Hatertse en Overasseltse Vennen

De Overasseltse en Hatertse Vennen is een prachtig gebied met bos, uitgestrekte heidevelden en je raadt het al... vennen! Hier wonen behalve reeen, konijnen, eekhoorns en vossen ook dassen en de zeldzame knoflookpad. Ooit is dit gebied, ten zuidwesten van Nijmegen, ontstaan door de Waal en de Maas. Inmiddels liggen beide rivieren hier een eind vandaan, maar door de rivierklei ze achtergelaten hebben kun je nu genieten van de ruim 20 vennen.

Bijzonder is ook de ruïne van de kapel van St. Walrick en de ‘koortsboom’, ook wel lapjesboom genoemd. Het verhaal gaat namelijk dat als je een lapje stof van een zieke in deze zomereik hangt dat deze zal genezen.

De kapel werd in de 15e eeuw gebouwd en was in gebruik door monniken van de abdij van Saint-Valery-sur-Somme die in het gebied een priorij hadden. Het was een laatgotische rechthoekige kapel. Hiervan bleef vanaf de 17e eeuw een deel van de oostelijke wand met rondbogige vensters en een deel van de lange muren over als ruïne. De kapel was gewijd aan de heilige Walricus (Walrick) die beschouwd werd als patroon van zieken, en specifiek koortslijders.

Halverwege de 17e eeuw kwam het gebied in particulier bezit en halverwege de 19e eeuw kwam het in bezit van de stichting De Algemeene Armen uit Overasselt. Er stond voordien een offerblok voor de armen bij de kapel. Er vonden meerdere restauraties plaats en vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw kreeg de ruïne het huidige aanzien. Er werd een door Peter Roovers in 1953 gemaakt beeld van O.L. Vrouw met kind geplaatst in opdracht van de Lourdesgroep van de Katholieke Verkenners ter gelegenheid van de honderdjarige terugkeer van het beeld van de Zoete Lieve Moeder van Brussel naar Den Bosch. De steen die onder het beeld werd ingemetseld, komt uit Lourdes. (wiki)