 kg voor deze personen, aan te bieden op een openbare plechtigheid in een zaal op de markt op een zaterdag of zondag.

De openbare plechtigheid werd een rechtzaak die doorging in het college van Peer. De “Uitzonderingsrechtbank” werd voorgezeten door dhr Seresia uit Overpelt, bijgestaan door dhr Van Mierlo en Smets uit Neerpelt. Prokureur-generaal was dhr Gruyters.

Het Openbaar Ministerie werd waargenomen door de burgemeester van Peer, dhr J. Dupont terwijl dhr Fransen de beschuldigden zou verdedigen. Terwijl er gesmuld werd van de eerste peren debuteerde de openbare aanklager de beschuldigingen want de daders pleitten allen schuldig, maar wel met verzachtende omstandigheden, zoals bij voorbeeld het slechte onderhoud van de peer, onderhoud dat door hen wel werd gedaan want nu schitterde de peer als nooit tevoren. Na vinnige debatten, een echte rechtszitting waardig, en een rijp beraad van het Hof werden de gemeenten Peer en Houthalen elk veroordeeld tot een omhaling ten bate van Oostmalle.